เป็นเรื่องง่ายนะครับเวลาพูดถึง วินัย ในที่นี้ผมหมายถึงวินัยแก่ตนเอง
แต่เวลาจะทำ มันรู้สึกไม่ตามแผนการวางไว้ การจะสร้างวินัย แต่พอเจอสิ่งเร้าภายนอกต่างๆ เช่นเพื่อนชวน งานเข้า และสิ่งเร้าภายในจิตใจ เล่น ขี้เกียจ ขอต่อเวลา ผลัดวันประกันพรุ่งอีกสักหน่อย สักนิด มันทำให้วินัยที่เราตั้งใจนั้น มันล้มไป
การที่คิดแล้วทำ มันบางที มันเป็นนามธรรมเสียเหลือเกิน
คิดง่าย แต่ตอนทำมันก็ไม่ง่าย เพราะเราจินตนาการ ตอนที่จิตใจเราเบี่ยงเบนหรือรุมเร้าไม่ออก
ผมขอแนะนำการฝึกวินัย แบบที่จับต้องได้ และมองเห็นได้คือ
เขียนมันออกมาครับ เขียนมันออกมาในรูปแบบของตารางเวลา
ตัั้งแต่จะตื่นกี่โมง ยันถึงนอนกี่โมง เพราะ การเขียนมันออกมา มันถือว่าเป็นการผูกมัด โดยยิ่งเรามองเห็นนั้น มันคล้ายกับเราปฎิญาณมันออกมากับตัวเอง เราจะมองและรู้อยู่ตลอดเวลา ว่าถึงเวลานี้เราต้องทำอะไร และต้องหยุดทำอะไร สิ่งพวกนี้ มันจะค่อยๆสร้างวินัยของเรา ให้รู้ และ สามารถคาดเดาในอนาคตได้
จำเป็นต้องเขียนนะครับ จะพิมพ์แล้วปริ๊นออกมาแปะไว้ข้างผนังก็ได้ แต่อย่าแค่หลับตาแล้วคิดได้ เพราะมันไม่ง่ายอย่างนั้น
หรือ ตั้งเป็นกฎ และมีเงื่อนไขในห้วงเวลา เช่น ฉันจะทำอันนั้นอันนี้ในเวลาที่กำหนดเท่านั้นเท่านี้
เพราะการจัดระเบียบและเงื่อนไข เช่น ฉันจะอ่านหนังสือเล่มนี้ให้เสร็จภายใน หนึ่งสัปดาห์นั้น ก็เป็นข้อผูกมัด แม้เราไม่ว่างในบางวัน แต่เราก็รีบทำชดเชย เพื่อให้อยู่ในกรอบที่เราต้องบรรลุเป้าหมายได้
ไม่งั้นหนังสือที่ซื้อๆมาที่น่าอ่าน และมันดี ก็กองไว้ เพราะเราไม่มีเวลาอ่านมันสักที จริงๆ ก็เพราะว่าเรามีเรื่องอื่นที่ต้องทำมันก่อนมากกว่า และอย่างอื่นก็ดูเหมือนสำคัญไปหมด แต่ความสำคัญจริงๆคือการจัดสรรเวลาได้ เพราะเราจะรู้ว่าเราต้องทำอะไรแค่ไหน และเหลือเวลาเท่าไร
การมีวินัยและการจัดสรรเวลานั้น ทำให้เราประมาณการตัวเองได้ถูก ไม่งั้น เสียเวลาไปใช่กว่าเหตุ
แต่ความเก่ง และความละเอียดก็อยุ่ที่ประสพการณ์ของแต่ละคน ที่จะทำให้ดี และดีกว่ายังไง
แต่ที่แน่ๆ ไม่มีไม่ดีแน่นวล
RIZฝึกวินัย การมีวินัยเป็นคุณสมบัติของนักศึกษาวิชาทหาร…
