Month: July 2019

บางที เวลาผมทำงานหนักๆ หรือเจองานหนักๆ ผมก็ถามตัวเองนะครับ ว่าทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร ถึงแม้ว่าตอบเร็วๆ จะได้คำตอบที่ถูกต้อง และไม่ถูกใจบ่อยครั้ง แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะทำ บางที ถ้าคิดตามตรรกะ มันไม่ควรทำครับ เพราะการเขย่งขา ไม่ได้ทำให้งานออกมาดี เพราะ โอกาสพลาดจากการเขย่งเท้ามันสูง แต่มันก็อยู่ที่อัตราเดิมพันด้วยครับ เพราะมองว่า ถ้าสำเร็จ เราก็ยกระดับไปอีกขั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ เราจะได้แค่ความรู้ แลกกลับเวลาที่เสียไป คุ้มไหม...

ไม่มีใครทำอะไรได้ดีในครั้งแรก ฉนั้นมันต้องค่อยฝึกฝน ส่วนพวกที่ทำได้ดีเลย ถ้าไม่เก่งจริง ก็เรียกว่าฟลุ๊ก คนกลุ่มนี้มีส่วนน้อย แต่ใครๆก็ชอบอ้างถึงจนดูราวกับว่าพวกนี้มีเยอะ อย่าสับสนระหว่างความจริง กับนิยายการตลาดหลอกคนเลย เพราะถ้าอะไรทำได้ง่ายๆ คนประสพความสำเร็จหมด โลกเราก็ไม่เป็นอย่างอยู่ ที่แน่ๆ มีคนเก่ง ไม่มีคนจนให้90%ของโลกนี้หรอก ไม่ต้องตกใจ เราจึงต้องพัฒนาการมันเรื่อยๆ จากไม่เป็น จนเป็น จากเป็น จนเก่ง จากเก่ง จนเป็นหนึ่งได้ ไม่ง่าย ไม่ได้ทุกคนหรอกที่จะประสพความสำเร็จ...

จริงอยู่ คนคือทรัพยากรที่มีคุณค่าสูงมาก หากเขาเหล่านั้นทำในสิ่งที่เราคาดหวัง ถึงแม้ว่าเราจะคาดหวังให้คนทำสิ่งที่เราอยากให้ทำ แต่ผมก็เชื่อว่าปัญหาใหญ่ก็เกิดมาจากคนนี่แหละ คนที่ไม่มีความรู้ความเข้าใจดีพอ หรือคนที่ไม่มีวินัย จะสร้างความเสียหายให้กับองค์กรได้มากทีเดียว ซึ่งถ้ามีปัญหาแล้วมันผูกกับตัวคน มันก็แก้ยาก เพราะมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ถ้าแก้ปัญหาด้วยปัญหาแล้วนั้น คนก็ไม่เกี่ยว อันนี้อยู่ที่ฝีมือเราแล้ว ว่าจะเคาะแม่นแค่ไหน RIZknot

ผมชอบความคิดของปากกา มองบลังค์ จริงอยู่ ถ้าบอกว่าปากกา ความคิดของเรา ถูกๆก็มี และเราคิดว่ามันก็ควรจะถูก แต่ถ้าเราอยากทำปากกาดีๆ แล้วบอกว่า มันคือปากกาดีๆ มันก็เพิ่มค่าไม่เท่าไร มันก็แค่ ปากกาด้ามหนึ่ง ที่ดีๆ อันนั้นคือสิ่งที่คนคิด แต่ถ้าเราบอกว่าเราไม่ใช่ปากกาละ ถึงแม้จะเขียนได้เหมือนกัน อย่างที่มองบลังค์บอกว่า เขาเป็นเครื่องมือการเขียน มันเป็นนิยามนึงที่เราก็เข้าใจ และแยกตัวเขาเองจากปากกา ก็จริงอยู่เราก็มองมันคือปากกานี่แหละ แต่ถ้าไปถามมองบลังค์ เขาก็บอกว่าเขาไม่ใช่ เพราะสิ่งที่เขามอบให้...

คนแต่ละรุ่นคิดไม่เหมือนกัน ตอนเราเป็นเด็กเราก็คิดไม่เหมือนผุ้ใหญ่ พอโตมาเป็นผู้ใหญ่กลับลืมว่า เด็กก็คิดไม่เหมือนกัน อนาคตไม่ใช่เรา แต่เป็นเขาเหล่านั้น เขาคิดเขาทำอย่างไร เราต้องหัดคิดแบบเขา เราเป็นคนขาย เขาเป็นคนซื้อ เราจะคิดแบบของเรา จะขายใคร ถ้าเราไม่รู้ ก็ต้องรู้ เพราะถ้าเราไม่ยอมรับ เขาก็ไม่มาหาเราอยู่ดี ทุกสมัย มันน่ากลัวสำหรับคนที่ตกยุค มันหลุดแล้วหลุดเลย คำแนะนำง่ายๆ ก็หัดทำเหมือนเด็ก เดี๋ยวเราก็เข้าใจเอง RIZkidtoday

