อยากบินได้ ต้องคุยกับนก

จริงๆแล้วคนอยากเป็นโน่นนี่เยอะแยะไปหมด คือง่ายๆว่าอยากรวย อยากประสพความสำเร็จ ใช่ครับ ใครๆก็อยาก แต่ถ้าไม่รู้จะทำอย่างไร แล้วจะเริ่มอย่างไร ถ้าให้ผมแนะนำ ก็ต้องไปคุยกับคนที่ประสพความสำเร็จในสิ่งที่เราอยากทำ เพราะเขาผ่านมาก่อน แน่นอนครับ ระดับเขาระดับเรามันห่างกัน แต่อย่าไปกลัวครับ ต้องไปคุย หรืออย่างน้อยต้องไปฟังเขาพูด แน่นอนไม่รู้จักเขา เขาไม่คุยกับเราหรอกครับ แต่เราก็รู้จักเขาได้ ผ่านทางช่องทางต่างๆ สมัยนี้ มี youtube มี web มีหนังสือ...

พักผ่อนให้ได้ แม้เกิดเรื่องอะไรก็ตาม

เวลาทุกครั้งที่มีปัญหา และยังแก้ปัญหาไม่ได้ ผู้ใหญ่หลายๆคน แนะนำผมเรื่องการพักผ่อน คือ จะเครียดแค่ไหน ปัญหาใหญ่แค่ไหน ถึุงเวลานอน ต้องนอนให้ได้ อย่าเอาเรื่องปัญหาเข้าห้องนอน เวลานอนก็อย่าไปคิด วางมันลงให้ได้ เช้าตื่นมา ร่างกายสดชื่น สมองแจ่มใส ค่อยลุยกับมันต่อ ผมเห็นคนเก่งๆหลายๆคนทำได้ครับ ผมว่า มันเป็นเคล็ดวิชาสู้รบติดพันในระยะยาว ต่อให้เก่งแค่ไหน ถ้าไม่ได้พักหลายวันติด มันก็ล้า อาจจะน๊อกไปก็ได้ หรือถ้าไม่เก่ง และไม่ได้พัก...

จริงๆเราหาความสุขมากกว่าเงินนะครับ

ในท้ายที่สุดแล้ว คนเราหวังที่จะมีความสุข แต่เรื่องอะไรที่จะทำให้มีความสุขละครับ คนส่วนใหญ่คิดไม่ออก แต่คิดว่าต้องใช้เงินในการซื้อความสุข คือมีเงินไว้ใช้อำนวยความสดวกสบายนะใช่ครับ เพราะมีความสดวกสบาย มันก็ทำให้ชีวิตดีมีสุขง่ายขึ้น แต่ดูเหมือนคนจะหลงผิดว่าต้องมีเงินแล้วจะมีสุข แต่จริงๆ คือมีเงินแล้ว ก็ต้องใช้ซื้อหาความสุขนะครับ เลยมีคนหาแต่เงิน จนไม่มีความสุข เลยมันต้องใช้เวลาให้เขาเหล่านั้น เข้าถึงความเข้าใจ ตกผลึกว่า มีเงินเท่าไรก็ไม่มีความสุข ถ้าไม่รู้จักหาความสุขเสียบ้าง RIZmoney

ตัดทอนความฝันบ้าง

ความฝันส่วนใหญ่ มันหรูหราฟู่ฟ่า ดูดีไปหมด มันอาจจะเป็นแรงผลักดัน ให้ในงานของเรา ถ้าทำได้ทั้งหมด มันก็ดี แต่มันไม่ง่ายนะซิครับ แน่นอน เราคงไม่อยากทิ้งความฝันหรอกครับ แต่ก็อยากทำให้ความฝันนั้นยังเป็นจริงอยู่ เราก็ต้องหาทางทำให้มันได้ง่ายขึ้น เร็วขึ้น แข่งกับทรัพยากร และเวลาที่เรามี ของลิมิเตด มันมากเกินไปก็ใช้ของธรรมดาหน่อยก็ได้ ของมือหนึ่งแพงไป ซื้อของมือสองก็ได้ ของที่เป็นเจ้าของคนเดียวไม่ไหว ก็เป็นเจ้าของร่วมก็ได้ เพื่อที่จะดำรงความฝันให้สำเร็จ บางทีก็ยอมๆหน่อย มันทำให้ถึงฝั่งฝันเร็วขึ้นเยอะครับ RIZlessdreamlessdo

ความเชื่อฝังหัว ทำให้เราหลงยุค

ผมโตมากับโลกที่อินเตอร์เน็ตพึ่งมา การเชื่อมต่อกับสายโทรศัพท์ยังมีเสียงดันจิ๊ดๆ การอ่านข้อมูลเหมือนการอ่านหนังสือ ยังไม่มีคลิปภาพเสียงเหมือนตอนนี้ และตอนนั้นมันยังต้องใช้คอมพิวเตอร์เครื่องละหลายๆหมื่น ในขณะที่คนทั่วไปยังเปิดคอมไม่เป็น แต่วันนี้ อินเตอร์เน็ตมันถูกลงจนทุกคนใช้มันได้ ถึงแม้จะไม่มีคอมพิวเตอร์ แม้ว่าราคาเครื่องราคาหลักพัน เราก็ใช้โทรศัพท์มือถือเชื่อมต่อมันได้ ทั้งพูดคุยกับคน ดูหนังฟังเพลง มันดีขนาดนี้สำหรับคนปัจุบัน และยังไม่รู้ว่าอนาคตจะไปกันถึงขั้นไหน และถ้าเรายังคิดว่าเราเชี่ยวชาญอยู่ในยุคเก่า มันไม่มีอะไรจะเทียบยุคใหม่ได้นอกจากประสพการณ์ มันไม่พอหรอกครับ เรายังต้องพัฒนาเรื่อยๆ ถึงไม่ทันสมัยแต่ก็ยังดีกว่าคนไม่ยอมตามสมัย RIZbelieve

