สังคมเราส่วนใหญ่ ยิ่งสังคมเมือง ยิ่งดิ้นรน
ข้าวเราต้องกินก่อน ถึงจะอยู่ท้อง มีแรง
เราก็ต้องแย่งชิงชาวบ้านคนอื่นไว้ก่อน
ให้เรามีก่อน ได้ก่อน แก่งแย่งชิงดีกัน
มันก็มองทุกคน ไม่ใช่มิตร มัวแต่กลัวเขาเอาเปรียบ
และเราก็จ้องเอาเปรียบเขาด้วยความอยู่รอด
จนแม้อยู่รอดแล้วก็ทำต่อ เพราะเป็นเรื่องคุ้นชิน
แต่เราจะเกิดความเครียด เพราะเหมือนต้องรบพุ่งกันตลอดเวลา
แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง การมีคนรอบข้างนั้น มันก็มีทั้งเป็นตัวกระตุ้น
ช่วยเหลือผลักดันเรา ในทั้งทางตรงและทางอ้อม
เราต้องรู้สึกขอบคุณเขา และจะดีมากถ้าเราบอกให้เขารู้ว่าเราขอบคุณ
ทัศนคติของเรามันเปลี่ยนแปลงวิถีความคิดมุมมองของเรา
ถ้าเราแบ่งให้คนอื่นบ้าง มุมมองนี้เผื่อจะทำให้คนอื่นที่ระแวงอยู่ตลอดเวลา
ได้คลายความรู้สึกได้บ้าง บางที ที่มองกันเป็นศัตรูอาจจะเป็นมิตรได้
RIZthankful
