คนเราบางที ก็ชอบมองเรื่องการได้เปรียบเสียเปรียบเอาแต่สบายจนลืมพัฒนาตัวเอง
ถ้าตัวเราเองไม่มีค่า ใครจะมาใช้เรา
เราเห็นเด็กใหม่ทำงาน ก็ทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม
เพราะบอกว่าได้เงินเท่านี้ จะทำให้เยอะทำไม ก็ทำเท่าที่รู้สึกว่าพอได้
เพราะใจเขามองแค่ได้เปรียบเสียเปรียบ
แต่คนที่พัฒนาตัวเองได้ ต้องทำมากกว่ามที่เขาให้ทำ
ถ้ารู้น้อยกว่า มันก็ได้รู้เท่าที่เค้าให้งาน
ถ้าใช้เวลาทำงานเยอะ แล้วจะเอาเวลาไหนไปพัฒนาตัว ไปเรียน หรือไปรู้อย่างอื่น
ถ้าไม่มีเวลาเหลือ เราก็หาเวลาไปพัฒนาตัวเองไม่ได้
เรียนยังต้องเสียตัง แต่ทำงานให้มากกว่าเค้าจ่ายเงินนั้น ถือว่าเป็นการพัฒนาตัวเองที่ถูกที่สุด
แถมได้เรียนรู้ พอเรารู้พอที่คนอื่นเค้าเห็นแวว เห็นว่ารู้ได้ ก็ย่อมมอบหมายงานที่ใหญ่กว่าเดิมให้
เมื่อมีงานที่ใหญ่กว่าเดิม เราก็ต้องใช้ความสามารถเพิ่มขึ้น
เมื่อมันเพิ่มขึ้น ความเหมาะสมของการได้ต่างๆ เช่น ตำแหน่ง หน้าที่ และเงินเดือน ควรจะโตขึ้นจากเดิม
แต่คงไม่ได้ถึงระดับที่เราอยากได้ เพราะคนเราก็ย่อมเห็นแต่ตัวตลอด
และความเห็นแต่ตัวนั้นเองเป็นการขัดความเจริญ
อยากพัฒนาตัว ก็จงให้มากกว่า สิ่งที่จะได้รับ
เพราะถ้าเรามีค่าเมื่อไร ก็จะมีคนเห็นค่าโดยไม่ต้องเสนอหน้า
RIZvalueofwork
