Month: May 2020

ถ้าให้เลือก คนที่มองโลกในแง่ดี กับมองโลกในแง่ร้าย ผมก็เลือกคนที่มองโลกในแง่ดีกว่าเสมอ ถึงว่าโลกนี้จะไม่สวยงาม ถึงผมรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร ผมก็ยังคิดในแง่บวก ทำให้เรายังมีความหวัง เรื่องร้ายๆมันมีอยู่แล้ว แต่ถ้าคิดว่าจะร้ายไปตลอด ผมว่า แค่ก้าวขาออกจากบ้าน มันก็ไม่ดีแล้ว เมื่อเราพยายามมองโลกในแง่ดี เราก็จะเปล่งประกายความรู้สึกดี มันจะดึงดูดคนเข้ามา เหมือนที่เราอยากใกล้คนอื่นที่มีประกายนี้ ถึงแม้ว่าจะมีคนในแง่ร้ายเข้ามาบ้าง ก็ไม่เป็นไร มันต้องมีบ้างและมันก็อยู่กับเราไม่นานหรอก เพราะอะไรที่ไม่ใช่ เมื่อมันเหวี่ยงเข้ามา ท้ายที่สุดมันก็จะไปก่อนเอง ทนๆหน่อย RIZoptimistic...

ในชีวิตของผม ก็เห็นคนหลายแบบ โคตรจนยังอภิมหาเศรษฐี คนที่ใช้เงินเหมือนเผากระดาษเล่น อยากได้อะไรก็ซื้อได้ บ้าบอไร้สาระแค่ไหนก็จ่ายได้ กินหรู อยู่สบาย บินไปไหนระดับ VVIP ก็ตามแต่ใจ ผมไม่ได้อิจฉาเขานะครับ ผมยินดีกับพวกเขาที่อยู่ในสถานะที่เขาทำได้ ผมก็ไม่ได้คิดว่าผมต้องทำแบบเขา เพราะผมรู้ตัวเองดี ถ้าผมมีผมอาจจะทำ แต่ผมไม่มี ผมก็ทำไม่ได้ และไม่ฝืนตัวเองด้วย ผมไม่อยากลำบากด้วยการเอาแต่ใจของผม ผมอยู่แบบนี้ดีอยู่แล้ว ค่อยๆทำเป้าหมายของผมไป สบายใจกว่า RIZuse https://www.facebook.com/rizthink/

มีเยอะๆมันก็ดีกว่ามีน้อยๆ แต่มีเยอะแล้วมันต้องมีคุณภาพด้วย ไม่งั้นถึงมีจำนานมากไป คนก็ไม่ได้สนใจ ถ้าเรามีอะไรที่ใช่ คนก็จะมองเราเป็นคนที่ใช่ แต่ถ้าคนมองเราว่ามีอะไรเยอะแยะ แต่ถ้าใช้ไม่ได้ คนก็ไม่สนใจอยู่ดี เริ่มต้องเล็กๆ ก็ต้องเด็ดๆเลย ต่อให้มีเยอะๆ มันก็ต้องใช่เหมือนกัน ไม่งั้นหลงกับสิ่งที่ทำให้เสียเวลา RIZquality https://www.facebook.com/rizthink/

เรามักเสียเปรียบเพราะว่าเรามักแข่งในความถนัดของคนอื่น ่แค่นี้ก็รู้แล้วว่า หัวข้อนั้นๆ เราเป็นรอง แต่ถ้าเราแข่งในความถนัดของเรา และเชิญชวนให้คนอื่นมาแข่ง เราก็เป็นต่อเห็นๆแล้วครับ จะแข่งก็เอาที่ตัวเองถนัด แล้วพัฒนาไปเรื่อยๆ มันก็ทิ้งห่างคู่แข่งที่อยากเป็นแบบเรา แต่ไม่ถนัด ว่าเขาจะถนัด ทำได้ มันก็ต้องสั่งสมกันอีกนาน นี่แหละครับ เป็นตัวเองดีกว่า มันชนะง่ายกว่า RIZbestofme https://www.facebook.com/rizthink/

พูดมากแล้วจับใจความไม่ได้ สุดท้ายมันก็เสียเวลา บางคนอยากพูด ก็พูดไปเรื่อย พูดแล้วคนฟังได้อะไร จะพูดเรื่องดีๆ เยอะแยะแต่ถ้ามันมากไป คนก็ไม่รู้ว่าเราต้องการสื่ออะไร จะพูดให้คนรู้เรื่อง ต้องสรุปให้ได้ในประโยคเดียว เข้าใจแล้วจะได้แยกย้ายกันไปทำงาน เป้าหมายชัดละ ทำได้เลยไม่ต้องคิดซับซ้อน ผมว่าผู้ตามเขาอยากได้อะไรที่ง่ายนะครับ มันไม่ใช่เรื่องมาอวดภูมิกันว่ามีอะไรหรือรู้อะไร ทุกอย่างที่เราทำต้องเร็วที่สุด เคล็ดลับคือ ทำให้มันง่ายที่สุด ไม่ซับซ้อน ฉนั้น ฝึกพูดสั้นๆ แล้วให้เวลาเขาไปปฎิบัติงานดีกว่าน้ำท่วมทุ่ง แล้วเดินออกไป คนเกาหัวว่า อะไรมันว๊า...

