Author: admin

ปัญญาดี มันเป็นสิ่งที่ติดตัว ทำให้เราคิดอ่านสิ่งใดก็เข้าใจ มีปัญหาก็สามารถแก้ไขได้ บารมี มันเป็นสิ่งที่มาจากคนรอบข้างช่วยอุ้มชู หากมีปัญหา เราก็ให้คนเหล่านี้ช่วยเหลือเราได้ มีปัญญาหากไม่มีเพื่อนก็เงียบเหงาไม่มีคนรู้ใจ เกิดอะไร หากต้องการที่ต้องใช้คนก็ไม่มี มีบารมี เพราะเป็นผู้ให้ ให้เขาก่อน ให้จนคนยอมเรา จนคนอยากช่วยเหลือเรา แต่ก็อาจจะโดนหลอกบ้าง แต่คงไม่เป็นอะไรไม่คิดมาก มีอะไรเพียงหนึ่ง ไม่สู้สอง มีแต่ปัญญา หามีบารมีไม่ บารมีขาดปัญญหา เขลาเบาไป มีให้ครบปัญญา...

ถึงปัญหามาจะทำให้เรามืดแปดด้านก็ตาม แต่ทุกปัญหาย่อมมีทางออก และทางออกบางครั้งมันก็ไม่ใช่เราต้องทำมันคนเดียว ผมเชื่อว่า ในสังคมที่บางครั้งดูแย่ๆ แต่เมื่อมีปัญหา หลายคนก็พร้อมจะแสดงความมีน้ำใจ หากคุณเป็นคนดีแล้วลำบาก คนที่เห็นค่าคุณ ก็พร้อมที่จะช่วย แต่หากคุณเป็นคนที่เอาเปรียบ และโทษโน่นนี่ไปหมด ธรรมดาก็ไม่ได้มีคนอยากจะคบค้าอยู่แล้ว เมื่อคุณต้องการความช่วยเหลือ ย่อมไม่มีใครอยากจะเข้าช่วยเหลือ เราไม่รู้ว่าเราจะมีปัญหาเมื่อไร แต่ถ้าเราไม่ฝึกทำดี เป็นคนที่น่ารัก สร้างความดีไว้ก่อน ให้คนเขาเมตตาตั้งแต่แรกแล้วนั้น พอถึงเวลาอาจจะโดนทอดทิ้งให้โดดเดี่ยวก็เป็นได้ RIZneedhelp https://www.facebook.com/rizthink/

เป็นเรื่องธรรมดาที่วันดีๆ อะไรมันก็ดีไปหมด แม้แต่เรื่องไม่ดี เรายังมองข้ามมันเลย แต่สถานการณ์ที่กลับกัน พอมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คนที่อยู่รอบข้าง ก็จะเริ่มห่างหาย มันไม่ใช่คนดีหรือเพื่อนแท้ ทุกคนย่อมมีเงื่อนไขของตัวเองทั้งสิ้น ไม่มีใครอยากมีปัญหา และไม่มีใครอยากหาปัญหามาใส่ตัว แต่ทุกครั้งที่แย่ เราจะเห็นเรื่องที่มองข้ามไปทั้งหมด เราจะเห็นความผิดพลาดของตัวเอง เพราะเรามีเวลามากพอที่จะคิดถึงแล้ว ไม่มีคำว่าไม่มีเวลาแล้ว เพราะเรามีเวลาเหลือเฟือ แต่สุดท้าย ใครจะไปต่อกับเรา ใครจะเกื้อกูลเราโดยที่เราร้องขอ และไม่ได้ร้องขอ มันก็ต้องอยู่ที่ว่าเราทำดีมาก่อนหรือเปล่า ถ้าเราทำดีมากพอกับที่คนเขาพอจะช่วยเราได้ เขาจะมีใจ...

ความกลัวนะมีได้ แต่มันควรจะมีเหตุผลด้วยนะครับ ใช้ปัญญาด้วย แต่การกลัวอะไรไม่รู้ หรือกลัวอะไรที่ไม่ได้กลั่นกรอง มันไม่ใช่เรื่องดี การกลัวอย่างมีเหตุมีผล แสดงว่าเราวิเคราะห์มันแล้ว เราถึงกลัว เมื่อเรากลัวเราจะหาทางป้องกัน หรือหาทางอย่างไรให้ดีที่สุด เพราะมันจะเค้นสติปัญญาของเราเอาออกมาใช้ แล้ววางแผน หรือแม้แต่ท้ายที่สุดจะปล่อยวาง ซึ่งไม่เหมือนกับพวกกลัวเฉยๆ กลัวไปเอง ทึกทักกันไป พวกนี้ความกลัวจะเข้าไปเกาะในส่วนของอารมณ์ ถ้าไม่ใช้ปัญญาจะแกะมันออกมาไม่ได้ และพวกนี้เป็นเยอะ อย่าไปเป็นมัน RIZfear https://www.facebook.com/rizthink/

คิดถึงตอนช่วงหน้าหนาว แล้วต้องอาบน้ำเย็น มันหนาวถึงกระดูก ถ้าสำหรับคนที่มีเครื่องทำน้ำอุ่นก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไร แต่จินตนาการตามผมนะครับ ถ้าคุณไปอยู่ที่ดอย แล้วต้องอาบน้ำโดยไม่มีไฟฟ้า ผมว่าแต่ละคน กว่าจะกลั้นใจไปอาบน้ำได้ คิดแล้วคิดอีก และยิ่งคิดนาน ท้องฟ้าก็ค่ำลงเรื่อยๆ และแน่นอนอุณหภูมิมันก็หนาวลงเรื่อยๆเช่นกัน คิดว่าจะ ว่าจะ ว่าจะ นานเข้าจะยิ่งหนาวขึ้นไปอีก ก็ยิ่งทำให้คิดนานขึ้นไปอีก และพอคิดได้แล้ว และไปอาบน้ำ ซึ่งตอนอาบน้ำก็จะแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกที่ปลงตก คือ อาบเลย เอาราดหัวเลยซู่...