ความเรียบง่ายไม่ได้แปลว่าง่าย แต่มันแปลว่าเราจะไม่สับสนมึนงง กับความสับซ้อนหรือความละเอียดที่มากเกินไปแล้วไม่มีประโยชน์ มันต้องเป็นสิ่งทีเข้าใจง่าย แม้ว่าดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันก็สามารถทำงาน หรือแก้ปัญหาได้ลุล่วงเป็นอย่างดี ไม่เปลืองพลังงานมาก ไม่ซับซ้อนจนมึนงงกับสิ่งที่พยายามแก้ จนบางทีก็กลายเป็นการผูกปัญหาใหม่นั่นเอง ถึงแม้ว่ามันจะทำไม่ง่ายเลยก็ตามที แต่นี่ปรัชญาในการทำงานที่ดี RIZsimplicity

ใช่ว่าผมจะโจมตีคนขายคอร์ส คือโค๊ชต่างๆ ผมมองว่า นั่นคืออาชีพของเขา เขาทำงานของเขา ผมก็เห็นดีด้วย คนดีก็มี คนแย่ก็มี คนเก่งก็มี คนห่วยก็มี อยู่ที่เราเลือกถูกหรือเปล่า แต่ที่ผมมองแล้ว ฟังคนบ่นว่าทำไม ไปเรียนคอร์สแพงๆเป็นหมื่นเป็นแสน แต่ก็ยังไม่เห็นดีขึ้น เพราะอะไรครับ มันไม่ใช่ว่าเราไม่ตั้งใจเรียน มันไม่ใช่ว่าเราไม่จด ที่ปัญหาคือ เราไม่ได้ปฎิบัติ หรือปฎิบัติอย่างต่อเนื่อง หรือพูดง่ายๆ คือไม่ได้ทำนั่นเอง ไม่ทำจะเป็นหรือครับ ไม่ทำจะได้หรือครับ...

อยากเป็นคนอื่น อยากทำได้เหมือนคนอื่น แต่ละอย่างที่เราอยาก ไม่มีอะไรเลยที่เป็นตัวของเราเอง หรือเริ่มของเราเอง แน่นอนครับ ถ้าเราเริ่มใหม่ทุกอย่าง ก็ต้องลองว่าอะไรที่ชอบและใช่ มันจะเป็นพื้นฐานความสามารถและความคิดของเราเมื่อโตต่อไป สิ่งนี้มันจะติดตัว และอาจจะเป็นสิ่งแรกๆของความคิดก่อนที่จะทำสิ่งใหม่ๆ ถ้าเราฝึกต่อเนื่องมันจะเป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นจุดแข็งของเราได้ และถ้าเราเฉลียวสักนิดว่า สิ่งที่เราเป็น เราเก่งนั้น เอามาปรับใช้กับงานที่เราต้องทำ งานที่เราได้รับมอบหมาย ถึงแม้แต่งานที่เราไม่เคยทำ เราก็จะทำมันได้ ไม่ต้องเริ่มใหม่ทุกอย่าง เพราะมันคือจุดแข็งในตัว ถ้าเรามีแต่ไม่ใช้ มันก็เหมือนต้องเริ่มใหม่ สู้ไปก็แแพ้เด็กไปเปล่าๆ...

แพ้ชนะ สำหรับผม มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่สำหรับผมคืออยู่ให้รอดเป็นสำคัญ จะได้มากได้น้อย ก็ไม่เป็นปัญหาขอให้ได้พออยู่ได้ คนที่อยากเป็นคนที่ชนะคน เมื่อบุกบั่น มุ่งมั่นชนะได้แล้ว การรักษาการชนะนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง เพราะมีคนที่ต้องการเอาชนะเราอยู่ และพวกนี้มาพยายามทุกทาง คนส่วนใหญ่ก็มองเรื่องได้เปรียบ ขอส่วนแบ่งมากกว่า แต่การได้มานั้นมันมาพร้อมหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ส่วนผู้แพ้นั้นเป็นผู้ตาม ถึงได้น้อย ถึงโดนดูถูก แต่มันเป็นยุทธศาสตร์ สามารถอยู่ได้ทุกที่ คนโง่อาจจะแพ้ไม่ได้ แต่คนที่ฉลาดมันแพ้ได้เพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ แต่ดูแล้วอยู่ง่ายกว่าเห็นๆ ถ้าอยู่ให้เป็น แพ้ก็ได้นี่นา...

ผมเคยเป็นเด็กใหม่ ไม่ว่าตอนเริ่มต้นทำงาน หรือทำงานมานานแล้ว สิ่งที่เราต้องบอกกับตัวเองเลยว่า เราเคยเก่งที่อื่นมานั้น เราจะเอาความเก่งมาใช้ต่อเนื่องแบบไร้รอยต่อไม่ได้ เพราะทุกที่มีวัฒนธรรม หรือการทำงานที่แตกต่างกัน อาจจะดีกว่าก็ได้ แต่ไม่ใช่ มันคืองานที่เราต้องแก้ไขปัญหา เราต้องเปิดตามอง ตั้งใจฟัง และเชื่อมั่น ทำแค่สามอย่างนี้พอ จนกว่าเราจะตั้งต้นได้จริงๆ อ้อนน้อมไว้ เก่งจริงมันต้องใช้เวลาในพิสูจน์ในผลงาน ไม่ได้อวดอ้างแสดงตัวเลย เห็นร่วงมาเยอะแล้วครับ RIZnewbie