เป็นไปตามที่พุทธองค์ได้กล่าวเตือนไว้ว่า
ในเรื่องโลกธรรม8 อันหมายถึง ความธรรมดาของโลก
ลาภ ยศ สรรญเสริญ สุข เมื่อได้มาแล้ว ผู้ได้รับก็ดีใจ
และได้มาแล้วก็ไม่อยากให้มันจากไป และพยายามทำให้ได้มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ทว่า เวลากาล มีจังหวะขึ้นและลงสับกันไป ซึ่งเป็นปกติวิสัยของโลก
ย่อมมี เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทาว่าร้าย และทุกข์
เมื่อเราได้รับสิ่งหนึ่งมานั้น หรือผู้ได้ได้ปูนบำเน็จหรือให้มานั้น ก็เพราะเป็นถึงจังหวะที่เป็นของเรา
แต่เมื่อมันพ้นไป สิ่งใดๆต่างๆที่เรามีก็ย่อมจากเราไปด้วย
อย่าคิดว่ามันเป็นของเราไปชั่วนิจนิรันดิ์
หากละวางไม่ได้ ตัวเราเองย่อมเป็นทุกข์
ยศฐาบรรดาศักดิ์และเงินทอง เมื่อคราวมี ผู้คนต่างชื่นชมและสรรญเสริญ แต่หากหมดเมื่อไร
ผู้คนที่ยกย่องเรานั้นก็ย่อมจากไป หากเราไม่ยอม ต้องพยายามฝืน ถ้าหมดเวลาของเราแล้วไซร้
พยายามเท่าไร ก็มันก็จากไปเหมือนกัน
เงินทองมากมี หากไม่รู้จักใช้มันก็หมด
หากใช้ในทางที่ควร แม้หมดมันก็ยังให้คุณ
แต่หากใช้ในทางที่ไม่ควร เราก็อาจจะตกในอำนาจของมัน จริงๆคืออำนาจความโลภของตัวเรา
ทุกข์ทั้งนั้น
RIZhonor
