เป็นปกตินะ ที่เราคุยเรื่องเดียวกัน แต่เพื่อนเราก็คิดเห็นวิเคราะห์ไม่ตรงกัน สนุกดี เลยคุยกันได้ ประสพการณ์ของแต่ละคนมันเติบโตมาไม่เหมือนกัน ความเชื่อไม่เหมือนกัน มันก็มองอะไรเหมือนกันก็คิดไม่เหมือนกันนะถูกแล้ว แต่คนเราจะมาทะเลาะเพราะไม่เหมือนกันพาลไปเรื่องถูกผิดนะมันก็ใช่เรื่อง ถูกของเราเพราะอะไร ถูกของเขาเพราะอะไร ใช่หรือไม่ยอมรับกันหรือไม่ต่างหาก แล้วหาข้อสรุปยังไง ถ้าสรุปไม่ได้จะจบกันแบบด้วยดีแบบไหน
จริงๆถ้ามีตรรกะแบบเดียวกัน ถึงคิดไม่เหมือนกัน มันก็น่าจะไปด้วยกันได้ แต่พวกที่ใช้อารมณ์เป็นหลัก ตั้งธงมาข้าถูกแต่เพียงผู้เดียว ใครคิดต่างจากข้าคือผิด โลกนี้เลยมีแต่ถูกหรือผิด ทำให้ต่อให้มีความเชื่อผิดๆว่าถูกมันก็ต้องดันทุรังถูก ซึ่งมันผิด ยิ่งคนแข็งแรง คนใหญ่คนโตคิดผิด ทำให้คนตัวเล็กๆที่คิดถูก ก็ต้องเดินตามรอยผิดไปหมด ความวิบัติมันก็เกิดขึ้น เพราะจุดนึงมันจะถึงทางตันที่ต้องยอมรับว่าถูก
ความโหดร้าย คือการยัดเยียดไม่ถูกก็ผิด มันมีแค่สองทาง แต่จริงๆทางออกทางแก้มีมากกว่านั้น
RIZถูกๆผิดๆ
