คนเราหากทำอะไร ซึ่งยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ ก็อาจเกิดการผิดพลาดขึ้นมาได้ อันนี้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา
เพราะบางคนที่เชี่ยวชาญ ก็ยังอาจจะผิดพลาดได้ อันนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน แต่สายตาคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องที่แปลกสักหน่อย คงเป็นเพราะความคาดหวังว่า คนที่เรามองว่าถูก หรือเก่งนั้น มันต้องถูกต้องเสมอ ซึ่งมันไม่จริงเลย
แต่เมื่อเราผิด แล้วใจเราเปิดกว้างพอ ไม่โทษคนอื่นโน่นนี่จนเกินไป เราก็จะได้รับการเรียนรู้
ซึ่งถ้าผิดบ่อยๆ ในสิ่งที่ไม่อันตรายร้ายแรง มันก็จะได้เปิดโอกาสให้ได้เรียนรู้อย่างมากมาย
ประสพการณ์มันเป็นสิ่งที่มีค่า มันจะสอนเราเองว่าอะไรถูก อะไรควร และอะไรควรหลีกเลี่ยง
แต่สำหรับจิตใจคนทั่วๆไป เมื่อผิดบ่อยๆ จิตใจมันจะล้าที่จะสู้ ฝ่อที่จะทำ
เพราะคิดว่า ทำอะไรก็ผิดไปเสียหมด จนไม่กล้าตัดสินใจ เพราะกลัวที่จะผิดอีก
เพราะผิดที ไม่ใช่แค่ ความรู้สึกที่เสียไป แต่ความคาดหวังของคนรอบๆข้างมันก็มาส่งเสริมให้ เราไม่อยากทำอะไร
จะบอกว่า การเริ่มต้นที่ถูกต้อง มันจะไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง แต่เราก็ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ในทีแรก และเราจะรู้เมื่อมันดำเนินไปแล้วระดับหนึ่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่แน่ๆ เพราะบางที สู้ต่ออาจถูกหรือตายก็ได้
ไม่มีใครบอกอะไรที่ถูกต้องได้ แต่มันบอกได้เป็นประสพการณ์ แล้วก็ต้องเอามาคิดกันอีกที
คนนึงทำได้ อีกคนทำไม่ได้ ก็ต้องวิเคราะห์กันหน่อย
แต่ที่แน่ๆ จิตใจเรา ต้องสู้ ฮึกเหิมไว้ เพราะ ท้อถอยมันมีทุกขณะ และเราอย่ายอมให้มันกินจิตใจเรา
RIZgogogo
