ในสมัยก่อน การค้าขายกับต่างประเทศมันเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก แต่จริงๆแล้ว ตั้งแต่โบราณกาลหลายร้อยปีที่ผ่านมา พ่อค้าที่ลงทุนทำการค้าขนาดใหญ่ ก็เป็นการที่เอาสินค้าเมืองหนึ่ง และขนไปขายอีกเมืองหนึ่ง โดยทั้งทางบก เดินกันเป็นคาราวาน เส้นทางหนึ่งที่เป็นที่รู้จักคือ เส้นทางสายไหม ที่พ่อค้าอาหรับนำสินค้ามาผ่านเส้นทางนี้ไปยังประเทศจีน และนำสินค้าจากประเทศจีนกลับไปขายที่ประเทศของตน หรือพ่อค้าที่มีกองเรือ ที่นำสินค้าจากจีนมาขายไทย และนำสินค้าจากไทยกลับไปขายจีนเป็นต้น ซึ่งสมัยก่อนนั้นกว่าจะได้สินค้าจากประเทศนึง ไปอีกประเทศนึงเป็นสิ่งที่ทำได้ยากและได้กำไรดี คุ้มค่ากับการเสี่ยง
แต่สมัยนี้การสื่อสาร การติดต่อ และเครื่องมือต่างๆ สามารถทำให้เราซื้อสินค้าจากที่หนึ่งของโลกและอ้อมไปขายได้ แม้จะซื้อแค่ชิ้นเดียวก็ตาม ตลาดไม่ได้โดนผูกขาดอย่างสิ้นเชิงเหมือนกับสมัยก่อน ที่ต้องเป็นพ่อค้าที่มีความพร้อม แต่วันนี้ มันเป็นโลกของทุกๆคน เราสามารถใช้โครงข่ายที่เชื่อมโลกเช่นอินเตอร์เน็ตในการหาลูกค้าอีกซีกด้านนึงของโลกได้ การเปิดร้านค้าผ่านโครงข่ายอินเตอร์เน็ตก็เป็นเรื่องง่าย จะค้าขายอะไรก็ได้ หรือเป็นนายหน้ารับเขามาอีกทีมาขายก็เป็นได้ ขายไปเหอะ คุณก็เป็นพ่อค้าแม่ค้าได้แล้ว
แต่ความสามารถมันก็ไม่ได้มาง่ายๆ ถึงแม้จะมีเครื่องมือที่ดีแค่ไหนก็ตาม มันก็ยังต้องมีกิ๋นของคนขายอยู่ดี ถ้าเรามีของแล้ว เราก็ต้องหาคนที่จะมาซื้อของ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนของโลก มีความจำเป็นที่เราต้องสื่อสารให้รู้เรื่อง มีเหตุผลที่เค้าต้องมาซื้อกับเรา เช่นเราเข้าถึงลูกค้าได้ดีกว่าคนอื่น หรือสร้างและกระตุ้นให้ลูกค้าอยากซื้อ เพราะลูกค้าซื้อด้วยอารมณ์มันก็จ่ายง่ายกว่า
มีกิ๋นหน่อยก็ได้ขายนะ ผมว่า
ตลาดที่น่าสนใจอีกซีกโลก ย่อมต้องเป็นตลาดใหม่ๆ ที่คนยังไม่ค่อยเข้าไปแข่งขันเช่น
1ตลาดโลกมุสลิม
ประชากรเป็นอันดับสองของโลก ใหญ่มากๆ
2ตลาดเพศที่3
สินค้าที่เติมเต็มออกแบบมาเฉพาะทางยังมีน้อย
3ตลาดเด็ก
ถึงแม้ว่าเด็กจะเกิดขึ้นน้อยลง แต่พ่อแม่หรือครอบครัวก็พร้อมที่จะทุ่มเงินมากกว่าเดิม
4ตลาดที่ผมคิดไม่ออก และคุณคิดออก นั้นแหละ คุณรู้อยู่แล้ว
RIZหาตลาดใหม่ๆ
