ในสังคมเรา เราก็เห็นคนหลายๆคนทำตัวดีบ้าง แย่บ้างแตกต่างกันไป เราควบคุมไม่ได้หรอก
ในสังคมการทำงาน เราอาจจะมีทีมงาน ที่มีบางคนทำตัวไม่ได้เรื่อง แม้ว่าอายุเขาจะมากแล้วก็ตาม
เราหวังว่า ผู้ใหญ่ต้องเป็นผู้ใหญ่ แต่ในความจริงๆ บางคนแค่อายุมากกว่า แต่วุฒิภาวะเขาไม่ได้เพิ่มพูนตามอายุ
หากเราเป็นลูกน้อง เราก็คงจะไม่มีความมั่นใจในความเป็นผู้นำของเขา แต่เราก็ช่วยเขาได้บ้างตามหน้าที่ของเรา
หากเราเป็นลูกพี่ เราก็หวังว่าลูกน้องหรือลูกทีมของเรา มีวุฒิภาวะเพียงพอ ที่จะเข้าใจในสิ่งที่เราสั่ง แต่ความเป็นจริง เราก็ต้องดูแลเขาเพราะเขาเป็นลูกน้องเรา เราหวังให้เขาเป็นต่างๆนานา แต่จริงแล้วจะเป็นได้หรือเป็นไม่ได้ ไม่ได้อยู่ที่เราสั่งให้เขาเป็น
ไม่มีใครดีพอ เพราะคนที่เข้าใจตัวเราเองที่ดีที่สุดตือตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น เราเอามาตราฐานตัวเองไปใส่และไปสั่งให้คนอื่นเป็นอย่างเราไม่ได้ ต่อให้เราอารมณ์เสียก็ตาม เราก็ต้องเข้าใจในความเป็นคนอื่นด้วย แต่ละคนมีพื้นฐานและเงื่อนไขไม่เหมือนกัน แต่ถ้าเราส่งเสริมแล้วเค้าไปได้ ก็เพราะเค้าทำตัวเองให้พัฒนาขึ้น หากเขามีพื้นฐานที่อยากเรียนรู้อยู่แล้ว ใจเค้ามาแล้วมันก็ผลักง่ายหน่อย แต่ถ้าไม่เราก็ต้องดูว่าทำอะไรได้ให้เหมาะสำหรับเขา แน่นอน เราอยากให้มีเราคนที่สองคนที่สาม แต่เอาจริงๆแล้วถ้ามีเราหลายคนมันก็แย่เหมือนกัน ทุกคนย่อมมีตัวเอง เราต้องเข้าใจ เข้าใจทั้งตัวเรา และตัวคนอื่นด้วย
RIZเป็นผู้ใหญ่นะ
