อย่าปล่อยให้เทคโนโลยีเป็นนายเรา

คนเราคิดประดิษฐ์สิ่งต่างๆ เพื่อมาเป็นเครื่องทุ่นแรง เครื่องอำนวยสดวก เครื่องย่นระยะเวลา
เอาความรู้ และประสพการณ์ มาสร้างสิ่งใหม่ๆ ที่พัฒนาจากเดิม หรือแตกต่างไปจากเดิม
จนกลายเป็นเทคโนโลยีเฉพาะทาง ที่สู่คนในวงกว้าง หรือวงแคบก็ตาม

คนเราใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีเพื่ออำนวยความสดวก หรือร่นระยะเวลา หรือต่างๆนานา เพื่อทำให้ชีวิตดีกว่าเดิม…ถ้าเขาใช้เป็น
แต่เราดูแต่ละยุคสมัยของกลุ่มคนที่รับเอาเทคโนโลยีและความทันสมัยต่างๆเข้ามานั้น เราปฎิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้มีผลกระทบต่อนิสัยและจิตใจของคน รวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ

ยกตัวอย่างเช่น โทรศัพท์มือถือ ที่สร้างมาเพื่อให้คนติดต่อสื่อสารกัน
จากแรกเริ่ม โทรศัพท์ที่มีสาย ผ่านชุมสายไม่สามารถพกได้ ทำให้เราต้องมีวินัยในการใช้มันเพื่อติดต่อสื่อสาร เป็นที่เป็นทาง ทำให้เราต้องกะจังหวะในการใช้งาน เช่น ติดต่อที่ทำงาน ก็ต้องเป็นเวลาทำงาน หรือติดต่อที่บ้าน ก็ต้องเป็นเวลาหลังจากทำงาน จึงทำให้มีการวางแผนล่วงหน้าเพื่อจะติดต่อให้สำเร็จได้
ข้อเสียคือต้องวางแผน หรือกะประมาณเวลาโทร
พอมายุคโทรศัพท์ไร้สาย เราก็สามารถจะอยู่ตรงไหนเพื่อติดต่อสื่อสารมันก็ได้ ความเกรงใจก็เริ่มน้อยลง การวางแผนก็เริ่มน้อยลง พอแค่คิด ก็ติดต่อได้
สิ่งที่ดีขึ้นเราสามารถติดต่อได้ตลอดเวลา ข้อเสียมันที่ตามมาคือความเกรงใจ
พอมาถึงยุคการเชื่อมโลกไม่ใช่แค่ทางเสียงอย่างเดียว ต้องยังเป็นภาพ และข้อมูลต่างๆได้ ยิ่งมีประโยชน์ เราจะหาข้อมูลอะไร หรือต้องการรู้เห็น พูดคุยกับคนแบบเห็นหน้าก็ย่อมทำได้
แต่ข้อเสียที่ตามมาคือ ก็จะทำให้คนไม่เก็บความรู้ในสมอง มีแต่การเข้าค้นหา และไม่จำ เพราะคิดว่าไม่จำเป็น
ความรู้เท่าเทียม เพราะใครๆก็ค้นหา คนเก่งกับคนไม่เก่ง ต่างกันที่ใครหาได้มากกว่า แต่กลับไม่ได้สนใจเรื่องความคิด ก็อ้างสิ่งที่ได้รู้มาเลย โดยไม่วิเคราะห์วินิจฉัย ว่าจริงหรือไม่ คนที่เป็นแบบนี้เลยมีความคิดน้อยแต่มีความรู้มาก และส่วนมากก็รู้ไม่จริง

เหมือนร่างกายคนเราที่ผ่านมาตอบสนองกลางวันทำงานคือ หาอาหาร กลางคืนคือนอน
การมีไฟฟ้า แสงสว่าง และการแข่งขันทำให้ เวลาทำงานมากขึ้น ซึ่งร่างกายควรต้องใช้เวลาปรับตัวมันช้ากว่าที่เทคโนโลยีที่พัฒนาเพิ่มขึดความสามารถ ร่างกายคนเราก็รับไม่ได้ ปัญหาต่างๆก็ตามมา ทั้งสายตา ทั้งความเครียด

มันหมายถึงเราใช้ชีวิตเกินงาม ไม่พอดี
เพราะส่วนนึง เราสร้างสิ่งดีๆมา แต่เราดันใช้มันไม่เป็น และให้มันเป็นนายเรา วันนึงมันคงสั่งเราให้ทำงานเป็นแน่แท้

RIZmiddlewayofuseage