ดูเหมือน ปกติ มนุษย์เราจะขี้เกียจ ถ้าไม่มีแรงกระตุ้นเร้า เช่น อดอยาก หิว
หรือต้องมีความกดดัน ที่มีผลต่อการดำรงชีวิต
น้อยที่สุดคือการออกกำลังกาย มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ขี้เกียจที่จะทำ
ที่ทำแล้วได้ผลดี ไม่มีเสีย แต่คนส่วนใหญ่ก็ขี้เกียจอยู่ดี
เพราะว่าเรายังไม่ถึงจุดเปลี่ยน ที่โรคภัยเข้าถามหา คิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไร ตัวเองอยู่ได้
พอสิ่งต่างๆ มารุมเร้าเท่านั้นแหละ เราก็ต้องเลือกทาง ที่ต้องเปลี่ยนการ
เพราะมันต้องเลือกระหว่างชีวิต กับความตาย
บางคงอาจจะพยายามหาตัวช่วย เช่นใช้ยาบำรุงต่างๆนานา
แต่เอาเข้าจริงๆ ร่างกายไม่เหมือนต้นไม้ มันไม่ได้สังเคราะห์แสงได้ แต่มันต้องขยับเขยื้อน
เพื่อเกิดการเผาผลาญ เพื่อให้กล้ามเนื้อได้ใช้งาน
ถ้าไม่ทำอะไรเพื่อชีวิต เดี๋ยวชีวิตจะมาถาม แล้วมันจะไม่ทัน ก็ต้องระวัง
RIZtryto
