ดูคนมันต้องดูนานๆหน่อย

จะรู้จักใครสักคน ความประทับใจแรก มันก็แบ่งแยกได้ระดับคัดกรองเท่านั้นครับ คือจะไปต่อ หรือไม่ไป แต่ถ้าจะให้เข้าใจ มันต้องใช้เวลาเหมือนกันครับ ครั้งแรก มัน ยังบ่งบอกอะไรมากไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายถึงให้ มองโลกในแง่ดีหรือแง่ร้ายไปก่อน อย่างไรก็ตาม อย่าด่วนตัดสินใจ อย่าคิดว่าเรารู้แล้ว เพราะเราอาจจะไม่รู้อะไรเลย RIZknow

เตรียมตัวพบกับสิ่งที่ไม่รู้หรือยัง

โลกนี้กว้างใหญ่นัก และมันมีเรื่องราวอยู่ตลอดเวลา ถึงต่อให้เราค้นคว้าหาความรู้ แต่มันก็มีเรื่องที่เราคิดว่าเรารู้ แต่จริงๆยังไม่รู้อีกมากมาย บางที เราคิดว่าเรารู้แล้ว แต่พอเรื่องที่ไม่รู้มาถึง เรากลายเป็นไม่รู้อะไรเลย ทุกครั้งเวลาผมคิดว่าผมรู้แล้ว ผมหวั่นใจ เพราะเหมือนผมเอาชนะทุกสิ่ง แต่จริงๆมันแค่คิดไปเอง เพราะความรู้ว่าไม่รู้นั้น มันทำให้เราระวัง และเปิดกว้างที่จะรู้ ที่จะฟัง และเอามาคิด ว่าจะยอมรับมันหรือไม่ และทำอย่างไร RIZunknown

ทำ ทบทวน แก้ไข ทำ

วงจรการทำงานง่ายๆ ของผม ใครจะลองไปใช้ก็ได้คือ ทำมันก่อน ถึงไม่รู้ว่าทำมันยังไง หาจุดเริ่มไม่ได้ ก็กระโดดเข้าไปเลย กระโดดลงไปแล้ว ทำได้ไม่ได้ มีความกดดัน หากเราไม่ยอมตาย เราก็ดิ้นรนเอง เมื่อทำไปแล้ว หรือเสร็จแล้ว เราก็เอาสิ่งที่ทำมาทบทวน เมื่อทบทวนแล้วเห็นจุดที่ต้องแก้ไข เราก็จำไว้หากเกิดเหตุอะไรซ้ำๆ ก็จะทำได้อีก มันเป็นหลักการง่ายๆ ตอนก่อนทำคิดน้อยๆ ทำแล้วคิดมากๆ บางทีคิดมากๆก่อนทำ มันไม่ได้ทำสักที แต่ทำแล้วก็ต้องรู้ให้แจ้ง ขบให้แตก...

ฟังเรื่องซ้ำๆ ก็เรียนรู้ได้อีก

ต้องฟังเรื่องราวซ้ำๆ ยังไงก็น่าเบื่อ เพราะเราอคติว่ามันไม่มีอะไรใหม่ๆ แต่จริงๆ เพราะเราเข้าไม่ถึง แตกฉาน และต่อยอดมันได้ หากเราอ่านหนังสือรอบแรก จะทำให้เราจากไม่รู้เป็นรู้ หากเราอ่านรอบสอง ทำให้เรารู้มากกว่าเดิม เพราะยังมีส่วนที่เราไม่รู้อีก หากเราอ่านรอบต่อๆไป ทำให้สิ่งที่เราคิดว่ารู้ อาจจะแปรเปลี่ยนเป็นรู้ไปอีกอย่าง ทุกครั้งที่เราอ่านมันใหม่ ในช่วงเวลาต่างกัน ประสพการณ์ จะทำให้เรามองมันได้เปลี่ยนไป จากรู้เป็นไม่รู้ จากคิดว่ารู้เป็นรู้ว่าไม่ใช่ จากแน่นอนก็เปลี่ยนไปอีกอย่าง แก่นแท้ ไม่เหมือนกัน การตกผลึกนั้น...

โง่ได้ แต่อย่านาน

เรื่องโง่ สำหรับผม ถ้าไม่เคยเจอมาก่อน ผมเรียกว่าข้อสอบ คือ ของพวกนี้ ไม่เคยเจอ ก็ไม่รํู้จะแก้ไขมันอย่างไร มันก็มีบ้างที่ความไม่รู้ แล้วคนอื่นมองว่าเราโง่ ไม่เป็นไรครับ มันก็โง่จริงๆ ในมุมมองของคนอื่น ซึ่งเมื่อเรารู้ว่าเราไม่รู้ ก็ต้องพยายามรู้ เมื่อรู้แล้ว เราก็ไม่ได้โง่อีกต่อไป อย่าปล่อยให้ความไม่รู้ อยู่กับเราไปเรื่อยๆ เพราะความที่เราไม่สนใจหรือพัฒนา สิ่งนี้จะทำให้เราเป็นคนที่อยู่ร่วมกับคนอื่นยาก เป็นตัวถ่วง เพราะโง่นาน แน่นอน จากไม่รู้...

