เรารู้ว่าการเปลี่ยนคือการพัฒนาการจากจุดหนึ่งไปจุดหนึ่ง ฟังดูเข้าใจได้ง่าย แต่จะทำมันไม่ง่าย รัฐบาลก็อยากขับเคลื่อนให้เป็นสังคม 4.0 ให้มีความทันสมัย และมันดีกับทุกๆคน แต่มันจะมีคนที่ชอบการเปลี่ยนแปลง อยู่แค่กลุ่มวัยเดียวคือ เด็ก และ วัยรุ่น เพราะ พวกเค้า รักที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ พึ่งเกิดมาในโลกนี้ไม่นาน อะไรก็สนใจไปหมด สามารถรับข่าวสารและนำไปใช้ หรือ ปฎิบัติตามได้อย่างรวดเร็ว
แต่สำหรับผู้ใหญ่และ ผู้สูงอายุนั้น กลุ่มนี้เริ่มมีความมั่นคงในระดับหนึ่งแล้ว เริ่มไม่ต้องวิ่งตามสิ่งรอบๆตัวหรือรวมสังคมไปด้วย ไม่เดินตามกระแส และเริ่มคุยเรื่องเก่าๆ หรือเอาสิ่งที่เคยชอบในวัยเด็กๆและวัยรุ่นมาปัดฝุ่นแล้วเอามาเล่นใหม่
สำหรับผมเกมที่สนุกนั้นเป็นยุคของเกม 16bit มาริโอ้ ภาพสองมิติ ผมบอกได้เลย มันเป็นสิ่งที่เราต้องใช้จินตนาการ เพราะ ช่างประปาต้องไปช่วยเจ้าหญิงในดินแดนมหัศจรรย์ แต่ดูภาพมันกระจอกงอกง่อยมาก แต่เราเล่นได้เพลินมาก และ ณ.ตอนนั้นมันคือสิ่งที่ล้ำสมัยที่สุด ในวัยของผม
และถ้ามาถามเด็กๆตอนนี้ มันต้องเป็นอะไรที่สมจริง มีการคำนวนเรื่องแสงเงา ก็แน่ละ มันเป็นพัฒนาการของเกม ที่มันก็ต้องมีอะไรใหม่ๆมาขาย และเป้าหมายคือเด็กและวัยรุ่นตอนที่ออกจำหน่าย จะเอาเรื่องเดิมๆขายแบบเดิมๆ ก็คงไม่รอด มันก็ปรับโน่นนิด ปรับนี่หน่อย ค่อยๆปรับเท่าที่ปรับได้เพื่อความอยู่รอด
ส่วนคนที่อายุมากขึ้น จะบอกว่าเลยวัยก็ไม่ใช่ แต่มันมีสิ่งต้องทำ งานต้องรับผิดชอบ และชีวิตมากกว่า เด็กๆ
แต่ที่ผมชอบที่สุด คือเรื่องราวสิ่งต่างๆของยุค90s ทั้งเกมที่ยังไม่สมจริงเท่าไรนัก ทั้งดนตรี ที่เรียกว่าแนวทางเลือกหรือ alternative เทคโนโลยี ยังไม่มีเยอะแยะ อำนวยความสดวกสบายเช่นทุกวันนี้ อาจเพราะ ผมโตมากับมัน และถ้ามีอะไรเกี่ยวกับมัน ผมว่าผมซื้อนะ เพราะตอนนี้ผมมีเงินแล้ว สมัยนั้นยังไม่มีตังเท่าไร เป็นเด็กก็ยังแบมือขอพ่อแม่ แต่ตอนนี้ถึงแม้วัยไม่อำนวย แต่กูมีเงินละ
RIZ90s
เกร็ด
ถ้าจะขายของให้ปัง
1มันต้องรู้ว่าขายใคร มันตอบโจทย์ การใช้งาน ความรู้สึกคนซื้อหรือไม่
2เหวี่ยงแหไม่มีประโยชน์ จะบอกว่าขายได้ทุกคนก็ใช้ได้ แต่มันจะมีซักกี่คนที่จะใช้
3คนซื้ออยากดูยากๆ แต่ใช้ง่ายๆ
4ราคาไม่ใช่ปัญหา แต่ทำให้คนซื้ออยากมากพอหรือเปล่า
