ยิ้มยังไงก็ดีกว่าหน้าบึ้ง

ผมว่า เวลาดูหน้าคน เรื่องสวยไม่สวยนี่ก็เรื่องนึง
แต่ดูว่ามีสเน่ห์นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ความมีสเน่ห์ของคน มันจะรู้สึกได้เหมือนมีอะไรขับมาจากข้างใน

จะว่าด้วยสวยอย่างเดียวแต่ไร้สเน่ห์มันก็เท่านั้น

ฉนั้น ไม่ว่าจะสวยหรือไม่สวย มันก็มีสเน่ห์ได้

การมีสเน่ห์ไม่ใช่อยู่ดีๆมันจะมีมา ต้องฝึกตัวเหมือนกันให้จิตใจโอบอ้อมอารี

มีใจช่วยเหลือผู้อื่น ทั้งที่รู้จัก และไม่รู้จัก

อย่างน้อยที่สุด ก็ทำท่าทีเป็นมิตร

ด้วยเริ่มต้นง่ายๆด้วยการยิ้ม

เพราะยิ้มไว้ ความร่าเริงแจ่มใสมันก็จะตามมา

หากเราหน้าบึ้ง มันก็จะเหมือนโลกทั้งโลกก็หน้าบึ้งให้คุณ

พอรู้สึกไม่ดี ปัญหาต่างๆนานา มันก็จะประดังเข้ามา

แต่ถ้าเรายิ้มไว้ มันเหมือนเรามีอะไรที่ดี ทำให้คนพบเห็นรู้สึกเจริญใจ

เมื่อความรู้สึกดีๆได้แผ่ซ่านไปถึงคนรอบตัว แม้เขาจะหน้าบึ้ง แต่ก็ย่อมทำให้จิตใจคลายความรู้สึกอึดอัดได้
รอยยิ้มและการเป็นมิตร มักนำพาสิ่งดีๆเข้ามาเสมอ

แต่ก็ควรมีความระวังเจือไว้บ้าง เพราะมันก็ดึงดูดสิ่งที่ไม่ดีเข้ามาเหมือนกัน

สุดท้าย เราก็ต้องเลือกเป็น

 

RIZsmile