จะพัฒนาองค์กร ต้องเริ่มด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

องค์กรต่างๆ เมื่อถึงจุดนึงแล้ว มันจะหยุดนิ่ง และเมื่อมันหยุดนิ่ง แต่โลกหมุนไป พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ เราก็จะกลายเป็นของเก่า เราก็จะกลายเป็นอดีต ยอดขายที่เคยมี ที่เคยดี มันก็น้อยลง หดตัว มันทำให้เราต้องตระหนักว่า เราคงทำอะไรอย่างเดิมไม่ได้แล้ว และ มันก็ต้องปรับ จะปรับ ให้ถูกต้อง ไม่ใช่บอกตลาดว่าต้องทำอย่างไร แต่มันต้องปรับให้เราเข้ากับตลาดให้ได้ สินค้ามีความทันสมัย ถูกใจคนซื้อ ไม่ใช่ดี ไม่ใช่ล้ำสมัย ถ้าขายไม่ได้...

ถ้าไม่อดตาย เราเลือกทำสิ่งที่เรารัก

ถ้าเรื่องแรก คุณพูดถึงเงิน คุณพูดถึงจำนวน มันคงจะคนภาษาของผมละ ไม่ใช่ผมปฎิเสธพวกนี้อย่างสิ้นเชิง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมันเป็นอันดับเดียว อย่างที่หลายคนคิดแบบไม่รู้ตัว อะไรก็เงินๆ ทองๆ ตัวเลข จำนวนไปหมด มันความสุขตรงไหน ถ้าคิดว่า ต้องมีก่อนแล้วจะสบาย พอถึงเวลา ก็มีแต่มันไม่ให้สบายจะทำอย่างไร ถ้าเราสิ่งที่เราชอบ มันจะสนุกกว่า ชีวิตมีควาหมาย แต่เราแค่สนุกกับมันเราไม่ได้รักมัน พอมันหมดสนุก เราก็จะเบื่อ แล้วก็ไม่อยากทำ และสิ่งนั้นมันก็ผ่านไป ผมเลือกในสิ่งที่ผมทำ...

เศรษฐกิจแบบนี้ ต้องขายถูก

เมื่อมาตั้งราคาสินค้า คนขายก็อยากได้กำไรสูงสุด แต่คนซื้อจะซื้อหรือเปล่า การจ่ายเงินแบบ cash หรือ cashless ไม่สำคัญ อยู่ที่ของน่าซื้อหรือเปล่า ถ้าของที่ต้องกินต้องใช้ ของทดแทนกันได้ บางทีก็ไม่จำเป็นต้องมียี่ห้อเสมอไป ราคานำมาเลย เศรษฐกิจไม่ดีแบบนี้ คนทั่วไปไม่มีเงินหรอก ถ้าของไม่จำเป็น คนก็ไม่ซื้อ และถ้าจำเป็น ก็ต้องซื้อที่สมเหตุผล และเหตุผลคือ ถูกไว้ก่อน จะคิดว่า ของดี สมน้ำสมเนื้อ ก็ได้...

ใส่ใจกับรายละเอียดมากเกินไป กระทั่งกับสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญนักก็ได้

ความละเอียดปราณีตเป็นสิ่งที่ดี ซึ่งคนทั่วไปขาดกันมาก เพราะชีวิตที่รีบร้อน เลยต้องรีบทำให้ผ่านๆไป เพื่อจะได้รีบไปถึงเป้าหมายที่คาดการวางไว้ แต่สำหรับบางคนที่มีความละเอียด อันนี้ถือเป็นเรื่องดี เพราะมันได้ผ่านการไตร่ตรอง และคิดอย่างรอบคอบมาแล้ว ซึ่งละเอียด ก็ย่อมดีกว่าความหยาบ แต่ในบางครั้ง ความละเอียด มันต้องใช้เวลา และมันใช้เวลามากกว่าปกติเสมอ แต่สำหรับ รายละเอียดที่ลงมากไป มันอาจจะเป็นความไม่จำเป็น เช่น การนัดหมาย เวลา ให้ตรงกันเป็นนาที ก็ดีมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องตรงกันเป็นวินาที เพราะมันแทบจะไม่ได้มีความรู้สึกถึงผลกระทบ...

พอไม่อยากเท่านั้นแหละ มันโอเคเลย

ความอยากมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรา ทำอะไรเกินความพอดี ปัญหาต่างๆ ก็เกิดจากความอยาก ที่เราอยากได้อะไรต่อมิอะไรที่มันมาก และมากเกิินไป พอเรามาคิดดีๆ ที่เราอยากเพราะอะไร อยากมีเหมือนคนอื่น หรือเห็นคนอื่นมีแล้วเราอยากมีใช่ไหม แล้วสิ่งเหล่านั้น มันจำเป็นหรือเปล่า พอยิ่งคิดให้มาก คิดให้ลึก คิดให้เข้าใจแบบเป็นเหตุเป็นผลเท่านั้นแหละ จะรู้เลย ว่าส่วนใหญ่ ไม่จำเป็น และพอไม่อยากเท่านั้นและ อะไรก็ง่าย กินอยู่หลับนอนง่ายหมด นักการตลาดก็เล่นกับความอยาก แต่พอไม่อยากเขาก็ขายเราไม่ได้ RIZwanna

ถ้าเราอยากเป็นเหมือนคนอื่น เราจะลืมตัวเอง

เปิดเฟสก็เห็นรูปคนอื่น feed มา พวกเขาเที่ยวต่างประเทศกันอยู่ นั่ง first class ไป กำลังจิบ Champagne ก็มีอุทานว่า โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับเรา ทำไมไม่เป็นเราบ้าง ในบางครั้งเราก็อยากจะมีmoment แบบนี้ เราก็อดออมเก็บเงิน เพื่ออยากจะได้ความรู้สึกแบบนี้สักครั้ง จากปกติที่เป็นผู้โดนใช้ โดนกดขี่ มาเป็นผู้ที่จะออกคำสั่ง หรือกดขี่คนอื่น อยากจะระบายอะไรออกมาให้เต็มที่ เมื่อทำได้แล้ว จ่ายเงินก้อนใหญ่ไปแล้ว แล้วมันก็ผ่านไป ในบางครั้งถ้าเราติดใน...

