เวลามีค่า จนเรารีบๆทำอะไรที่เราตั้งใจให้ถึงจุดมุ่งหมาย
เวลาเราขับรถเราก็มัวแต่มองไปข้างหน้า ไม่ได้มองรอบๆบ้าง
เวลาเราเดินเราก็รีบก้าวไปข้างหน้า รีบไปให้ถึง รีบไปให้ทัน
เราคิดว่าเราทำได้ ดูเหมือนจะทำได้ แค่ได้ มันไม่ได้มากกว่าได้
สิ่งรอบๆตัว ย่อมบอกเรื่องราวต่างๆ
ความผิดปกติเพียงเล็กน้อย อาจจะทำให้เราฉุดคิดได้ว่า เราอาจจะลืมอะไรไปหรือเปล่า
ความสุทรีย์ของการเดินทางนั้น มันไม่ใช่เป้าหมาย ที่จะรีบเร่งให้ถึงเป้าหมายเพียงอย่างเดียว
แต่มันรวมถึงรายละเอียดปลีกย่อย ในทุกเม็ดทุกอณู ที่แรกหยิบจับมา ยังไม่รู้จะรู้ไปทำไม
แต่มันจะเป็นประสพการณ์ที่เก็บไว้รอ วันหนึ่ง วันที่เหมาะสมจะใช้มันขึ้นมาแล้วมี
ไม่ใช่ คุ้นๆว่าเคยผ่าน ซึ่งมันใช้อะไรไม่ได้
มีเก็บไว้กว่า
RIZkeep
