Author: admin

ใช่ว่าผมจะโจมตีคนขายคอร์ส คือโค๊ชต่างๆ ผมมองว่า นั่นคืออาชีพของเขา เขาทำงานของเขา ผมก็เห็นดีด้วย คนดีก็มี คนแย่ก็มี คนเก่งก็มี คนห่วยก็มี อยู่ที่เราเลือกถูกหรือเปล่า แต่ที่ผมมองแล้ว ฟังคนบ่นว่าทำไม ไปเรียนคอร์สแพงๆเป็นหมื่นเป็นแสน แต่ก็ยังไม่เห็นดีขึ้น เพราะอะไรครับ มันไม่ใช่ว่าเราไม่ตั้งใจเรียน มันไม่ใช่ว่าเราไม่จด ที่ปัญหาคือ เราไม่ได้ปฎิบัติ หรือปฎิบัติอย่างต่อเนื่อง หรือพูดง่ายๆ คือไม่ได้ทำนั่นเอง ไม่ทำจะเป็นหรือครับ ไม่ทำจะได้หรือครับ...

อยากเป็นคนอื่น อยากทำได้เหมือนคนอื่น แต่ละอย่างที่เราอยาก ไม่มีอะไรเลยที่เป็นตัวของเราเอง หรือเริ่มของเราเอง แน่นอนครับ ถ้าเราเริ่มใหม่ทุกอย่าง ก็ต้องลองว่าอะไรที่ชอบและใช่ มันจะเป็นพื้นฐานความสามารถและความคิดของเราเมื่อโตต่อไป สิ่งนี้มันจะติดตัว และอาจจะเป็นสิ่งแรกๆของความคิดก่อนที่จะทำสิ่งใหม่ๆ ถ้าเราฝึกต่อเนื่องมันจะเป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นจุดแข็งของเราได้ และถ้าเราเฉลียวสักนิดว่า สิ่งที่เราเป็น เราเก่งนั้น เอามาปรับใช้กับงานที่เราต้องทำ งานที่เราได้รับมอบหมาย ถึงแม้แต่งานที่เราไม่เคยทำ เราก็จะทำมันได้ ไม่ต้องเริ่มใหม่ทุกอย่าง เพราะมันคือจุดแข็งในตัว ถ้าเรามีแต่ไม่ใช้ มันก็เหมือนต้องเริ่มใหม่ สู้ไปก็แแพ้เด็กไปเปล่าๆ...

แพ้ชนะ สำหรับผม มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่สำหรับผมคืออยู่ให้รอดเป็นสำคัญ จะได้มากได้น้อย ก็ไม่เป็นปัญหาขอให้ได้พออยู่ได้ คนที่อยากเป็นคนที่ชนะคน เมื่อบุกบั่น มุ่งมั่นชนะได้แล้ว การรักษาการชนะนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง เพราะมีคนที่ต้องการเอาชนะเราอยู่ และพวกนี้มาพยายามทุกทาง คนส่วนใหญ่ก็มองเรื่องได้เปรียบ ขอส่วนแบ่งมากกว่า แต่การได้มานั้นมันมาพร้อมหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ส่วนผู้แพ้นั้นเป็นผู้ตาม ถึงได้น้อย ถึงโดนดูถูก แต่มันเป็นยุทธศาสตร์ สามารถอยู่ได้ทุกที่ คนโง่อาจจะแพ้ไม่ได้ แต่คนที่ฉลาดมันแพ้ได้เพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ แต่ดูแล้วอยู่ง่ายกว่าเห็นๆ ถ้าอยู่ให้เป็น แพ้ก็ได้นี่นา...

ผมเคยเป็นเด็กใหม่ ไม่ว่าตอนเริ่มต้นทำงาน หรือทำงานมานานแล้ว สิ่งที่เราต้องบอกกับตัวเองเลยว่า เราเคยเก่งที่อื่นมานั้น เราจะเอาความเก่งมาใช้ต่อเนื่องแบบไร้รอยต่อไม่ได้ เพราะทุกที่มีวัฒนธรรม หรือการทำงานที่แตกต่างกัน อาจจะดีกว่าก็ได้ แต่ไม่ใช่ มันคืองานที่เราต้องแก้ไขปัญหา เราต้องเปิดตามอง ตั้งใจฟัง และเชื่อมั่น ทำแค่สามอย่างนี้พอ จนกว่าเราจะตั้งต้นได้จริงๆ อ้อนน้อมไว้ เก่งจริงมันต้องใช้เวลาในพิสูจน์ในผลงาน ไม่ได้อวดอ้างแสดงตัวเลย เห็นร่วงมาเยอะแล้วครับ RIZnewbie

โรคภัยไข้เจ็บ ใครๆก็ไม่อยากให้เกิด แต่มีไม่กี่คนที่คิดว่าไม่อยากให้เกิดแล้วก็ป้องกัน มีแต่คิดไปเองว่าไม่อยากให้เกิด แล้วก็ไม่ทำอะไร ก็ทั้งๆที่รู้ ถ้าเกิดแล้ว เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา ซึ่งมันไม่ได้เสียน้อยๆ บางครั้งเงินที่เก็บมาอาจจะหมด หรือเป็นหนี้ได้ เพราะสุดท้ายเราก็ต้องเลือกการมีชีวิตก่อน และมันก็แบ่งชนชั้น มีเงินมากไปโรงพยาบาล น้อยหน่อยไปคลีนิค หรือไม่ก็ต้องพึ่งสวัสดิการรัฐ แต่ถ้าไม่มีจริงๆก็ตามมีตามเกิด อะไรที่เป็นที่พึ่งได้ คิดว่าช่วยได้ก็ต้องเอาไว้ก่อน จะเป็นแผนทางเลือก แผนโบราณ หรือจะเป็นความงมงายอะไรก็ต้องเอาไว้ก่อน เพราะไม่อยากตาย เพราะฉนั้นทางที่ดี...