ยศฐาบรรดาศักดิ์ ท้ายสุดแล้ว กินไม่ได้

เป็นไปตามที่พุทธองค์ได้กล่าวเตือนไว้ว่า ในเรื่องโลกธรรม8 อันหมายถึง ความธรรมดาของโลก ลาภ ยศ สรรญเสริญ สุข เมื่อได้มาแล้ว ผู้ได้รับก็ดีใจ และได้มาแล้วก็ไม่อยากให้มันจากไป และพยายามทำให้ได้มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ทว่า เวลากาล มีจังหวะขึ้นและลงสับกันไป ซึ่งเป็นปกติวิสัยของโลก ย่อมมี เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทาว่าร้าย และทุกข์ เมื่อเราได้รับสิ่งหนึ่งมานั้น หรือผู้ได้ได้ปูนบำเน็จหรือให้มานั้น ก็เพราะเป็นถึงจังหวะที่เป็นของเรา แต่เมื่อมันพ้นไป...

ฝืน เพื่อจะทำให้เป็นปกติ

ดูเหมือน ปกติ มนุษย์เราจะขี้เกียจ ถ้าไม่มีแรงกระตุ้นเร้า เช่น อดอยาก หิว หรือต้องมีความกดดัน ที่มีผลต่อการดำรงชีวิต น้อยที่สุดคือการออกกำลังกาย มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ขี้เกียจที่จะทำ ที่ทำแล้วได้ผลดี ไม่มีเสีย แต่คนส่วนใหญ่ก็ขี้เกียจอยู่ดี เพราะว่าเรายังไม่ถึงจุดเปลี่ยน ที่โรคภัยเข้าถามหา คิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไร ตัวเองอยู่ได้ พอสิ่งต่างๆ มารุมเร้าเท่านั้นแหละ เราก็ต้องเลือกทาง ที่ต้องเปลี่ยนการ เพราะมันต้องเลือกระหว่างชีวิต กับความตาย...

การลงทุน คือการรอ

เมื่อเราปลูกต้นไม้ เราก็หวังให้ต้นไม้เติบใหญ่ ออกดอกออกผล เราเริ่่มปลูกตั้งแต่เพาะเมล็ด เป็นต้นกล้า จนแทงต้นแตกใบอ่อนใบแรก ต้องใช้เวลานับปี นับสิบปี กว่าเมล็ดที่เราปลูกวันนั้น จะงอกเงิย ไม่นับที่เราต้องดูแลป้องกัน ไม่ให้เชื้อราโรคร้าย หรือแมลงมาทำร้าย ในวันที่ต้นไม้ยังไม่กล้าแข็งที่จะทนทานกับสิ่งร้ายด้วยตัวของมันเอง กว่าจะออกดอกออกผลมาให้เก็บเกี่ยวมันก็ไม่ง่าย แต่ทุกครั้งที่มันเติบโตขึ้น มูลค่าของมันก็เพิ่มขึ้นด้วย   บางคนอาจจะทำกำไรจากการรับผลไม้ของเราไปขาย เราอาจจะดูว่าเขาเอาเปรียบว่า จากไม่มีอะไรเลย แล้วมารับเราไปขาย ไม่ต้องรอนับสิบๆปี หากเราจะขายเอง เราเองก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ...

fwd fwd fwd มันขยะ

บทความที่น่าสนใจ สนุกสนาน หรือน่าเชื่อถือ อาจจะไม่ได้มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง หรือความจริง เพราะ คนแต่งอาจจะนึกสนุก จินตนาการมาก็เป็นได้ จะอ่านเอาสนุกก็เรื่องหนึ่ง แต่ถ้าเอายึดถือตามความจริงนี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง การที่คิดว่ามันมีประโยชน์แล้วอยากแบ่งปันให้คนอื่น แม้แต่คนอ่านเองก็อาจจะไม่ได้ตรวจทานว่าเป็นความจริงหรือไม่ และหากถ้าไม่เป็นความจริงแล้วนั้น มันก็จะทำให้คนอ่านที่เราส่งให้ต่อๆไป ได้มีความเข้าใจผิด อาจจะนำไปกระทำตามจนอาจจะเกิดผลเสียตามมาได้ เป็นประจำที่จะได้เห็น การส่งเรื่องราวความเชื่อ หรือเรื่องสุขภาพต่อๆกันมา บางทีก็ยกเมฆว่า รักษาโรคร้ายหายเป็นปลิดทิ้ง เราก็ทราบกันดีว่าโรคร้ายบางประเภทมันรักษาไม่ได้ ก็เอาไปปฎิบัติตามจนเป็นตายไปเยอะแล้ว ก็หาคนรับผิดชอบไม่ได้ หวังดี...