Author: admin

เวลาเจอคนเก่ง มักมากับคำว่าอีโก้หรือเรื่องมาก ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ได้อยากจะปฎิคมด้วยเท่าไร เพราะมันจะเสียมากกว่าได้ แต่การที่เราจะทำตัวให้คนอื่นเห็นค่านั้น เราก็ควรจะต้องเก่ง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง หรือหลายทาง เป็นที่พึ่งให้เขาได้ และก็ควรจะมีปัญหาน้อยๆ เป็นที่รักของคนหมู่มาก เป็นผู้ที่ช่วยเหลือง่าย ใช้ง่าย เราถึงจะเข้าไปอยู่ในใจเขาได้ เพราะมีปัญหา หรือคนแรกที่คิดถึง จึงได้เป็นเรา RIZnoproblem https://www.facebook.com/rizthink

สังเกตดีๆ เพื่อนเรา ที่คบๆกัน ก็มักมีอะไรเหมือนกัน ทำงานระดับเดียวกัน เรียนจบที่เดียวกัน สนใจหรือชอบอะไรเหมือนๆกัน แต่ถ้านับจริงๆแล้ว มันก็ไม่เยอะนะครับ จำนวณคนและความหลายหลาย มันทำให้เวลาเราพูดอะไรมันก็เป็นในทิศทางที่ใกล้ๆจนไปทางเดียวกันได้สบาย แต่โลกตอนนี้ มันมีความหลากหลาย เราก็ต้องหาความหลายหลายด้วยเช่นกัน ต้อง เราต้องหัดฟังผู้ใหญ่บ้าง ผู้น้อยบ้าง คนรวยบ้าง คนจนบ้าง คนธรรมดาบ้าง คนประสพความสำเร็จบ้าง คนล้มเหลวบ้าง เพราะเขาเหล่านั้น มีแง่คิดที่แตกต่างกัน มันจะช่วยเพิ่มพูนความรู้ของเราได้มากกว่า...

อยากได้ อยากเป็น อยากทำได้ อยากทำเป็น มันก็แค่อยาก ถ้าแบ่งแยกคน มันมีคนที่อยากกับคนที่ทำ คนที่อยาก ไม่รอดไปก่อนแล้วเพราะไม่ทำ ส่วนคนที่ทำ มันมีทำแล้ว กับทำได้ ทำแล้วอาจจะไม่ได้ เพราะทำไม่มากพอ แต่คนที่ทำได้ เพราะเขาทำมันมากพอ ผ่านจุดไม่ได้ ผ่านจุดท้อ ผ่านทุกจุดจนก้าวข้ามมาถึงทำได้ อย่าเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ อย่าเป็นคนไม่เอาไหน ต้องจริงจังครับ RIZserious https://www.facebook.com/rizthink

ความซ้ำซากจำเจ มันน่าเบื่อครับ แต่นักกีฬาที่ดี ก็ต้องอดทนฝึกซ้อม ซ้อมทุกวัน เพื่อที่จะไปแข่งขัน ของแบบนี้ไม่ใช่ทำมากๆ แล้วจะได้ดี แต่มันต้องทำบ่อยๆ บ่อยจนเป็นนิสัย ความเป็นมืออาชีพของคนพวกนี้คือ ต้องก้าวข้ามความเบื่อ เพราะมันเป็นงาน เป็นหน้าที่ ที่ต้องกระทำ ไม่ทำไม่ได้ ที่ไม่ได้คือ จะทำให้สู้ไม่ได้ หรือช้าไปวันเดียว มันจะถอยหลังไปหลายๆวัน การที่เราอยากเก่ง ไม่ใช่โหมให้มากที่สุด แต่เราต้องฝึกให้เป็นประจำที่สุด ถึงจุดนึง สัญชาติญาณจะพาเราไปเอง...

