เคยรู้สึกทำงานอยู่แล้วใจมันว้าวุ่นไหมครับ
ต่อหน้าคนอื่นไม่เป็นไรอะ แต่ในใจแล้วฟุ้งซ่านมาก
อยากจะเลิกอยากจะหนี แต่ที่ทำได้คือทำต่อ
มันฝืนตัวเอง ฝืนความรู้สึกอยู่มาก แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้
จิตใจที่ว้าวุ่นนั้นเพราะถึงจุดหนึ่ง เราไม่มีที่ยึดเหนี่ยว
มันทำให้เราหลุดง่ายๆ น๊อตหลุด ประสาทเสีย เพี้ยนไปเลย
ลองหาที่ยึดเหนื่ยวดูครับ จะเป็นศาสนา คนใกล้ตัวหรือเป็น ไอดอล
ก็สักอย่างที่ทำให้เราไม่เพ้อ ไม่เตลิด มีความมุ่งมั่น มีที่ให้จับ
ให้ใจนิ่งๆ แล้วเราจะได้ไปต่ออย่างคงสภาพ
RIZfaith
