Just another my IDEA
ช่วงนี้เจอเทเลเซลโทรมาถี่นะครับ สงสัยเป็นช่วงใกล้สิ้นปี จะมาให้สมัครบัตรเพิ่ม หรือขายประกัน บางที เราก็รู้ แต่ถ้าพอมีเวลา เราก็ให้เวลากับเขาหน่อย อยากรู้ว่าเขาจะขายเราอย่างไร เซลบางคนน่าเบื่อมาก ลูกล่อลูกชนไม่มี พูดตามบทพูด เหมือนกับพึ่งออกมาจากห้องอบรม แล้วก็พูดตามบท ที่เขาให้พูด ว่าอะไร น้ำเสียงราบเรียบ ไม่กระตุ้นอะไร ทั้งที่เนื้อหา มันต้องใส่อารมณ์ พวกนี้ ผมขอโทษเขาแล้ววาง อย่างรวดเร็ว มันไม่โอเคที่จะเสียเวลาด้วยกับการที่รู้แล้วว่าไม่มีอะไร แต่บางคนครับ...
เวลาเราทานอาหาร เราต้องการ รสอร่อย และรสอร่อย มันประกอบด้วย เปรี้ยว หวาน เค็ม เผ็ด แต่สัดส่วน ที่พอดี สำหรับแต่ละบุคคลเท่านั้น จึงกลายเป็นรสอร่อยได้ จะให้ใช้สัดส่วนที่เท่ากัน มันก็ไม่อร่อย และ ในสภาพแวดล้อมที่ต่างการ แต่คนเดิมทาง มันก็ไม่เหมือนกัน องค์ความรู้พวกนี้ มันเป็นเรื่องของประสพการณ์ และการสังเกต หาได้ไม่ใช้ เรื่องของความฉลาดเพียงอย่างเดียว คนคิดว่าเก่ง...
เห็นคนอื่นเขาทำงานดีๆ ตำแหน่งสูงๆ ในบริษัทใหญ่ๆ ดูโดดเด่น และ สูงส่ง แน่นอนครับ มันไม่ได้มาง่ายๆ และพวกนั้นก็ฝ่าฟันได้ แต่องค์ประกอบของบริษัทนั้น ไม่ได้ต้องการ คนเก่ง ตำแหน่งใหญ่ๆ อย่างเดียว เขาก็ต้องการ คนเก่งในตำแหน่งเล็กๆด้วย จริงๆ เขาต้องการคนเก่งในตำแหน่งเล็กๆมากกว่าคนเก่งในตำแหน่งใหญ่ๆ เพราะทุกตำแหน่ง มีหน้าที่ ที่แตกต่างกัน ถ้าไม่ครบองค์ประกอบ มันก็ดำเนินกิจกรรมไม่ได้ อย่าไปมองว่าเราเป็นอย่างใครแล้วเราไปลอกเขาอย่างเดียว เราต้องฝึกเก่งในงานที่ทำ...
มองเป็นเรื่องสนุกๆครับ คือเป็นเรื่องปกติของผม ที่ต้องเจอคนเก่ง(และคิดว่าเก่ง)มากมาย ในชีวิตประจำวัน ที่มีกิจกรรมที่ต้องเกี่ยวข้อง บางที ในใจผมคิด มันก็มีหลากหลาย ตอนที่เจอคนนะครับ คนเก่ง เอาเปรียบคนไม่เก่ง เราก็เห็นได้ทั่วไปจากสังคม อันนี้เบสิคเลย แต่คนไม่เก่งอยากจะเอาเปรียบบ้าง เจอคนเก่งจับไต๋ได้ ก็แพ้ไป แต่ที่ผมชอบคือ คนเก่ง คนแน่ เจอพวกคนบ้านๆหลอก มันเป็นสเต็ปเทพที่ต้องศึกษา พวกมิจฉาชีพ ที่เน้นเอาจุดอ่อนของคนมาใช้ ยกตัวอย่าง ที่เจอทั่วๆไป...
