คนเราชอบเรียนรู้จากสิ่งที่เรารู้ แต่พอทำในสิ่งที่ไม่รู้ ก็ไม่อยากทำ
ถ้ามองย้อนไปดีๆแล้ว จุดเริ่มต้น มันสร้างประสพการณ์
แต่พอมีประสพการณ์ มันกลับการเป็นบรรทัดฐาน
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เราก็จะเอามาเปรียบเทียบกับมันเสมอ
แต่สำหรับบางคนมีจุดเริ่มต้นด้วยประสพการณ์ที่ดี ก็จะที่มีบรรทัดฐานที่ดีไปด้วย
จะทำอะไร ก็จะมักไปในทางแง่ดี
แต่สำหรับบางคนที่มีจุดเริ่มต้นที่ไม่ดี พอเขาเจออะไรแบบเดียวกัน คล้ายๆกัน เขาก็จะปฎิเสธไว้ก่อน
เลยเป็นการไม่ยอมเรียนรู้
ใช่ครับ เจ็บแล้วต้องจำ แต่ ไม่ใช่จะเจออีกแล้วจะเลี่ยงไปตลอด
เราต้องใช้ประสพการณ์ แก้ไขมันไปในทางที่ถูก
อย่าไปกลัว เพราะเรากลัวสิ่งไม่รู้มากกว่ากลัวที่จะเจ็บ
ถ้าไม่กลัวแล้ว เราก็จะไปในทางที่ถูกต้องขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าทางที่ลองจะผิดก็ตาม
RIZlearnfrom