ความสำคัญ เรารู้ใช่ไหมครับว่าคืออะไร แต่เมื่อ คุยเรื่องเดียว แต่คนละคนก็ให้ค่าที่ไม่เท่ากัน มันไม่แปลกหรอกครับ เพราะตอนที่คุณให้ค่ามัน มันสะท้อนหลักการ วิธีคิด และโดยอย่างยิ่งประสพการณ์ แม้ว่าเราจะยอมรับในความไม่เหมือนกัน แต่เราก็รับในบริบทที่ต่างกันด้วย หากเช่น เราเห็นด้วย ว่าสำคัญแต่มันต่างกัน แล้วหากต้องตัดสินใจ ก็ควรพิจารณา เงื่อนไขต่างๆที่เกี่ยวข้อง ค่อยตัดสินใจ ซึ่งบ่อยครั้งทีเดียว ไม่อาจจะทำให้เกิดความลงตัวได้ แต่ก็ให้พยายามให้มากที่สุด เพราะสุดแล้วก็เท่านั้น เอง RIZmeasure...

เราต้องหาความสมดุลย์ระหว่างใจๆ และความสามารถ บางคนมีแต่ใจ แต่ไม่มีตัง มันก็ลงทุนไม่ได้ เพราะมันต้องใช้ตัง บางคนมีตัง แต่ก็ไม่มีใจ มันก็ไม่ยอมลง เพราะมันต้องใช้ตัง ความลงตัวของสองอย่างมันต้องมี ถ้าใจพร้อมตังพร้อม ลุยได้ครับ แต่ถ้าใจไม่พร้อม ตังไม่พร้อม ไม่ต้องไป เพราะจะลงทุนได้ต้องมีตัง อยากให้เข้าใจ เพราะมีใจอย่างเดียวไม่พอ ไม่ต้องโกรธกัน เพราะคนเรามันต้องรู้ตัวเอง และหาความพอดี RIZwillandability https://www.facebook.com/rizthink/

การจะตัดสินอะไร มันไม่ได้ใช้ความรู้สึก เพราะความรู้สึกของคนทุกคนมันไม่เท่ากัน ยิ่งอยู่กับคนหมู่มาก ยิ่งต้องมีมาตราฐาน จะเอาตามอารมณ์ของสังคมมันไม่ได้ เพราะอารมณ์ไม่ได้มากจากหลักการ แต่มันมาจากการปลุกปั่นของใครสักคน อยากให้สังคมดำเนินต่อไปได้ ก็ต้องหามาตราฐาน ที่ทุกคนต้องทำตาม หากไม่ดีก็ไปแก้มาตราฐาน ไม่ใช่ติดสินขัดกับมาตราฐานเพราะเพียงแค่เอาถูกต้องเป็นที่ตั้ง ไม่งั้นอยู่ร่วมกันยาก RIZrole https://www.facebook.com/rizthink/

ปกติ คนเราชอบประเมินสิ่งต่างๆ ต่ำกว่าความเป็นจริง หรือบางทีก็ยังเข้าข้างตัวเองเสียอีก หากเรานึกเร็วๆว่า เราต้องกินต้องใช้อะไรบ้าง เราก็คิดแบบหยาบๆทั่วๆไป มันก็พอที่จะครบอยู่ แต่มันไม่ครอบคลุมกับความเป็นจริงที่บางทีเราก็ไม่ได้นึกถึง เช่น เราอาจจะคำนวณค่าข้าวหยาบๆว่าเดือนนึงเราใช้เท่าไร อาจจะใช้มาตราฐานเฉลี่ยเป็นข้าวแกง แต่ในความเป็นจริงบางครั้งเราก็ทานสเต๊ก ทำให้สิ่งที่ประมาณการคลาดเคลื่อน หรือบางที เราก็ไม่ได้คิดในสิ่งที่ ไม่ใช่เป็นเรื่องประจำ เช่น รักษาพยาบาล หรือซ่อมบำรุงบ้าน รถ เป็นต้น มาพูดถึงความเสี่ยง หากไม่มีประสพการณ์มาก่อน เราก็ย่อมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเกิดขึ้น...

จะว่าเป็นเรื่องของสังคมที่คนส่วนใหญ่ก็ชอบอวดกัน แล้วปัญหาก็เกิดตามมาว่า จะมีคนอิจฉา คนที่อยากเป็นแบบนั้น คือถ้ามีจริงรู้จริงก็ไม่ว่า แต่เอาจริงๆ ก็ไม่ควรแหละครับ การอยู่แบบไม่เป็นที่จับจ้องย่อมมีความคล่องตัวกว่าทั้งขึ้นและลง ขึ้นก็หมิ่นเหม่ต่อการโดนหมั่นใส้ ลงก็โดนเหยียบหยาม การดำรงค์ตนให้อยู่รอดปลอดภัย มันต้องอยู่มากกว่ารู้จริง มันต้องเอามานำใช้ได้ เพราะไม่พูด เขาก็คิดว่าเราไม่รู้ เมื่อไม่รู้ย่อมไม่มีปัญหา ไม่เกิดเรื่อง แต่พวกรู้ แล้วยิ่งเจอพวกจับแม่มด คอยไล่จับผิด นิดเดียวก็ไม่ได้ หาเรื่องจัง เลยไม่ได้สงบกันพอดี ปัญหาเกิดตลอด RIZknowning...