Author: admin

อันนี้จะเป็นเรื่องการตลาดหน่อยนะครับ คือจริงๆ คนส่วนใหญ่ที่โดนนักการตลาดหลอกว่า คุ้มค่า คือการได้มา มากกว่าปกติที่เคยได้ เช่น ซื้อของในราคา 100 บาท ต่อมามีการจัดรายการซื้อ 2ชิ้นได้ในราคา 150บาท เราโดนสอนให้คิดว่าคุ้มค่า ทั้งๆที่เรายังไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ไหม เรามองคุณค่าเป็นเชิงปริมาณ เพราะมันคิดได้ง่าย แต่เราไม่ได้คิดเงินคุณภาพ ใช้เท่าที่จำเป็น ซึ่งจริงๆ ถ้าเอาความจำเป็นมากาง และวางแผนดีๆแล้ว โปรโมชั่น มันจะช่วยได้มาก พอมาถึง...

เวลาทำอะไร เราก็อยากได้ความสดวกทั้งนั้นแหละ แต่พอสดวกจนเคยชินจนลืมดูว่าเราอยู่ในฐานะอะไร หรือยึดติดแต่ความสบาย ทำให้ตรรกะของเราผิดพลาด เมื่อเราซื้อของ เราต้องการความสดวกสบาย คนที่ให้บริการเราก็บริการเราอย่างเต็มที่ แต่เมื่อเราเป็นคนขายของ เราก็ต้องทำเช่นนั้นเหมือนกัน ไม่ใช่ ตอนซื้อ เราก็เอาสบาย ตอนขาย เราก็เอาสบายอีก ใครจะมาซื้อเรา เพราะถ้าลำบากเขา และเขาก็มีตัวเลือกมากมาย เล่นตามบท อย่าสับสน ตอนที่เราอยู่ในฐานะอะไร RIZroleplay

คนชื่นชมคนเก่ง แต่สุดท้ายคนเก่งจริงๆ จะอยู่รอด ความเก่งมันไม่ได้มาชั่วข้ามคืน มันเกิดจากการฝึกฝน ฝึกฝนไปเรื่อยๆ จนเกิดความชำนาญ จนเชี่ยวชาญ จนรู้แจ้งในสิ่งที่ตัวเองทำ มันก็ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านช่วงเวลาที่ดี และแย่ ผ่านจากคนเคยชื่นชม จนเลิกชื่นชม และเขาจะกลับมาชื่นชมเราใหม่ ถ้าเราอยู่ได้นานพอ หลายคน ไม่ได้เก่งจริงๆ แค่ยกระดับตัวเอง ด้วยการเสริมเติมแต่ง แต่คนเก่งจริงๆ เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย มันเรียบง่าย จนไม่น่าเชื่อ ถ้าคุณรู้จัก...

กว่าจะเข้าใจความหมายของคำว่า อยู่ที่ใจ มันก็ใช้เวลาล่วงเลยมาค่อยชีวิต หลายๆคำ เป็นคำที่เราพูดบ่อยๆ แต่เรารู้จักมันจริงๆ หรือใช้มันเป็นหรือเปล่า ซึ่ง หลายคนก็ปล่อยมันผ่านไป แต่ผมเก็บมีคิด พินิจ อยู่เป็นระยะๆ หลายครั้ง เราต้องแยก ความเข้าใจ กับสิ่งที่คนทำ เพราะสิ่งที่คนทำ เขาอาจจะทำในสิ่งที่เชื่อสืบต่อกันมา มันคงดี เคยดี แต่วันนี้บางเรื่องก็เหลือเพียงแค่ ธรรมเนียมที่กระทำ จนบางคนลืมไปแล้ว ว่าทำอะไรอยู่ หรือทำไปเพื่ออะไร...

เวลาเราพูดอะไรไป ถ้าไม่คิด มันก็จะผ่านๆไป แต่คำพูดย่อมเป็นนายเราเสมอ เมื่อพูดออกไปแล้ว มันก็ต้องทำให้ได้ หรือต้องทำให้ดี มันก็เป็นเหมือนโซ่คล้องคอเรา ถ้าเราทำได้ ทำดี มันก็จะเป็นป่วงที่หลุดออก จะมีคนชื่นชม หรอืเฉยๆหลังจากนั้นก็ว่าไป แต่ถ้าเราพูดไปเรื่อย แรกๆ คงมีคนเชื่อ คนฟัง แต่ถ้าไม่ทำอย่างที่พูด เราก็คนที่ดีแต่พูด ซึ่งมันไม่ได้อะไรเลย คนเก่งๆ ที่เราเห็นทำตัวตามสบาย แต่จริงๆ เขามีวินัยมากนะครับ และหลักๆ...

เวลาเราพูดถึงคนอื่น ให้อีกคนฟัง ใช่ครับ เราพยายามจะอธิบายคนๆนั้นว่าเขาเป็นคนอย่างไร แต่นอกจากคนที่ฟังจะรับรู้เรื่องราวที่เราเล่าให้ฟังแล้วนั้น คนที่ฟังยังรู้ว่าเราเป็นคนอย่างไร หากเราว่าร้ายคนอื่น แล้วเขาไม่ได้ร้ายอย่างนั้น คนฟังก็จะมองเราว่าเราเป็นคนไม่ดี หากเราว่าดีคนอื่น แล้วเขาไม่ดีอย่างนั้น เราก็เสียเพราะเราไม่ได้พูดเรื่องจริง ถึงแม้จะจริงในมุมของเราก็ตาม เวลาเราพูดถึงคนอื่น ถึงบุคคลที่สาม ไม่ใช่เอาที่เราคิด เอาที่เราโดน หรือเอาสนุกอย่างเดียว เราต้องคิดดีๆ ก่อนที่จะพูดพาดพิง เพราะหาไม่แล้วนั้น มันจะย้อนกลับมาโดนตัวเรา มันจะแย่ หรือแย่กว่านั้น อันนี้อย่างดีเสมอตัว...

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ มันก็เหมือนถึง คนรักเรามันน้อยกว่าคนที่ชังเรา จะชัง รังเกียจไม่ชอบ ด้วยเพราะรู้จักหรือไม่รู้จักเรา มันก็ไม่ใช่ประเด็น เพราะเราก็ไม่สามารถทำให้ทุกคนชอบเราได้ในทีเดียว แต่ทุกคนก็หวังผลเลิศเสียเหลือเกิน ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ค่อยๆทำให้คนรักทีละคน และเดี๋ยวคนที่รักเรา จะไปบอกต่อเพื่อนเขาเอง RIZfriend

การดำเนินชีวิต ถ้าเราทำมันเป็นประจำ บ่อยๆ มันจะมีแพทเทิร์นของมัน และพอบ่อยจนชิน มันจะดำเนินการของมันไปเอง แทบไม่ได้ต้องใช้สติ เหมือนอะไรที่ทำอยู่แล้ว เช่น ตื่นเช้า ออกไปทำงาน เที่ยงกินข้าว เย็นกลับบ้าน ค่ำๆดูทีวี แล้วก็นอน เป็นวัฎจักรของมัน หมุนอยู่แบบนนี้ แต่บางที ในความเคยชินของเรา มันก็มีสิ่งที่มีปัญหา แต่เราก็ปล่อยผ่านข้ามมัน ด้วยการยอมรับได้ นั่นคือความเคยชินนะครับ ไม่ได้แก้ปัญหา และปัญหานั้นก็ยังคงอยู่...