ฝึกอยู่แบบคน(จน)รวย

จริงๆผมก็รู้จักคนมาก็มาก ยากดีมีจน ตั้งแต่ขับแท๊กซี่ถึงมหาเศรษฐีผมก็คุยหมด เพราะผมอยากรู้ว่าพวกเขาคิดอย่างไร มันจะทำให้ผมจินตนาการว่า เค้าใช้ชีวิตเป็นอยู่อย่างไร แล้วสิ่งไหนที่เอามาเป็นประโยชน์สำหรับผมได้บ้าง ซึ่งแต่และกลุ่มและแต่ละคนก็มีข้อดีเสียและความน่าสนใจแตกต่างกันไป ซึ่งแม้บางคนก็ยังไม่รู้ตัวว่าเค้ามีความน่าสนใจอย่างไร และก็บางคนคิดว่าตัวเองน่าสนใจแต่จริงๆมันก็เป็นเรื่องไม่มีอะไรเอาเสียเลย ซึ่งสิ่งที่ผมสังเกตและน่าสนใจเอามากๆคือ คนจนชอบกินใช้และอยู่อย่างคนรวย และคนรวยกินใช้ชอบอยู่อย่างคนจน เพราะ คนจนใช้ก่อนเก็บ และคนรวยเก็บก่อนใช้ ว่าด้วยนิสัยของคนที่ฝึกกันได้ คนที่มีแววจะรวย หรือคนรวย พอได้เงินก็มักจะเก็บก่อน เพราะเขากำลังสร้างความปลอดภัยให้แก่ตัวเขาเอง เมื่อความปลอดภัยถึงระดับนึงมันก็จะเป็นความมั่งคั่ง เขาสร้างวินัยให้กับตัวเอง ว่าได้มาเท่าไร ก็หักเก็บไว้ก่อน...

เริ่มง่ายๆได้ไม่ยาก

การเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง มันมักจะยากเสมอ ที่มันยาก มันเป็นแค่เหตุผลทางจิตวิทยา เพราะ การออกจากกรอบความปลอดภัยที่เราอนุมานขึ้นมาเองนั้น หรือจริงๆคือ ออกจากความเคยชินเดิม ที่เราคุ้นเคยที่เราหลับตาก็มองออกว่ามันเป็นอย่างไร และเรารู้ว่าเราต้องทำอะไรที่ไหน ตรงไหนบ้าง แต่การที่จะเริ่มอะไรสักอย่าง เรามักมองอะไรที่ไกลตัวเรา เช่นความสำเร็จของคนอื่น สิ่งที่เราไม่ถนัดแล้วคิดว่ามันทำไม่น่าจะยาก หากเราทำเช่นนี้แล้ว ความสำเร็จมันก็มาไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะผมว่า เราชอบคิดอะไรยากๆ และให้เลือกแล้ว เราจะเลือกเอาสิ่งที่ง่ายๆเสมอ ซึ่งสำหรับผู้ตกผลึกที่ผ่านมานั้น มักมองอะไรในมุมกลับจากที่เช้าบ้านทั่วไปมอง คือ ทำอะไรง่ายๆเข้าไว้...