Author: admin

ถ้าอยู่ไปก็แพ้ ทำอะไรไม่สำเร็จ ต้องแยกให้ออกว่าไม่รอดจริงๆ ไม่เหมาะกับเราจริงๆ อย่าพึ่งถอยนะครับ อย่าพึ่ง เราต้องพยายามก่อน เอาจนสุดก่อนนะ สู้ก่อน ไม่งั้นเลยไม่รู้ว่าเราทำไม่สำเร็จจริงๆ แต่ถ้าตั้งใจแล้ว พยายามแล้ว แล้วมันไม่ได้จริงๆ ต้องยอมแล้วครับ อย่าโง่ มันถึงจุดต้องเลิก ก็ต้องเลิก อย่าเสียใจ อย่าเสียเวลา เราไม่ได้ชนะ เพราะนั่นคือเป้าหมายเรา แต่เราได้เรียนรู้ แล้วแก้ไขรอบหน้า รอบนี้ผ่านไปก่อนนะ RIZquit

เราจะเดินตามคน ไม่จำเป็นต้องเดินตามแต่คนเก่ง จะเดินตามแต่คนเก่งทำไม จะทำอะไรถูกแต่อย่างเดียวทำไม ในเมื่อมันเรียนรู้เพียงด้านเดียว การที่เห็นอะไรด้านเดียว หากเกิดอะไรขึ้นจะแก้ไขปัญหาไม่ได้ เพราะเรารู้จักถูก แต่เราไม่รู้อะไรที่ผิดๆ หากเจออะไรผิดๆ เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ถ้างั้น การมองคนไม่เก่ง มันก็จะได้เรียนรู้เหมือนกัน เรียนที่ผิด แล้วไม่ใช่เดินตามความผิด แต่เรารู้ให้ระวัง ระวัง ระวัง RIZlook

ถูกหรือผิด ไม่ได้มีทางเดินทางเดียว มันมีได้หลายทางที่เราจะพลิกแพลงตามหน้างาน คนที่มีประสพการณ์ เขาก็แนะนำในสิ่งที่เขารู้ มันก็เป็นทางหนึ่งที่เคยทำได้ แต่ผมไม่มั่นใจว่าตอนนี้ยังจะได้อยู่ไหม ถ้าจะเดินตามทางนั้น หรือว่าทำแตกต่าง มันก็ไม่ผิด เราไม่รู้จนกว่าจะผ่านไป อย่าพึ่งไปยึดติดกับอะไรสักอย่าง เพราะถ้ามันถูก มันก็เรียกว่าเคยถูก เราไม่รู้ว่าจะถูกอีกหรือไม่ แต่เรารู้ว่าเราต้องทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าทางใดก็ตามที่ให้มันถูก สำหรับผิดนั้น ต่อให้เราทำสิ่งที่เคยถูก มันก็อาจจะผิดแหละ เราไม่รู้จนกว่าจะรู้ RIZmillionway

งานเปลี่ยนต้องปรับเป็นสัจธรรม ที่ทุกคนต้องเข้าใจ ทุกอย่างมีเวลากาลของมัน วันนึงมันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสนใจ และอีกวันมันอาจจะเป็นสิ่งที่คนขาดมันไม่ได้ แล้วมันก็ย้อนกลับสู่สิ่งที่ไม่มีคนสนใจ เป็นวงจรชีวิต หน้าที่รับผิดชอบหลักๆแล้วคงไม่ได้เปลี่ยน เพราะความรับผิดชอบมันเป็นองค์รวม แต่เนื้อหางาน และวิธีการทำงานต้องเปลี่ยนแน่ๆ ยิ่งเทคโนโลยีเข้ามา ยิ่งสิ่งต่างๆมีผลกระทบกันคน คนที่ทำงานด้วยกระดาษแม้ว่าเก่งแค่ไหน เมื่อสู่ยุคไร้กระดาษ แล้วเราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ก็ไม่รอด และมันรวดเร็วจนถ้าเราไม่ปรับ เราตกยุคก่อน และถ้าเราเป็นลูกจ้าง ก็จะกลายเป็นคนที่ไม่มีความจำเป็นที่บริษัทต้องเก็บไว้ในเวลาปัจุบัน ถึงแม้ว่าเราจะเคยโดดเด่นและทำดีมาแล้วก็ตาม เพราะงานต้องทำ ใข้ได้ ไม่ใช่เคยทำได้แล้วทำไม่ได้แล้ว...

