บางทีเราคิดว่า พูดภาษาเดียวกัน แล้วจะรู้เรื่อง
เช่นภาษาไทย คือในพื้นฐานก็คงไม่แตกต่างกัน
แต่พอเอาลึกๆแล้ว ยังมีคำเดียวกันที่ให้ความหมายแตกต่างกันไป ในแต่ละท้องถิ่น
ไม่ต้องแปลกใจครับ ว่าเหมือนจะรู้เรื่อง แต่ไม่รุ้เรื่องนั้นมีอยู่เยอะแยะไปหมด
ถ้างั้นเข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม อันนี้ เริ่มมาถูกทางแล้วครับ ทำตัวเหมือนไปก่อน
แต่ถ้าให้ดี ต้องให้รู้เรื่องเหมือนด้วย ว่าในคำเดียวกันที่เราเข้าใจ เขาแทนความหมายอะไรอีก
ถ้าเราเข้าถึงตรงนี้ได้ เราก็จะกลายเป็นคนท้องถิ่น
หรือถ้าเข้ากลุ่มได้ อย่าถ้าไปคุยกับโจรกักขฬะ จะให้พูดคุณพูดครับ สงสัย โดนมันแทงตาย
มันหยาบมา จะให้รู้เรื่องก็ต้องหยาบกลับ พอสื่อสารกันได้ เดี๋ยวก็ง่ายเอง
ความไพเราะมันเป็นความดัดจริต เพราะปราศจากความเข้าใจ มันก็ไร้ความหมาย
ต่อให้ฟังเหมือนหยาบ แต่เข้าใจกัน มันก็เหมือนจริงใจต่อกันนั่นเอง
RIZtalk
