เปิดเฟสก็เห็นรูปคนอื่น feed มา
พวกเขาเที่ยวต่างประเทศกันอยู่ นั่ง first class ไป กำลังจิบ Champagne
ก็มีอุทานว่า โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับเรา ทำไมไม่เป็นเราบ้าง
ในบางครั้งเราก็อยากจะมีmoment แบบนี้
เราก็อดออมเก็บเงิน เพื่ออยากจะได้ความรู้สึกแบบนี้สักครั้ง
จากปกติที่เป็นผู้โดนใช้ โดนกดขี่ มาเป็นผู้ที่จะออกคำสั่ง หรือกดขี่คนอื่น
อยากจะระบายอะไรออกมาให้เต็มที่
เมื่อทำได้แล้ว จ่ายเงินก้อนใหญ่ไปแล้ว แล้วมันก็ผ่านไป
ในบางครั้งถ้าเราติดใน moment นี้ เราก็จะเป็นทาสของมัน
เริมวงจรใหม่ เก็บเงิน ก้อนหนีึ่งแล้ว ใช้มันก็ความหรูหรา ฟู่ฟ่า ห้าดาว อยู่สบาย มีคนคอยรับใช้
แล้วจริงๆเราเป็นใคร ลืมกำพืดตัว ที่มาของตัวเองหรือเปล่า
ถึงเราทำมาด้วยมือและความสามารถตัวเอง แต่ก็เพื่อตัวเอง และมีแต่ตัวเอง
เห็นแก่ตัวเอง แต่สิ่งที่เราทำ มันอาจจะเป็นชีวิตคนอื่น ที่เราอยากฝันเพียงชั่วคราว
ชีวิตคนมันสั้นนัก หากใช้เวลาเป็นคนอื่นจนลืมตัวเองไปแล้ว
ถ้าคนอื่นทำมันมากขึ้น แล้วเราตามไหวไหม ต้องเบียดเสียดหรือเปล่า
ความไม่ปกติ ไม่ได้เรียกว่าความเป็นพิเศษเสมอไป
เพราะ สุข มันก็คือทุกข์แบบหวาน เมื่อจืดจาง มันก็จะทุกข์เหมือนเดิม
RIZbesomeoneelse