มีคนอยากหลายๆคน ทำอะไรเองไม่เป็น ก็ไม่ผิดหรอกครับ ถ้าใช้คนถูก แต่จะรู้ว่าถูกหรือผิด ก็ต้องทำเองเป็น ทำไม่เป็น เราก็ไม่รู้ควบคุมอย่างไร ใช่หรือไม่ก็ไม่รู้ เพราะเราก็ไม่รู้ เมื่อเขาไม่รู้ เราก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะเราทำไม่เป็น เราไม่ต้องทำเองก็ได้ แต่ถ้าทำต้องทำได้ ฉนั้น ต้องฝึกให้ ทำให้เป็น RIZcan

มันดีนะครับ ที่เราจะมีเป้าหมาย และเงื่อนไขเวลา เพราะไม่งั้นเราก็ไม่รุ้ว่าต้องเดินไปทางไหนและต้องใช้เวลาเท่าไร แต่พอถึงเวลาจริงๆแล้ว หลังจากที่เราวางภาพใหญ่แล้ว การลงรายละเอียด จะลงรายละเอียดทั้งหมด บางทีเวลาเราทำอะไรไปแล้ว มันก็ไม่เป็นตามแผน รายละเอียดอาจจะปรับเปลี่ยนได้ ตามความเหมาะสมหน้างาน ขอให้ไปในทิศทางที่ใช้ โครงใหญ่ๆยังไม่กระทบก็น่าโอเค สำหรับคนที่ต้องบอกว่าลงรายละเอียด ก็เอาเป็นส่วนๆ ส่วนที่ต้องทำ ส่วนที่ใกล้ๆ ผมแนะนำว่า อย่าคิดละเอียดไกลเกินไป เดี๋ยวมันจะตีกันยุ่งไปหมด เดี๋ยวจะปวดหัวไปเปล่าๆ วนไปวนมาจบไม่ลง จนไม่ได้ทำ หรือทำไม่ได้...

เวลาพูดถึงแรงบันดาลใจแล้ว ผมว่าทุกคนย่อมมีต้นแบบ ที่เราอยากเป็นคนนั้นคนนี้ เก่งอย่างคนนั้นคนนี้ บางคนเป็นคนสนิท บางคนเป็นคนที่ประสพความสำเร็จ บางคนเป็นผู้นำทางจิตใจ ซึ่งสิ่งที่คนเหล่านี้ทำไว้นั้น เป็นพื้นที่ปลูกแรงบันดาลใจให้แก่กัน อันนี้มองเป็นภาพใหญ๋ เหมือนถามว่า หนูอยากเก่งเหมือนใคร อันนี้ก็ตอบๆกันไปว่าใคร แต่มันยังมีภาพรองๆ ภาพเล็กๆ ที่เป็นเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจได้ อย่างผม ผมเดินไปที่ไหน มันก็มีภาพบางภาพที่ผมเห็น เห็นแล้วมันติดตา และตราตรึงจิตใจ มาเป็นสิ่งสะท้อนใจ และบ้างก็เป็นแรงบันดาลใจด้วย เดินออกไปมองเรื่องทั่วๆไป เรื่องเล็กๆ...

ทำงาน เป็นคนดี คนตรงๆ โดนเขาเอาเปรียบไม่ว่า แต่ถ้าทำงานแล้วไม่ได้เป้า ไม่ได้เงิน จะทำทำไม เป็นคนดี ก็ดีแล้ว แต่ถ้าจังหวะการแข่งขัน การเป็นคนดีมันช่วยไม่ได้ แข่งคือต้องชนะ มีอะไรขุดมาให้หมด เล่ห์เหลี่ยม ชั้นเชิง กติกามันไม่มี เอาเปรียบไว้ก่อน ชนะแล้ว ค่อยกลับมาเป็นคนดี หรือดีเรื่องอื่นก็ยังโอเค ไม่งั้นตายแบบคาใจ ว่าคนดีแล้วยังไม่รอด เพราะมันผิดเรื่อง ผิดประเภท RIZadvantage

ประสพการณ์มี ก็ย่อมดีกว่าไม่มี แต่หากว่ามีประสพการณ์แล้วยึดติดกับมันนั้น ก็อาจจะทำให้เราทำอะไรตายตัว ไม่สามารถพลิกแพลงได้ ก็อาจจะทำให้ผิดพลาดได้ ทั้งๆที่แต่ก่อนทำได้ ทำถูก แต่เวลาเปลี่ยน สภาพแวดล้อมเปลี่ยน เด็กใหม่ๆ หรือผู้ที่ไม่เคยทำมาก่อนอาจจะเป็นทางเลือกอีกทางที่ดี เพราะหากพวกเขาพร้อมที่จะเรียนรู้ และไม่มีอะไรให้ยึดติด ยังต้องปรับเปลี่ยนดิ้นรน จนหาทางที่เหมาะสมได้ ต่อให้อ่อนหัด แต่รู้จักการใช้ประโยชน์ มันก็มีประโยชน์ได้ RIZnoexp