Author: admin

สิ่งของที่เหนือความสามารถที่เราจะจ่ายด้วยเงินก้อนแล้วไม่กระทบในชีวิตประจำวัน เราเลยต้องใช้เงื่อนไขทางการเงิน คือการผ่อน จะมีโปรโมชั่น หรือจะคิดดอกเบี้ยก็ตาม หากมันจำเป็นต้องใช้ มันก็ต้องยอมจ่ายแพง และเป็นหนี้ในช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะเร็วหรือนาน ก็แล้วแต่สิ่งที่เราซื้อ มันไม่ใช่เรื่องถูกหรือแพง มันเป็นเรื่องความจำเป็น ไว้ใช้งาน ผิดกับสิ่งบันเทิงเริงรมย์ จะเป็นของจับต้องได้หรือเป็นความรู้สึกช่วงเวลาหนึ่ง มันมีมูลค่า แต่ไม่มีความจำเป็น เราอยากมีเพราะ เห็นคนอื่นมี เราอยากมีเพราะมีไว้ให้คนอื่นเห็น จะบอกว่าของดี ใช้ทน ใช้คุ้ม มันอยู่ที่จุดประสงค์จริงๆของการได้หามา ถ้าไม่ลำบากก็ไม่อยู่ในข่าย...

เวลาคนเกิดปัญหาหรือมีความทุกข์ โดยมาก เขาไม่ค่อยแก้ไข มีแต่บ่นพรรณาๆถึงเรื่องไม่ดีต่างๆ โทษดินฟ้าอากาศและคนรอบข้าง ว่าไม่ดีอย่างไร แล้วทำไม ไม่จำมันบ้างละ ที่เจ็บเพราะเหตุไหน เกิดอะไร แล้วจะได้ระวังไว้ ว่าจะได้ไม่เกิดซ้ำ มันไม่ใช่เรื่องดวง มันเรื่องของตัวเอง จะมาระบาย มันสบายใจ แต่แก้ปัญหาไม่ได้ จำได้ แล้วตั้งสติหาวิธีแก้มัน ผ่านไป เมื่อผ่านได้ จะได้พ้นจากมัน RIZhurt

อดีตคือสิ่งที่ผ่านมาแล้ว อดีตมีไว้ให้เรียนรู้ อดีตมีไว้ให้เราแก้ไข จะได้ไม่ผิดในกาลปัจุบัน คนที่มีอดีต มันก็มีทั้งดีและไม่ดี คนที่เรียนรู้จักอดีต ย่อมเป็นคนที่ฉลาดเพราะใช้ประโยชน์กับสิ่งที่ผ่านมาเป็น แต่คนที่ยังยึดติดอดีต หมกมุ่น พูดแต่เรื่องดีหรือร้าย ความสำเร็จหรือความผิดหวัง จนเราฟังแล้ว รู้สึกว่า เขารู้หรือเปล่าว่ามันผ่านมาแล้ว อย่าไปหมกมุ่นมัน ปล่อยผ่านไป ดีไม่ดี ไว้เรียนรู้ จดจำได้แต่อย่าไปยึดถือยึดติด RIZstupidtoholdthepast

หลังๆ ผมว่าโลกหมุนเร็วเกินไปมาก ทำให้คนส่วนหนึ่ง หรือส่วนใหญ่ในวัยที่มีอายุสักหน่อย มันเกิดการช๊อกกับเทคโนโลยี กับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวัน ก็จริงอยู่ มันสดวกสบาย ลดขั้นตอน ในการปฎิบัติก็จริงแ แต่มันทำให้ยุ่งยากในการเรียนรู้ การจำขั้นตอนวิธีปฎิบัติในอดีต สำหรับคนที่อายุมากสักหน่อย เรื่องง่ายๆที่จะเรียนรู้มันยากมากนะสำหรับเขา ถ้าเราคุยเรื่องความง่าย เราก็บ่นอุบว่า แค่นี้ทำไม่ได้ ยากกกว่านี้เห็นทำมาแล้วทำไมแค่นี้ไม่ได้ แต่เพราะการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่มันขัดกับวิถีที่ดำเนินมาจนเคยชินมากกว่าที่มันทำให้ทำไม่ได้ ถ้าคุณอยู่ในยุคที่ทีวี จะดูต้องเดินไปบิดเปลี่ยนปุ่ม แล้วก็ว๊าบมาถึงยุคที่มันไม่มีปุ่มอะไรเลย ต้องจิ้มสัมผัสหน้าจอ มันจะทำให้ชีวิตคุณป่วนไปหมด...

