มันก็มีบางวันครับ ที่ผมคิดอะไรไม่ออก พยายามเค้นก็ยังไม่ออก
รู้สึกเลยว่าสมองล้า อยากจะหนี ผมก็ปล่อยให้มันเตลิดไป เพราะผมก็อยากรู้จะพาผมไปไหน
มันพาผมไปยุค90s ครับ อยากฟังเพลง อยากดูหนัง หรืออยากรู้สึกถึงสภาพแวดล้อมในยุคนั้น
พอมาคิดๆดู มันก็หลายครั้งครับ ที่คิดไม่ออกแล้วมันก็วนเวียนกลับมาที่จุดยุคนี้
อาจเพราะ
ตอนนั้นผมเริ่มโต เริ่มคะนอง เริ่มคิดเองโดยไม่มีกรอบ สนุกกับมันได้เต็มที่ ไม่คิดถึงเรื่องเสียหาย หรือจะมีกินหรือไม่
ได้มาก็ใช้ๆไป มันเทียบกับตอนนี้ไม่ได้ จะคิดทำอะไร มันก็ต้องคิดแล้วคิดอีก คิดถึงผลลัพธ์ว่าจะออกมาเป็นอย่างไร
มีเรื่องให้กังวลเยอะแยะไปหมด และไม่สามารถทำอะไรแบบไม่คิดแบบนั้นได้อีกแล้ว
แต่ถ้ามีเวลา ผมก็อยากย้อนไปตอนนั้น
มันก็เหมือนทุกคนที่อยากย้อนเวลากลับไป ไปแก้ไป ไปสนุก และไปเอาในสิ่งที่เราตอนนั้นเอาไม่ได้ซื้อไม่ได้ใช้ไม่ได้
วันที่ล่วงผ่าน ทั้งวุฒิและวัยที่เพิ่มขึ้น ทำให้เรามีอำนาจความสามารถและเงินทองมากขึ้น
สิ่งที่เราสะสม มันคงเป็นความเชื่อมโยงจากวันนี้ถึงยุคนั้น
ถ้านักการตลาดเห็นมุมจุดนี้ เอามาเป็นจุดขายได้ครับ
นักร้องในยุคนั้น ในปัจุบันก็อายุมากแล้ว แต่ถ้าเปิดขายบัตร ก็เต็มครับ เพราะรุ่นอยากดูในตอนนั้น มีตังแล้วในตอนนี้
RIZthinkback
