ปัญหาของการสื่อสาร ของคนต่างวัย มันมีแน่ๆ และมีตลอด
เนื่องจากการรับรู้ ในแต่ละช่วงของการเรียนรู้ไม่เหมือนกัน
และคนเรายิ่งแก่ตัว ยิ่งไม่อยากจะเรียนรู้ จะรุ้สึกไม่จำเป็นหรือหมดวัยก็แล้วแต่
แต่การที่เรารู้สึกว่าพอแล้ว อยู่ได้แล้ว มันก็เหมือนแก้วน้ำที่ไม่สามารถที่จะใส่อะไรลงไปต่อได้
และ เมื่อผู้ใหญ่ไม่อยากเรียนรู้ ต้องมาสื่อสารกับเด็กที่ตามสมัยตลอดเวลา
ภาษาเดียวกัน ก็จะเริ่มตีความหมายไม่เหมือนกัน หรือเจอคำแสลงแปลกๆที่ไม่รู้มันคืออะไร
จะบอกให้แต่ละข้างช่วยอธิบาย ให้แต่ละคนฟัง ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น
และก็จบบทสนทนา ไม่ยอมจะรับรู้อะไรต่อแล้ว ตัดบทว่าไม่รู้เรื่องก็ไม่ไปต่อ
แต่ถ้าจะคุยให้ได้ ให้รู้เรื่อง สิ่งที่ต้องทำคือ ถอยหนึ่งก้าว
มันก็ถือเป็นการให้เกียรติฝ่ายตรงข้ามนะครับ แล้วเราตั้งใจฟัง
จะรู้เรื่องหรือไม่ แต่ผมว่า มันก็เหมือนเปิดใจแล้ว
อย่าตั้งธงปักหลัก ไม่งั้น รบกันแน่ๆ
RIZstepback
