Author: admin

เราชอบพูดว่าออกจาก comfort zone หรือออกจาก ความเคยชิน ไม่ว่าดีหรือไม่ดีก็ตามที โดยมาก มันดีแหละครับ เราถึงไม่เดือดร้อนที่จะอยู่ เมื่อเปรียบเทียบกับการที่ต้องเราต้องไปเริ่มอะไรใหม่ๆ แต่เมื่อความจำเป็นมา ว่าเราต้องออกจากจุดเดิม จะเพราะว่าจำเป็นหรือโดนบังคับโดยสถานการณ์ก็ตาม เราจะเข้าสู่ fear zone มันเป็นอะไรที่ใหม่ไปหมด เราไม่รู้จะต้องทำอย่างไร หาหลักเริ่มยังไม่ถึง และถ้าเราผ่านจุดนี้ได้เราจะไปสู่ learning zone เราเริ่มตั้งตัวได้ เรียนรู้สิ่งต่างๆที่เขาทำ เราเข้าใจแล้ว...

หลายคนทำงานหนัก ประหนึ่งว่างานไม่เสร็จก็ไม่เลิกรา ทำเช้ายันมืด เหนื่อยแต่ก็สู้ ซึ่งหากมีเวลาแล้วก็ควรจะพักบ้าง พอพูดถึงพัก ผมหมายถึงพักจริงๆ จะสั้นยาว ก็แล้วแต่โอกาสอำนวย แต่บางคนบอกว่าพัก แต่ก็ทำตัวไม่ได้พักจริง ยังคนเช็คเมล หรือคอยโทรตามระหว่างเวลาพักอยู่เลย ความรับผิดชอบยังคงอยู่นะครับ แต่เราก็ไม่ได้ refresh ตัวเองจริงๆ ยังไงก็ลอง ตัดตัวเองจากโลกของงานภายนอกบ้าง โทรศัพท์ไม่ต้องไปรับ อีเมลไม่ต้องอ่าน แชตๆไลน์ๆ งดอดไว้ เอาเวลาลองฟื้นฟูจิตใจดู มานั่งดูตัวเองชัดๆหน่อย...

หลายครั้งที่เวลาพูดถึงความสมถะนั้น เราจะคิดออกถึงเรื่อง ประหยัด หรือ จน แต่จริงๆ มันคือความมักน้อย แต่ให้เรามีเยอะ แต่มันก็อยู่ด้วยความมักน้อย มักน้อยก็ไม่ใช่หาน้อยนะครับ อยุ่างน้อยมันก็ต้องเหมาะสมกับวิทยฐานะ ถ้าคนรวย มันก็ไม่จำเป็นต้องไปทำตัวจนซอมซ่อ เอาแค่ทำอะไรให้เหมาะสมตามความจำเป็น ซึ่งหากจำเป็นต้องมีรถเบนซ์ ใส่เพชรใส่ทอง มีได้ก็มีไปครับ ไม่ได้แปลกอะไร มันเป็นสมถะของเขา เราอาจจะเอามาตราฐานที่เรามีไม่มีไปตัดสินเขา ไม่ใช่ครับ เพราะเขาเรียนรู้ ที่เขามี เขาอาจจะประหยัดมักน้อยกว่าเราก็ได้ และคนที่จนๆ...

คนเราฉลาดเพราะยอมรับว่าตัวเองโง่ เราโง่ เพราะเราไม่รู้ เมื่อเรารู้ เราก็จะไม่โง่อีกต่อไป หากเราไม่รู้ แล้วคิดว่าเรารู้ เรายังโง่อยู่ และคนอื่นก็เห็นว่าเราโง่ หากเรารู้แล้ว แต่ยอมโง่ เพื่อจะเรียนรู้ คนอื่นก็จะไม่ว่าเราโง่ โดยยอมโง่เสียในวันนี้ดีกว่าจะโง่ต่อไปในวันข้างหน้า แกล้งโง่ดีกว่า แกล้งฉลาด เพราะมันไม่ฉลาดเอาเสียเลย RIZstupid

การเสแสร้งทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบก็คงเจริญได้ยาก แต่การทำในสิ่งที่ชอบ เราก็ต้องรู้จักสมดุลย์ด้วย มันมีงานที่ไว้เลี้ยงชีวิต และมีงานที่เลี้ยงจิตใจ ถ้าสองงานนี้เป็นงานเดียวกันก็จะดี แต่ถ้าไม่ได้ก็ต้องหาดุลยภาพของมัน จะมีกี่งานก็ได้ จะแบบไหนก็ได้ เมื่อมันพอดีมันจะได้ก้าวหน้าได้ ถ้าเราต้องทำในสิ่งที่เราไม่ชอบแต่เพียงอย่างเดียว ใจเราปฎิเสธ และต่อต้าน จะให้ดีได้อย่างไร คนอื่นบอกว่าเราทำได้ ถ้าเราไม่เปิดใจ ทำไม่ได้ ก็อย่าไปทำ แต่ถ้าเปิดใจได้ ลองดู มันก็เผื่อจะทำได้ RIZdowhatidontlike

