บางที เวลาผมทำงานหนักๆ หรือเจองานหนักๆ ผมก็ถามตัวเองนะครับ ว่าทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร
ถึงแม้ว่าตอบเร็วๆ จะได้คำตอบที่ถูกต้อง และไม่ถูกใจบ่อยครั้ง แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะทำ
บางที ถ้าคิดตามตรรกะ มันไม่ควรทำครับ เพราะการเขย่งขา ไม่ได้ทำให้งานออกมาดี
เพราะ โอกาสพลาดจากการเขย่งเท้ามันสูง แต่มันก็อยู่ที่อัตราเดิมพันด้วยครับ
เพราะมองว่า ถ้าสำเร็จ เราก็ยกระดับไปอีกขั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ เราจะได้แค่ความรู้ แลกกลับเวลาที่เสียไป
คุ้มไหม มันก็พูดยากครับ เพราะต้นทุนที่แพงที่สุดและซื้อหาไม่ได้คือเวลา
เราทำผิดสักสิบครั้ง ครั้งละปี ก็หมดไปแล้วสิบปี หมดแรงกันพอดี
แต่ชีวิตที่มันก็ต้องมีปัญหา สิ่งที่ต้องหาการเยียวยาจิตใจคือความสมดุลย์ครับ
ทำงานมามากแล้วเหนื่อย ก็ต้องหาเวลาพัก ให้รู้สึกดีขึ้นจากความเหนื่อย
เพราะไม่งั้นก็ต้องเลิกทำงาน เพราะมันจะทำลายชีวิตเราเร็ว
ส่วนจะดูหนังฟังเพลงเข้าวัดนั่งสมาธิ หรือจะทำร้ายตัวเองหน่อยๆ กินเหล้ากินเบียร์ก็ตามที
มันช่วยได้แล้วแต่ใจตัวเองทั้งนั้นแหละครับ
ชีวิตที่ไม่มีความสมดุลย์ในท้ายที่สุดมันจะพัง
แต่ก็ยากที่จะทำให้สมดุลย์ตลอดเวลาได้ บางทีมันก็ต้องฝืน แต่เอาแค่เอาอยู่ก็พอนะครับ
เพราะพังทีได้ไม่คุ้มเสียเลย ถึงแม้ว่าจะเสี่ยงก็อย่าให้ 50:50 ลองให้ได้ 70:30 ถึงจะน่าลุ้น
เพราะไม่เสี่ยงเลย มันก้ไม่ได้อะไรเลยเหมือนกัน แต่ถ้ารู้ว่าไม่ได้ อย่าฝืนครับ
แน่นอนคนชนะหลายๆคนฝืนมาก่อน ผมว่า เขาทำได้เพราะเขาฟลุ๊ก แต่ก็เก่งจริงๆ
แต่อยากให้คิดถึงพวกที่ไม่รอดนี่ เยอะมากๆ
RIZwherebalance