ประสบการณ์ชีวิตไม่มีคำว่าถูกหรือผิด

เพราะประสบการณ์ชีวิตไม่มีคำว่าถูกหรือผิด อยากจะมีแต่ถูกและดีไม่มีหรอกครับ อยากจะมีประสพการณ์ที่สวยหรู เพรียบพร้อมไปด้วย สิ่งดีงาม และความถูกต้อง คิดได้ครับ แต่ผมไม่เห็นเป็นจริงได้เลย ปล่อยให้ประสพการณ์เป็นการเรียนรู้ อย่าไปบังคับให้มันถูกหรือผิด การได้รู้อะไรเพียงด้านเดียว มองมุมเดียว มันจะเอาไปจำแนกสิ่งต่างๆไม่ได้ เราก็คงอยู่ในความฝัน เรียนรู้มันดีกว่าครับ เพราะบางทีก็มีความสุขบ้าง ทุกข์บ้าง เราจะได้รู้ว่าคืออะไร RIZexp

การเอาชนะปัญหาไม่ใช่เรื่องง่าย

การเอาชนะปัญหาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่นั่นแหละครับ มันเป็นความท้าทาย และทำให้ปัญหายากๆ เหล่านั้นมีความหมาย ไม่ใช่แค่ปัญหาที่มีมาแล้วผ่านไป และหากเรามีความสามารถ ก็จะผ่านมันไปได้ แต่แม้เราจะไม่สามารถแก้ปัญหานั้นได้ ก็ยังถือว่าเราทุ่มเททำอย่างเต็มที่ และสิ่งที่เราได้นั้น ไม่มากก็น้อยนั้น ก็ย่อมถือว่าเป็นประสพการณ์ และสามารถนำไปปรับใช้ในการดำรงชีวิตได้อย่างดี หากมีปัญหานี้เกิดขึ้น เราก็จะได้แก้ไข หรือไม่ก็พึงระวัง เลี่ยงปัญหานี้ไป RIZsolve

ความล้มเหลวเป็นต้นทุนของการเรียนรู้

ไม่มีคนโชคดีที่ทำอะไรก็ถูกไปหมดหรอกครับ มันก็ต้องมีผิดกันบ้าง ผิดมาก ผิดน้อย ถ้าผิดแล้วยังมีโอกาสแก้ไข ก็สามารถไปต่อ หรือ เริ่มใหม่ได้ เพราะความสำเร็จไม่ได้มีแต่ความราบรื่น เริ่มลงมือถือเสร็จสิ้น ความล้มเหลวย่อมเป็นอุปสรรคที่ต้องฝ่าฟัน เมื่อเราผ่านพ้น เรียนรู้ และไม่ผิดซ้ำ หากเกิดเหตุการณ์คล้ายๆกัน มันก็จะพาให้เราไปสู่ความสำเร็จง่ายขึ้น RIZfail

ยอมเหนื่อยไปก่อน เพื่อผลลัพธ์ที่ดี

คงแต่มีการโฆษณา และการตลาดเท่านั้นแหละครับ ที่บอกคุณว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมาได้ง่ายๆ และดูเหมือนกว่าคนส่วนใหญ่ก็เชื่อแบบนั้นและทำตาม แต่ผมก็ไม่เห็นใครจะได้ หรือ ประสพความสำเร็จง่ายๆ เพราะในโลกของความจริง มันไม่ได้สวยหรู หรือหอมหวาน มันไม่มีกลีบกุหลาบอย่างที่เล่ากันมา มันมีแต่ดินลูกรังที่เดินลำบากและเจ็บเท้า แต่ทางนี้แหละครับ เดินไป มันจะได้ประสพการณ์ เจอปัญหา มันต้องหาทางแก้ปัญหา ไม่ใช่หนีปัญหา หรือหลบเข้าไปกับความคิดไปเอง ยอมเหนื่อยก่อน เดินทางหลัก เดินทางนี้ได้ประสพการณ์ ได้รับรส เพื่อก้าวต่อ...

เราตีค่ามันไปเองด้วยความเคยชิน

ของถูกของแพง เราก็ตีค่า ตีราคามันด้วยความเคยชิน แต่ก่อนเราเห็นว่ามันแพง แต่ปัจุบันมันแพงขึ้นไปอีกมาก บางอย่างเคยแพง ปัจุบันถูกลงกว่าเดิม สวนเงินเฟ้อ เพราะเรายึดติดและตีค่ามันด้วยความทรงจำ ไม่ได้พัฒนาตามสมัย ระวังนะครับ โดนทิ้งไว้ เพราะเราพลาด คลาดจากปัจุบัน RIZuseto