คำพูดของคน เวลาฟัง มันก็จะตีอารมณ์ได้เป็นสองแบบคือ ดี และ ไม่ดี แม้คำพูด คำๆเดียว ทำให้คนสบายใจ ทำให้คนสู้ ทำให้คนยอม แต่คำพูดดีๆ มันก็ต้องเลือกคนที่ฟังด้วย เพราะถ้าคนฟังไม่เข้าใจ จากคนพูดที่ต้องการสื่อออกมา มันจะพาลให้เกิดปัญหาได้ คำปลอบใจ สำหรับบางคน มันจะจุดประกาย ให้เขามีแรงกลับขึ้นมาสู้ใหม่ แต่บางคน มันก็จะเหมือนหลอกล่อให้อยู่ไปวันๆต่อไป โดยไม่ได้ทำอะไรดีขึ้นกว่าเดิม RIZplease
ตอนเริ่มต้น ทำมาก ได้ผลน้อย เพราะยังไม่เข้าใจ พยายามยังไง ผลก็ยังไม่ได้ดั่งหวัง เพราะความไม่รู้ มันต้องเรียน ต้องลองถึงได้มาก อาจจะมีแลกบ้าง แต่เมื่อรู้แล้ว อะไรที่คิดว่ายาก มันก็ดูเหมือนจะไม่ใช่อีกต่อไป กลายเป็นพริ้วไหว ทำนิดหน่อยก็ได้ผลแล้ว แต่คนอื่นอย่าไปเข้าใจผิด ที่เขาทำได้และเหมือนธรรมชาตินั้น เพราะเขาผ่านเรื่องดีร้ายมาก่อน จะไปลอกตามเลย ยังไงก็ทำไม่ได้อยู่ดี นี่แหละ ธรรมชาติ ของชีวิตคนเรา หลงผิด ก่อนถึงจะเข้าใจ...
ถึงแม้ว่าบางคนจะหาเงินได้เยอะในช่วงเวลาสั้นๆ เยอะจนจะซื้อหาอะไรก็ได้ แต่ผมก็เชื่อว่า มันยังไม่พอที่จะอยู่ได้สบายไปตลอดชีวิต ในจิตใจบางครั้ง คุณจะมองล่วงหน้า ในแง่บวก ว่าฉันจะได้แต่ละวันเท่าไร แต่ละเดือนเท่าไร ชีวิตมีขึ้นมีลง การมาของความคิดพวกนี้ ทำให้เราเกิดความประมาท คิดว่า เราเก่ง เราแน่ เราทำได้ และ เราจะได้ดีกว่านี้ พอคิดแบบนี้ เราจะสนุกสนานกับการใช้เงิน จะเริ่มเสพติดความสบาย การงานที่เราเคยขยัน เคยทุ่มเท เริ่มจะไม่ตั้งใจ เกลียดคร้านขึ้นเรื่อยๆ...
เป็นปกติมากที่ ทำอะไรครั้งแรก แล้วมักไม่ประสพความสำเร็จ เราอาจจะมองโลกในแง่ดีมากไป ดูเหมือนอะไรก็ง่ายๆ แต่พอทำแล้ว ก็ไม่รอดครับ แต่ไม่เป็นไรครับ อย่าละพยายาม คนส่วนใหญ่มันตัดชั้นกันตรงนี้แหละครับ ไม่ได้เลย ไม่ทำ ทั้งๆที่ ยังไม่เข้าใจว่าต้องทำมันอย่างไรถึงทำได้ แต่เมื่อลองแล้วไม่ประสพความสำเร็จ เราจะได้ประเมินตัวเอง แล้วทำใหม่ เรียกผิดเป็นครู และจงเรียนรู้จากมัน เมื่อเราทำได้ เราจะได้รู้ว่า เราเรียนรู้มาแล้ว และเมื่อเราทำอีก เราก็จะได้ ง่ายสบาย...
ตามตรรกะที่ผมเชื่อ ใช้สิ่งใด โดยตั้งใจ ไม่ตั้งใจ สิ่งนั้นก็จะร่อยหรอจนหมดไป คนที่ดวงดี หากอยู่เฉยๆแล้วดีเลย ก็คิดว่า ทำมาเยอะแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้เลยได้ดีแบบฟลุ๊กๆ งงๆ แต่เมื่อได้โชคได้ลาภ มันก็หักลบกลบกับของที่มี วันนึงก็ต้องหมดไป หากไม่ได้สร้างกุศล ผลบุญความดีเพิ่ม คนที่ดวงซวย เกิดมาก็ซวย อันนี้ก็ขอให้โทษชาติปางก่อนตามกรรมที่เคยได้ทำไว้ เมื่อถึงเวลาคราวนี้เหมาะสมก็ต้องชดใช้กรรมกันไป แต่หากเพิ่มกรรมไม่ดี มันก็จะหาดีไม่ได้ต่อไป แต่เมื่อเจอเรื่องร้ายๆ แล้วยังหมั่นทำดี เมื่อเรื่องร้ายๆได้ใช้หมดไป...
เรื่องดีๆ ใครๆก็อยากให้เกิด จริงไหมครับ จะเป็นเรื่อง โชค ลาภ วาสนา เงินทอง คู่ครอง คนรัก ครอบครัว ก็ว่าไป แต่บางที รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มา บางทีพยายามแล้วพยายามอีกก็ยังไม่มีแวว อยากจะได้ อยากจะใช้ รีบๆ จำเป็น ต้องการ ก็ไม่ได้มา แต่เห็นบางคน ไม่ได้ทำอะไรเลย มันก็โป๊ะ มาถึงซะงั้น...
