ถ้าจะเรียนรู้ ต้องเรียนรู้จากของจริง

การเรียนรู้เป็นสิ่งดีครับ แต่ถ้าเริ่มต้นเรารู้อะไรผิดๆไป มันจะกลายเป็นฐานการเรียนรู้ และคงไม่ดีแน่ๆ เพราะเราไม่รูั้ แล่วรู้สิ่งไม่จริง และคิดว่ามันจริง นี่จะเป็นปัญหา เพราะแยกไม่ออก และถ้าวันนึงเรารู้แล้วว่าอะไรจริงไม่จริง เราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้หรือไม่ และจริงๆ เราก็ไม่รู้เลยว่าของจริงหรือเปล่า ถึงแม้ว่าเราเรียนรู้จากคนส่วนใหญ่ แต่เขาเหล่านั้นอาจจะมาแบบผิดๆก็ได้ และถึงเรารู้ว่าที่เราจะรู้ว่าผิด เราจะเปลี่ยนแปลงความเคยชินๆได้หรือเปล่า มันก็เป็นความท้าทายนะครับ ดีไม่ดีไม่รู้ แต่ถ้าเรามีวิจารณาณ และสติ ปัญญาเพียงพอที่จะตรึกตรอง มันก็คงจะดี ดีกว่า หลับตาเดินไปให้สุดลิ่มทิ่มประตู...

การสื่อสารข้ามวัย สิ่งแรกที่ต้องทำคือ

ปัญหาของการสื่อสาร ของคนต่างวัย มันมีแน่ๆ และมีตลอด เนื่องจากการรับรู้ ในแต่ละช่วงของการเรียนรู้ไม่เหมือนกัน และคนเรายิ่งแก่ตัว ยิ่งไม่อยากจะเรียนรู้ จะรุ้สึกไม่จำเป็นหรือหมดวัยก็แล้วแต่ แต่การที่เรารู้สึกว่าพอแล้ว อยู่ได้แล้ว มันก็เหมือนแก้วน้ำที่ไม่สามารถที่จะใส่อะไรลงไปต่อได้ และ เมื่อผู้ใหญ่ไม่อยากเรียนรู้ ต้องมาสื่อสารกับเด็กที่ตามสมัยตลอดเวลา ภาษาเดียวกัน ก็จะเริ่มตีความหมายไม่เหมือนกัน หรือเจอคำแสลงแปลกๆที่ไม่รู้มันคืออะไร จะบอกให้แต่ละข้างช่วยอธิบาย ให้แต่ละคนฟัง ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น และก็จบบทสนทนา ไม่ยอมจะรับรู้อะไรต่อแล้ว ตัดบทว่าไม่รู้เรื่องก็ไม่ไปต่อ แต่ถ้าจะคุยให้ได้...

เวลาที่เราสนุกกับการทำงานหามรุ่งหามค่ำ คนอื่นกลับมองว่าเราทุกข์

เวลาคนคิดไม่เหมือนกัน มันก็แปลกดีนะครับ เวลาเรามองคนอื่น เราก็คิดอะไรต่างๆนานา ของเราไปเรื่อย เรื่อยจนคุยเรื่องความสุขความทุกข์ เวลาเห็นคนทำงานหนัก มันเป็นเรื่องปกติ ที่คนทั่วไปอยากจะเลี่ยง แล้วคิดว่าคนทำงานหนัก มักจะทุกข์ ลำบาก แต่ก็เขาทำ เขาทน ถามเขาหรือยัง ว่าเขาคิดอย่างไร บางคนก็อาจจะจำเป็น แต่บางคน และคนส่วนใหญ่ มีความสุขกับการทำงาน มีความสุขจนทำมันทั้งวันทั้งคืน ไม่หลับไม่นอน มันไม่ใช่อย่างที่คิดสักหน่อย RIZseem