เปิดทางให้คนอื่นเดินบ้าง

เมื่อครั้นตอนที่จังหวะเรามา เรารู้สึกใหญ่คับฟ้าจนเหมือนจะลืมเรื่องที่ผ่านมา
ลืมความลำบาก ลืมบุญคุณ ลืมคนสนับสนุน จนหลงคิดว่าข้านี้เก่งที่สุดแล้ว
วันที่เรามาถึง เราคงอยากตักตวงทุกสิ่งให้มากที่สุดเหมือนไม่มีจุดที่จะให้ไปต่อ
จะเหยียบทุกคนที่ขวาง จะจัดการทุกอย่างที่กั้น มันไม่ใช่ และไม่ได้นะ

แต่ไม่จริงนะครับ เพราะวันต่อไปเราอาจจะเป็นขาลงหรือไม่เหลืออะไรแล้วก็ได้
เมื่อวันที่เรามี เราควรจะแบ่ง มันไม่ใช่การซื้อประกัน แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไร
เมื่อมีคนมาขอ ถ้าเราเหลือก็ควรให้ เผื่อให้เขาได้ดี ได้ไป และถ้าโชคดีเขาไม่ลืมเรา
เมื่อวันหนึ่งมาถึง เราก็จะรู้เอง

RIZgivetheway
https://www.facebook.com/rizthink/