ผมว่า กว่าของความละเอียดมันคือความใส่ใจ ใส่ใจในรายละเอียดก็เรื่องนึง แต่ใส่ใจคนอื่น เก็บดีเทล นี่มันสเหน่ห์ของคนที่ละเอียดแล้วไม่น่ารำคาญ อย่าว่าแต่คนอื่น เอาที่ว่าคนอื่นมาว่าตัวเอง แล้วทำให้เยอะๆ เราจะฝึกความใส่ใจไปเอง RIZtakecare https://www.facebook.com/rizthink

จริงๆแล้ว การที่สบายเกินไป มันทำให้เราไม่ดิ้นรน ถ้าเราหิว เราต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้กิน จะเป็นดี หรือจะเลวอย่างไร สุดท้าย เราก็ต้องหากิน จะค้าขายหรือจะปล้นชิง เราก็ต้องพยายาม เพื่อที่จะอยู่รอด บางคนคิดเป็นหน่อย ก็ทำให้มันดี ไม่ใช่เอาแต่รอดอย่างเดียว บางคนไม่คิด ก็แย่งชิงปล้นกันมาหน้าด้านๆ แต่เชื่อเถอะ ถ้าเราหิว เราย่อมไม่ปล่อยให้ตัวเองตายหรอก อยากจะพยายามแล้วขี้เกียจ ก็ลองหิวดูนะครับ RIZhungry https://www.facebook.com/rizthink

การที่จะล้มยักษ์นั้น ถ้าเราไม่ยักษ์ใหญ่กว่า มันก็ไม่ง่ายแน่ๆครับ เหมือนเราบี้มด มันก็ง่าย แต่ถ้าจะบี้ช้าง เราต้องใหญ่กว่าช้างถึงบี้กันได้ อันนี้พูดให้เห็นภาพ แต่ถ้าคนตัวเล็กแล้วจะเอาชนะคนตัวใหญ่นั้น มันก็มีวิธี แต่ทุกวิธีไม่มีคำว่าง่ายๆ มวยรอง ทุกอย่าง เรามีจำกัดหมด ทั้งเงิน ทั้งคน ทั้งเวลา มองในแง่ไม่ดีคือมันด้อย แต่ถ้ามองในแง่ดีคือเราคล่องตัว อะไรมีมากไปมัน ใหญ่ไปมันก็ไม่ดีแหละ ผมว่านะ แต่มวยรองอยากชนะ มันก็ต้องทำอะไรที่ทำได้แล้วมันต้องทำระดับขั้นกว่า คือคิดมากกว่า...

ความกลัวก็มีสิ่งที่ดีนะครับ มันทำให้เราต้องคิดพยายาม ป้องกัน ระวัง แต่ถ้าเกิดความกลัวขึ้นมาเฉยๆ แล้วเราเตลิดตามไป อันนี้นอกจากไม่ได้ประโยชน์แล้ว มันยังเป็นโทษอีก แต่โดยมาก เวลาเรากลัวอะไร เพราะเราไม่รู้จักมัน เช่นความมืดไม่ได้น่ากลัว แต่เรื่องราวต่างที่เป็นเรื่องไม่ดี มีเรื่องผี เรื่องโจรปล้น จริงๆความมืดเป็นช่วงเวลาที่ตะวันลับขอบฟ้าเท่านั้นเอง มันไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้น มีแต่เราที่จะแต่งเสริมเติมเรื่อง สร้างเอง และก็กลัวเรื่องที่เราคิดเอง แต่ถ้าเรารู้ที่มาที่ไป และหาแง่ดีของมัน ดีกว่าปล่อยให้ใจเตลิดกลัวไปเรื่อย มันจะมีประโยชน์อย่างยิ่ง RIZfear...

การที่เราเจอคน จะดีชั่ว ฉลาดหรือโง่อย่างไรก็ตาม มันก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เขาจะสอนเราได้ หลายครั้งเราเสียโอกาส ที่จะได้รับความรู้ เพียงเพราะเราไม่ได้สนใจ และดูถูกเขา หรือมองข้ามไป ค่อยๆมองสิครับ  มันย่อมได้อะไร ไม่มีอะไรผ่านไปแล้วเสียเปล่า ความรู้อยู่รอบตัว บางทีก็อยู่กับคนที่ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ แต่มันก็มี RIZteacher https://web.facebook.com/rizthink