การที่ตัวเองจะคิดว่า
เราทำอะไรก็ได้ ไม่เป็นภาระใคร เราทำอะไรเอง คนอื่นก็ไม่ต้องยุ่งนั้น
มันหยาบมาก
เพราะจริงๆแล้ว ตัวเองมันมีหน้าที่อยู่ที่หลายๆคนมองข้าม
หน้าที่ๆเราต้องทำในชีวิตประจำวัน
หน้าที่ที่เราต้องมีต่อคนรอบข้างโดยเฉพาะครอบครัว
หากเราตั้งใจจริงอะไรสักอย่าง ก็เห็นด้วยที่จะมุ่งมั่น
การตัดในสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปนั้นก็เป็นสิ่งที่ดี
แต่การตัดในสิ่งจำเป็น ถึงแม้ไม่เกี่ยวข้องกับที่เรามุ่งมั่นนั้น ย่อมไม่ดีแน่
ถ้าเราเป็นนักเรียน เราก็ต้องเรียนให้ได้อยู่ในระดับที่คนไม่ต้องเป็นห่วงเรา
ไม่ต้องเก่งที่สุดแต่ก็ต้องไม่ทำให้ห่วยแตกจนคนรอบข้างเป็นห่วงและติเตียน
เลิกเพ้อเจ้อกับความฝันลอยๆ เช่น ออกจากงานมามุ่งในงานอย่างเดียว
การศึกษา นั้นเป็นตัวบ่มเพาะตัวให้มีความรู้ แถมยังต้องควรมีสติในการพินิจ
ไม่ใช่ลาออกมาขายลูกชิ้นปิ้ง แล้วจะยิ่งใหญ่เหมือน ฮั่งเพ้ง
ไม่ใช่ออกมาขายบะหมี่เกี้ยวแล้วมันจะรวยเหมือนชายสี่
การปฏิบัติเป็นลูกที่ดี ย่อมควรแก่การยกย่อง มากกว่าความรวยและความยิ่งใหญ่
หากคนนิยมบูชาแต่เปลือกก็จงปล่อยไป
จงบูชาคนทำดี ที่เรียบร้อยดีกว่า
เพราะเมื่อเขาทำหน้าที่ได้ดีแล้ว เขาจะไปคิดฝัน ทำการใด ก็ย่อมเจริญในผลนั้น
RIZgrowth