รู้จริง มันก็ต้องเล่นตัวให้คนอื่นรู้ว่า เรารู้จริง

พอเราเก่งกับสิ่งที่เราทำ ท่าต่างๆ เราก็เรียนรู้ว่าไม่จำเป็น คนเก่งจริง จะแต่งตัวอะไรก็ได้ ก็คล้ายกับคนรวยจริง ไม่ต้องใส่ทองขับรถแพงก็ยังรวยอยู แต่มันรู้แก่ตนเองเท่านั้นนะครับ ไม่มีใครรู้กับเรา ถ้าสิ่งที่เราทำ ยังต้องการคนอื่น ยังไม่ต้องเร้นกายหายไปจากสังคม มันก็จำเป็นต้องมีทรงกันบ้าง ดูสิครับ บางคนไม่เก่งไม่รวย แต่ทรงดี คนยังเชื่อว่ารวย ว่าเก่งเลยครับ แล้วคนเก่งจริง รวยจริง จะมาบ่นคนอื่นว่าเป็นของเก๊ไม่ได้หรอก มีทรงบ้างกับการงาน อยากให้คนอื่นรู้ว่ารวย ก็ต้องอวด อยากให้รู้ว่าเราเก่งก็ต้องโชว์...

ถ้ามันไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่

เราต้องแยกความชอบ กับความเก่ง ออกจากกันก่อน ความชอบจะทำให้เราพยายาม พยายามแบบเอาเป็นเอาตัว กินอยู่นอนกับมัน ทำทุกอย่างเพื่อมัน แต่ คนเราต่อให้พยายามเท่าไหน ถ้ามันไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่ อย่าเสียเวลา เพราะ ต่อให้เราทุ่มเท 24ชั่วโมง มีอุปกรณ์ชั้นนำแนวหน้า พร้อมผู้แนะทำที่ดี แต่ถ้าเราทำมันไม่ได้ ก็อย่าฝืนเลยครับ ปล่อยให้คนทำได้ ให้เขาทำดีกว่า แต่อย่าปล่อยให้ความพยายาม ต้องหายไป เพราะเราสามารถทำอย่างอื่นได้อีกในอย่างที่เราชอบ เราอาจจะเป็นส่วนหนึ่งในนั้น...

อย่าทำสิ่งที่ทำได้เท่านั้น

อยากจะทำได้เหมือนคนอื่นนะครับ มันก็ต้องฝึกต้องเริ่ม ถ้าเรามัวแต่ทำแค่สิ่งที่เราทำได้ มันก็พัฒนาได้ไม่เท่าไร มันก็ไม่เคยกันทั้งนั้น แต่พอเริ่มทำมันก็มีทางไปของมัน แน่นอน มันไม่ง่าย เพราะอะไรไม่เคย มันก็ยังจับหลักไม่ได้ ให้เวลา ให้โอกาส แล้วมันจะดีเอง RIZgiveachance

จะมีค่า ต้องหาคนที่เห็นคุณค่า

ของดีๆ ที่ขายกันไม่ได้ เพราะมันขายผิดที่ ไปขายของกับคนที่ไม่ต้องการ มันต้องพยายามมากเป็นพิเศษ และโอกาสที่จะได้ขายได้นั้นก็น้อยเป็นพิเศษด้วย จะเสียเวลาทำไม การที่เราหาคนซื้อ หรือหาลูกค้านั้น เราต้องมองดูลูกค้าด้วย หากเพียงเพราะเขามีเงินมันไม่พอเป็นเหตุผลที่เราจะพยายามขายเขา เพราะถ้าเราเจอคนที่อยากซื้อ ต่อให้เขาไม่มีเงินเขาก็จะขวนขวายหามาซื้อเราอยู่ดี เราต้องพยายามหาคนที่อยากจะได้ของๆที่เราจะขายก่อน ไม่ใช่ไปคิดแทนเขา หาคนที่เจ็บปวดเรื่องเดียว มันจะกลายเป็นคนที่ใช่ คุยกันง่าย ไม่งั้นเหนื่อยตาย และขายไม่ออก RIZvalue

ตั้งใจแล้วไม่ได้ แต่พอไม่ได้ตั้งใจกลับสำเร็จ

ตั้งใจแล้วไม่ได้ แต่พอไม่ได้ตั้งใจกลับสำเร็จ ชีวิตบางทีก็แปลกๆดีเหมือนกัน มันก็เป็นปกติของชีวิตคนเรานะครับ เรามุ่งมั่นๆ พยายามทำ แต่มันก็ต้องมีอุปสรรคที่คอยทำให้เราไม่ถึงฝั่งฝัน มันจะเป็นเพราะกรรมหรือเปล่า เราพยายามมากพอหรือเปล่า หรือมันยากไปหรือเปล่า อันนี้ก็ไม่รู้ แต่พอคิดว่าไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังพยายามไป เหมือนพระมหาชนก ถึงรู้ว่าไม่ถึงฝั่ง แต่ก็ยังพยายามว่ายน้ำไป แล้วนางฟ้าก็มาช่วยเหลือ เอ้อ บทมันจะง่ายก็ง่ายเหมือนกัน แต่ที่บอกแบบนี้ไม่ได้หมายความให้เรื่อยๆไปนะครับ ก็พยายามไป อย่าท้อ เดี๋ยวมันก็ได้เอง แต่บางทีมันได้แบบงงๆ เหมือนซีเรียสจนไม่ซีเรียสแล้วมันมา...