คนเก่งหลายๆคนที่ผมเห็น ซึ่งก็ไม่ใช่ทุกคนนะครับ
มักมีนิสัย ถือดี เห็นแก่ตัว จึงไม่เป็นคนที่น่าจดจำสำหรับผมสักเท่าไร
ส่วนหนึ่งเพราะผมก็ไม่ได้มีกิจอะไรกับพวกเขา ผมเลยไม่จำเป็นต้องไปง้อ
แต่ที่ผ่านหน้าผ่านไปผ่านมา ก็ทำให้รำคาญพอสมควร
พอคิดว่าตัวเองเก่ง ก็แบ่งชนชั้น อันนี้เก่งความสามารถ แต่ไม่ได้เก่งความเป็นคน
คนเรายิ่งเก่ง ต้องทำตัวยิ่งไม่เก่ง ยิ่งสูงต้องยิ่งทำตัวต่ำ
ไม่งั้น คนไม่เก่ง มันก็หมั่นไส้ เก็บไว้ในใจ วันนึงรอนัดล้างตา
คนเราเก่งไม่เก่ง แต่เราก็ต้องฝึกตนให้เป็นที่รัก
ผมเห็นคนที่เป็นที่รัก เพราะเข้ามีน้ำใจ ใจกว้าง เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับมิตรและสังคม
มันไม่จำเป็นต้องรวยถึงแบ่งได้ ไม่มีเลยไม่แบ่ง
มันอยู่ที่นิสัย มันฝึกตนมา ถึงทำได้
การเป็นที่รัก ไม่ใช่ เก่งหล่อสวยแต่ประการใด มันคือ การมีน้ำใจกับคนอื่น โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนเป็นที่ตั้ง
แต่หากจะมีมาบ้าง ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี
RIZbigheart