วันที่เลวร้าย เราจะเห็นถึงน้ำใจคน

เป็นเรื่องธรรมดาที่วันดีๆ อะไรมันก็ดีไปหมด แม้แต่เรื่องไม่ดี เรายังมองข้ามมันเลย
แต่สถานการณ์ที่กลับกัน พอมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คนที่อยู่รอบข้าง ก็จะเริ่มห่างหาย
มันไม่ใช่คนดีหรือเพื่อนแท้ ทุกคนย่อมมีเงื่อนไขของตัวเองทั้งสิ้น
ไม่มีใครอยากมีปัญหา และไม่มีใครอยากหาปัญหามาใส่ตัว
แต่ทุกครั้งที่แย่ เราจะเห็นเรื่องที่มองข้ามไปทั้งหมด เราจะเห็นความผิดพลาดของตัวเอง
เพราะเรามีเวลามากพอที่จะคิดถึงแล้ว ไม่มีคำว่าไม่มีเวลาแล้ว เพราะเรามีเวลาเหลือเฟือ
แต่สุดท้าย ใครจะไปต่อกับเรา ใครจะเกื้อกูลเราโดยที่เราร้องขอ และไม่ได้ร้องขอ
มันก็ต้องอยู่ที่ว่าเราทำดีมาก่อนหรือเปล่า ถ้าเราทำดีมากพอกับที่คนเขาพอจะช่วยเราได้
เขาจะมีใจ แต่ถ้าไม่พอ มันก็ไม่ได้ ไม่ใช่เป็นเรื่องแปลกใจหรือแต่อย่างไร
เราไม่ได้อยากได้อะไรมากเกินกว่าสิ่งที่จะทำให้เราอยู่รอดเลย
เราต้องการเสื้อหนาว ในฤดูหนาว ไม่ได้ต้องการบ้านหรือวังพร้อมคนรับใช้
เราต้องการแค่อยู่ให้รอด เพื่อแก้มือต่อไป ในอนาคต
ใครที่ช่วยเรา เขาจะอยู่ในใจเราตลอดไป แต่คนที่ไม่ได้ช่วย
ก็ไม่ต้องไปเกลียดเขาแม้ว่าเราจะช่วยเขามาก่อน เพราะสิ่งที่เราทำมันไม่มากพอ และเขาก็มีเงื่อนไขของเขา

RIZkindness
https://www.facebook.com/rizthink/