ความรู้สมัยนี้ ไม่ค่อยมีขอบเขตจำกัด เพราะเรามี internet เป็นที่ไว้สืบค้น และแลกเปลี่ยนความรู้กันสำหรับผู้คนที่มีจิตสาธารณะ แต่แน่นอน คนค้นหา คนอ่านก็ต้องมีความรู้ในการค้นหาหรือใช้องค์ความรู้ด้วย ถึงจะได้เอามาใช้ได้ถูกต้อง หรือเพิ่มพูน อย่าไปกลัวว่าความรู้ฟรีมันจะไม่ดีจริง เพราะความรู้เสียเงินไม่ดีก็เยอะแยะไป ฟรีก่อนก็ได้ หาไม่ได้ค่อยหาแบบจ่ายเงิน RIZknowladge

ชีวิตมีขึ้นมีลง บางคนลงก่อนแล้วขึ้น เปรียบเหมือนคนไม่มี แล้วมามี เมื่อมีแล้วสิทธิของการมี เราก็ทำอะไรได้มากขึ้น รวมถึงความสดวกสบาย หากเราจนมาก่อน แล้วมีเงิน เราก็จะใช้เงินซื้อความสบาย ซื้อสิ่งที่อยากได้ และถ้าชีวิต จากขึ้น แล้วมาลง สิ่งที่เคยมี หายจากไป จริงๆมันก็อยู่แหละ แต่เราไม่สามารถไขว่คว้ามาได้ ตอนช่วงนี้แหละ ต้องสู้กับจิตใจตัวเอง ที่เคยอยากได้อะไรได้ ที่เคยสบาย กลับกลายว่าต้องกลับมาเป็นเหมือนคนทั่วๆไป ที่ไม่ได้มี ถ้าเราคิดว่า...

ไอเดียอะไรก็ตามที่ดี ก็ต้องลองสักหน่อย แน่นอนว่าบางที ไอเดียดีๆ อาจจะมาเร็วเกินไป แต่ถ้าจะรอให้เวลาพร้อม เวลามาถึงแล้วเราค่อยทำ ก็ไม่ทันกิน ยิ่งถ้ามีคนอื่นมาก่อนแล้วนั้น เราก็ยากที่จะตามทัน เราต้องลองสักหน่อย ลองให้รู้ ถ้าเจ็บก็อย่าให้เยอะ เมื่อรู้แล้ว พอถึงเวลา จะได้ทำได้เลย ไม่ต้องรอ ทันกินแน่นอน RIZready

คนเราชอบทำอะไรดีๆ แต่บางทีดีไม่เป็นเรื่อง เพราะคิดไปเอง มันก็เพราะประสพการณ์ที่สอนเรา แต่เราอย่ายึดถือแบบนั้นเป็นแบบตายตัว เพราะตายตัวคือตัวตาย เราว่าดี ถ้าคนอื่นไม่ว่าดี เราจะเถียงไหม ถ้าเราเถียงมันจะดีจริงไหม ถ้าดีจริง แล้วคนอื่นจะคิดเหมือนเราไหม จะทำอะไร ต้องดูสถานการณ์ สงบไว้ก่อน ดูให้รู้ มองให้ขาด ไม่ช้าไปหรอกครับ ถ้าจะตัดสินใจ ลงมือทำอะไรสักอย่าง ที่ว่าคิดนาน อาจจะแค่แว๊บเดียวก็ได้ RIZifimgood

ผู้ซื้อก็อยากซื้อของให้ถูกที่สุด ผู้ขายก็อยากขายให้ได้ถูกที่สุด แต่ถ้าผู้ซื้อพบผู้ขาย จะขายให้ได้ มันไม่ใช่อยู่ที่โก่งสุดแล้วขายไม่ได้ มันต้องขายได้ ดีที่สุดเท่าไรมากกว่า ถ้าแต่ละคนยอมกันมันก็หาตตรงกลางได้ แต่ถ้าคนไม่ยอมกัน เราหย่อนให้หน่อย เราก็ขายออก ดีกว่าขายไม่ออก เราเป็นคนขาย สำคัญว่าต้องได้เงินกลับบ้าน มากน้อย ไม่ใช่เรื่อง ขาดทุนอาจจะจำเป็น แต่ต้องกำเงินกลับบ้านให้ได้ เราต้องเข้าใจทั้งใจเขาใจเรา เมื่อเราเป็นผู้ซื้อ อย่าให้ผู้ขายตาย และถ้าเราเป็นผู้ขาย อย่าโก่งราคาให้สุดโต่งจนขายไม่ได้ อยู่ที่เราจะขายให้ได้ มันก็ต้องยอมหน่อย...

บางที เวลาผมทำงานหนักๆ หรือเจองานหนักๆ ผมก็ถามตัวเองนะครับ ว่าทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร ถึงแม้ว่าตอบเร็วๆ จะได้คำตอบที่ถูกต้อง และไม่ถูกใจบ่อยครั้ง แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะทำ บางที ถ้าคิดตามตรรกะ มันไม่ควรทำครับ เพราะการเขย่งขา ไม่ได้ทำให้งานออกมาดี เพราะ โอกาสพลาดจากการเขย่งเท้ามันสูง แต่มันก็อยู่ที่อัตราเดิมพันด้วยครับ เพราะมองว่า ถ้าสำเร็จ เราก็ยกระดับไปอีกขั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ เราจะได้แค่ความรู้ แลกกลับเวลาที่เสียไป คุ้มไหม...