การมองภาพกว้างๆ ทำให้เรารู้รอบ ทางหนีทีไล่ แต่การมองรวมๆ มันไม่สามารถเป็นปัจจัยหลักในการที่เราจะทำอะไรเจาะจงเฉพาะทางนั้นๆ การที่เรารู้กระแส มันก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ใช่หมายรวมว่าต้องทำทุกอย่างในกระแสแล้วจะรอด เพราะในหรือนอกกระแส มันจะมีความต้องการอยู่ หากเจอในสิ่งนั้น มันก็ต้องทำให้เรามองเจาะจง เริ่มต้นหาสิ่งที่เป็นไปได้ อาจจะเป็นไปได้สำหรับคนอื่น แต่สำหรับตัวเราแล้ว หาสิ่งที่ใช่สำหรับเรา เมื่อมันดีพอ แล้วไปถึงถูกที่ถูกคน คุณค่ามันจะมาเด่นชัด มองให้กว้างเพื่อให้เข้าใจตลาด บีบให้แคบในสิ่งที่เราจะทำ มุ่งไป RIZvisionfocus

เด็กน้อย ที่เริ่มเรียนรู้ หากเราย้อนสีอะไรไปแล้วบอกว่ามันเป็นสีขาว เด็กก็จะเรียนรู้สีนั้นเป็นสีขาว ถึงแม้ความจริงจะผิดก็ตาม เขาก็จะมีความเชื่อ และเชื่อว่าสีนั้นขาวจนกว่า จะมีผู้มีอิทธิพลเหนือกว่าปรับความรู้ความเข้าใจที่เป็นสากล ไอ้ความจริงที่ยอมรับเป็นสากลเนี่ย บางทีมันก็ขัดกับความเชื่อท้องถิ่น แต่ คนเรียนรู้ หรือเด็กน้อย ก็ต้องเปิดใจ ไม่เช่นนั้น อะไรอย่างแรกมา จะมองเป็นบรรทัดฐานว่าถูกต้องไปหมด โตแล้วต้องคิดได้ ใจกว้าง เด็กอยู่ก็ต้องเปิดกว้าง อย่าได้มีอคติเร็วไป RIZlearn

สังคมเราส่วนใหญ่ ยิ่งสังคมเมือง ยิ่งดิ้นรน ข้าวเราต้องกินก่อน ถึงจะอยู่ท้อง มีแรง เราก็ต้องแย่งชิงชาวบ้านคนอื่นไว้ก่อน ให้เรามีก่อน ได้ก่อน แก่งแย่งชิงดีกัน มันก็มองทุกคน ไม่ใช่มิตร มัวแต่กลัวเขาเอาเปรียบ และเราก็จ้องเอาเปรียบเขาด้วยความอยู่รอด จนแม้อยู่รอดแล้วก็ทำต่อ เพราะเป็นเรื่องคุ้นชิน แต่เราจะเกิดความเครียด เพราะเหมือนต้องรบพุ่งกันตลอดเวลา แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง การมีคนรอบข้างนั้น มันก็มีทั้งเป็นตัวกระตุ้น ช่วยเหลือผลักดันเรา ในทั้งทางตรงและทางอ้อม เราต้องรู้สึกขอบคุณเขา และจะดีมากถ้าเราบอกให้เขารู้ว่าเราขอบคุณ...

การมีอะไรที่คนอื่นไม่มี มันเป็นความภูมิใจ ความภูมิใจ ไม่มีผลต่อความจำเป็นของการบริโภคเพื่อดำรงชีวิต มันเป็นเรื่องจำกัดจำนวน แต่ราคาไม่ได้ถูกตาม เพราะ สร้างอุปสงค์มาน้อย แต่อุปทานมีมาก ความต้องการมันสูงกว่าจริง มีการตลาดปนอีกหน่อย วันมันเด่นอย่างไร มันไม่ได้ดีขึ้นตามราคา แต่มันดีขึ้นเพราะมันจำกัดจำนวน ถามว่าจำเป็นไหม ไม่เลย แต่ถามว่าได้แล้วดีไหม มันก็สำหรับกลุ่มคนหนึ่งไว้เล่นหา เก็งกำไรกัน ซื้อได้นะ ถ้าคิดเป็น ว่าเราจะทำอะไร แต่ถ้าอยากได้ แล้วคิดไม่ได้ แปลว่าจ่ายแพงเกินจริง...

เปิดเฟสบุ๊ค เห็นแต่คนกินดี มีความสุข ท่องเที่ยวใช้เงิน เปิดทีวี มีแต่โฆษณาชวนเชื่อ รายการดูดีไปหมด สงสัยกันบ้างไหม ว่าทำไม ตัวเราไม่ได้เป็นเหมือนกับที่เห็นคนอื่นกินอยู่ ทั้งๆที่รู้ว่า เศรษฐกิจมันแย่ เจอแต่เรื่องร้าย มีคนโดนให้ออก แล้วทำไม สื่อต่างๆ ไม่สะท้อนมันออกมาให้เตรียมตัวให้ระวัง มัวแต่ปรนเปรอความสุขมาให้ฝันหวาน แล้วก็มีแต่นักวิชาการ พูดไม่รู้เรื่องออกมาเตือน ฟังจนน่ารำคาญ น้ำตาลมันหวาน คนมันชอบ แม้รู้ว่าเป็นโทษ ยาขม...