เจอคนมาก็มาก ฟังคนบ่นมาก็เยอะ แต่จริงๆ มันก็ไม่ได้ต่างเท่าไรหรอก
ไอ้เราก็ไปหาความรู้เพิ่ม เผื่อมีส่วนไหนที่ยังไม่รู้หลงลืมไป มันก็จะได้ฉุกคิดมาได้บ้าง
ไม่มากก็น้อย
แต่เมื่อออกไปมีปฎิสัมพันธ์ ทางมารยาท ก็ต้องทักทาย โอภาปราศัยกันสักหน่อย
ถามสารทุกข์สุขดิบบ้าง บางคน ก็รับด้วยมารยาท
แต่บางคนก็แนะนำเรา แถมเล่าเรื่องราวที่ให้เราต้องเก็บมานั่งขบคิด
แต่จริงๆแล้ว บางคนบ่นให้ฟัง ว่า อยากทำโน่นนี่ แต่ไม่มีคนสนับสนุน
ไม่มีหน่วยงาน องค์กร หรือใครที่เข้าใจสนับสนุน ของดีๆแต่ขาดแรงสนับสนุน
ทั้งโอกาส เงินทอง และแรงผลักดัน มันก็ทำไม่ได้ ความคิดหรือสิ่งที่จะทำมันก็จะค่อยๆเลือนหายไป
เอ แต่มองในอีกมุม ถ้าวันๆเจอแต่คนที่เพ้อเจ้อ เล่นสู่กันฟัง ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมาคุย
ทุกคนก็มาแบบนี้แหละครับ จะคัดกรองมันเลือกหน่อย พอทำบ่อยๆ เราจะตัดพวกนี้ได้เร็ว
คิดแล้วต้องทำให้รู้ ไม่ใช่โบ้ยให้คนอื่นทำ มันง่ายจนจะเป็นไปได้ ได้อย่างไร
RIZblame