การตัดสินใจ เลือกจังหวะเวลาที่จะทำอะไรนั้นเป็นตรรกะที่แยกไม่ออกจากตรรกะทางวิทยาศาสตร์ บางสถานการณ์ต้องใช้ความเข้าใจ ข้อมูล และตรรกะ ในบางสถานการณ์ต้องใช้ความกล้าหาญ เด็ดขาด บางสถานการณ์ต้องใช้ความอดทน รอบคอบ เพื่อให้เกิดความมั่นใจมากยิ่งขึ้น มันอยู่ที่หน้างานว่าควรจะใช้แบบไหน บอกเป็นแบบตายตัวไม่ได้ เพราะท่าไม้ตาย อาจจะทำให้เราตาย ไม่ได้ดีเหมือนที่ผ่านมา RIZdecision

สงคราม ถ้าเกิดขึ้นมาแล้ว เบื้องหลังของการแพ้ชนะนั้น คือ ใครสูญเสียน้อยกว่ากัน ผู้นั้นจึงชนะไป แต่เพราะมันต้องสูญเสียกันทั้งคู่ มันจึงไม่ควรเริ่มประเด็นด้วยการทำสงคราม หากมีอะรอมชอม พูดคุยกันได้ ยอมกันได้ ก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องกัน หากคุณเป็นคนใจร้อน ก็ให้นึกถึงสิ่งที่จะตามมา สิ่งที่ชั่ววูบเดียว มันจะเป็นชะนวนเกิดเหตุให้ลามใหญ่โต แล้วจะมาเสียใจทีหลัง แต่ถ้าไม่มีทางออกแล้วต้องเปิดศึก ต้องรบรากันไป เราก็ไม่ควรจะเปิดศึกทะเลาะกับทุกคน การมีศัตรูรอบด้าน ไม่ใช่สิ่งที่ดี และการเอาชนะนั้นก็ยากด้วย เพราะต้องรับศึกรอบด้าน ถ้าจำเป็น...

อคติ เป็นตัวทำลาย ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามที หากใจของเราไม่มีความเป็นกลาง เอียงไปทางใดทางหนึ่ง สิ่งที่จะทำ มันจะล้มครืนได้ง่ายมาก เมื่อเราต้อง ปกครองคน หรือแม้ว่าเพียงแค่เราติดต่อกับคน แล้วเรารู้สึกไม่ดีกับคนนั้น ถึงแม้คนนั้นมันจะแย่จริงๆก็ตามทีเถอะ เราก็ไม่ควรตัดสินและลงโทษเขาเอง ต่อให้เขาผิดก็ไม่ใช่เรื่องของเรา เราต้องมองด้วยใจเป็นกลาง ใช้งาน เฉพาะส่วนที่ใช้ ส่วนอารมณ์ ความรู้สึก เป็นสิ่งที่ต้องแยกออกจากกัน หากเราปล่อยให้อารมณ์มาครอบงำ มันจะเกิดส่วนต่างของความไม่จริง และมันจะทำให้สิ่งที่ทำเละ ในที่สุด หากเราเกลียดอะไรนั้น...

ความหวังดี เป็นสิ่งที่ดีนะครับ แต่ในบางโอกาสนั้น ความหวังดีนี่ ไปทำลายคนอื่นและตัวเราเองด้วย เราอยากจะให้สิ่งดีๆที่เป็นของเรา เราก็ไม่รุ้ว่าเขารู้หรือเปล่าว่าเราหวังดี สิ่งที่อยากให้เขา หรือเราเคี่ยวเข็นนั้น เพราะเราคิดว่าเราอยากจะให้สิ่งดีๆ แต่สิ่งที่เขาอยากได้ อาจจะไม่ใช่ เขาอาจจะต่อต้าน หรือหักเราไปเลย ด้วยความคิดว่าเราอยากให้เขามีความสุข อย่างที่เรามีความสุข แต่ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอยากรวยแล้วมีความสุข บางคนก็ไม่ได้ต้องการเงินทองแต่เขาก็มีความสุขของเขา มันเป็นเรื่องระเอียดอ่อนทีเดียว เพราะเราไม่เข้าใจ และคิดว่าเขาก็น่าจะคิดเหมือนเรา ที่ร้ายกว่านั้นคือ เราเขาใจเขามากว่าตัวเขาเอง มันจึงพังไงละครับ...

มีคนถามผมว่า จะเริ่มต้นฝึกฝนตัวเองได้อย่างไร ผมเลยคิดถึงตอนผมไปยืนหน้าร้านหนังสือ มันก็มีแนะนำ แนะแนว และทุกเล่ม มันสอนแบบ เรียนรู้ได้ภายใน 7วัน ราวๆนี้ ถึงแม้เนื้อหามันดี แต่มันสอนให้ทัศนคติคนอ่านหลงทาง โดยมองทุกอย่าง ง่ายไปหมด รวยเร็ว ประสพความสำเร็จเร็ว ดีไปหมดทุกอย่าง แต่ผมเชื่อว่าทุกคนก็รู้ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น แบบที่คนประสพความสำเร็จถ่ายทอดลงหนังสือ แล้วมาบอกว่า ถ้าผมรู้เรื่องนี้ก่อน ผมคงรวยไปนานแล้ว ผมว่ามันเฉพาะคนมากนะครับ ที่จะทำได้ มีเงื่อนไขที่แตกต่างกันไป...