เทคโนโลยี มันยกระดับความเป็นอยู่ คล้ายๆกับว่า มีแล้วมันก็ขาดไม่ได้ เพราะมันช่วยเราแล้ว เราก็เอาเวลาไปทำอย่างอื่น มันมีอะไรมากมายที่เราต้องทำ สมัยก่อนมีตัวช่วย เราก็ไม่ได้คิดถึง เพราะเท่าที่มีก็ไม่ทันเท่าไร ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ แต่เมื่อดีขึ้นเยอะเรากลับไม่ได้มองมันเป็นตัวช่วย แต่มองมันเป็นตัวแทนเสียมากกว่า ทำให้คนเราขี้เกียจไปอีก เขามาช่วยแท้ๆ แต่ดันผลักให้มันทำ ความรู้ความเข้าใจของเราก็หดไปเรื่อยๆ เพราะไม่ได้คิดไม่ได้ใช้ ถ้าวันนึงมันเปลี่ยนไป เราจะช่วยตัวเองไม่ได้แล้วหรืออย่างไร พื้นฐานต้องมี ความเข้าใจต้องได้ การรับรู้ต้องเหมาะสม ถึงจะไปต่อได้ แม้เกิดสะดุด...

บางทีผมก็อยากเป็นและอยากเก่งเหมือนคนอื่นที่ผมชื่นชม บางครั้งผมก็เลียนแบบเขานะครับ แต่จริงๆ มันแค่เติมเต็มผม มันไม่ใช่ให้ผมพัฒนาขึ้นทางด้านความสามารถหรอก เพราะเหมือนคนมีเสียงที่ต่ำ แต่ไปชอบคนเสียงสูงแล้วร้องเสียงสูง เสียงมันก็เพี้ยน เสียงมันก็หลง แต่มันมีความสุขครับ ก็จริงๆทำบ้างก็ไม่ได้ผิดอะไร มันก็รู้สึกดี แต่จะเอาจริงเอาจังไม่ได้ มันต้องเป็นตัวเอง โดยต้องรู้ตัวเอง และหาตัวเอง จึงทำได้ ไม่ต้องห่วงว่าสิ่งที่ถนัดมันจะต่ำต้อย เพราะถ้าคุณเป็นสุดยอด มันจะยิ่งใหญ่ล้นจอเลยครับ RIZbeother

เมื่อความทุกข์มาเยือน เราก็อยากจะจากความทุกข์ให้เร็วที่สุด แต่ปัญหามีอยู่ว่า เราวิ่งหนีความทุกข์แต่ก็เอามือจับความทุกข์ติดมาด้วย จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็สุดแท้แต่ เมื่อเอามันมาด้วย แล้วไปบ่นให้คนอื่นฟัง ว่าตัวเราเองนั้นยังทุกข์ฺอยู่ มันก็ไม่แปลก พร่ำบ่นอยู่นั่น แต่ก็ไม่ปล่อย ไม่ละ ไม่วาง และไม่ยอมทิ้ง ทั้งปากก็บอกแต่ที่ทำหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ มันก็ไม่รอดสิครับ ยื้อมันอยู่นั่น มันก็จากกันไม่ได้ เอาจบง่ายๆ จากทุกข์กันไปเลย ไม่ต้องเสียดาย ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องถาม ออกมาแล้วมันก็จะผ่านไปเอง RIZsorrow...

คนเราโดนชักจูงง่ายครับ เห็นใครดี ใครเด่น ใครรวย ใครยิ่งใหญ่ เราก็อยากเป็นแบบนั้น เราเลยพยายามเกาะเขาไป และเป็นส่วนหนึ่งในนั้น แล้วเราจะเก่งเมื่อไรกันละ ถ้าจะทำอะไร เรายังไม่รู้ตัวเองเลย มันไม่ได้นะครับ ถ้าเรารู้ แล้วไปเกาะเขา มันอาจจะเป็นทางหนึ่งที่เราสร้างทางเดินของเราเอง แต่ถ้าเราอยากเก่ง เราต้องเก่งเองครับ ไม่ต้องไปเกาะใคร มันต้องเจาะลึก เอาให้ลึกๆจริงๆ รักในสิ่งที่เราทำ ทำจากไม่มีอะไรให้โดดเด่นให้ได้ นี่แหละครับ เก่งเอง ทำได้เอง...

คนเราควรมีความฝัน ไว้เป็นแรงใจ แรงผลักดัน กดดันด้วย ให้เรามุ่งไปสู่ข้างหน้า ไม่มีอะไรที่นอนแล้วตื่นมาได้เลย มันก็ต้องลุยกันไม่น้อย แต่หากจะให้เราทำการใหญ่จนเกินไป มันก็เหมือนกับเสี่ยงเล่นพนัน โอกาสที่จะพลาด จะเสียมีมหาศาล ถ้าเราไม่ก้าวทีละก้าว ล้มทีเดียวอาจจะหมดสิทธิ์ลุกเลยก็เป็นได้ ถ้าเราลงทุนใหญ่ไป เพราะเห็นว่ามีโอกาส แต่ไม่เป็นไปตามนั้น เราก็คงฟุบ และเป็นหนี้หัวโต ความฝันเรื่องนึงก็เก็บไว้ในใจ แต่ความจริงคือต้องทำเท่าที่ทำได้ แต่ถ้าทำเรื่อยๆ ทำมากๆ มันก็จะเยอะขึ้นเร็วผิดหูผิดตา สำหรับที่คนอื่นมองเรา แต่เชื่อเถอะครับเรารู้ว่าเพราะเหตุและปัจจัยอะไร...