นั่งอ่านงานวิจัยตลาดจากที่ต่างๆ ไม่ค่อยเจอเรื่องดีสักเท่าไร
และที่น่าสนใจ คือ คนเป็นหนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะหนี้ที่ไม่ได้ก่อเกิดรายได้ หรือหนี้ของการฟุ้งเฟ้อ
แม้ว่ารายจ่ายบางอย่างก็มีความจำเป็นของการเข้าสังคม
แต่เมื่อความพร้อมของตัวเองไม่มี และเรียกการก่อหนี้นั้นว่าโอกาส
บางครั้งถูกบางครั้งผิด แต่บ่อยครั้งได้ไม่คุ้มเสีย
ค่านิยมผิดๆ และความคิดว่าคุ้มค่าแลกมาด้วยการจ่ายที่เพิ่มขึ้น
อายุยืนแต่ ด้วยความสามารถหรือเป็นภาระให้กับครอบครัวและสังคม
จบมหาวิทยาลัย และตกงาน อันเนื่องมาจาก เศรษฐกิจที่ตกต่ำลง
และองค์กรที่อยู่รอด ก็ต้องการคนที่มีความสามารถมากขึ้น
หากมีความรู้แค่พื้นๆ ก็คงยากที่จะหา และความอดทนต่อสิ่งแวดแล้วก็เป็นสิ่งที่จำเป็นเช่นกัน
หากปัญหาต่างๆที่มากมายเหล่านี้ แล้วตัวเรายังต้องติดกับในสังคม
มันก็จะทำให้เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่มีผลต่อสังคม
แต่ถ้าเรา เริ่มมองหา และทำอย่างเกินเต็มที่
ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็นในการอยู่รอดจริงๆ ไม่ได้ทึกทักไปเองนั้น
ก็เป็นไปได้ที่เราจะอยู่รอดได้อย่างสบาย
หากมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ ก็ไม่ต้องหาเรื่องใส่ตัวในเรื่องความสุขจอมปลอมใหญ่ๆ
ไม่มีความจำเป็นที่ต้องไปเที่ยวรอบโลก มีเครื่องของใช้แพงๆ ถ้าเราไม่พร้อมที่จะมี
RIZspending
