หาที่พึ่งทางใจ
เคยรู้สึกทำงานอยู่แล้วใจมันว้าวุ่นไหมครับต่อหน้าคนอื่นไม่เป็นไรอะ แต่ในใจแล้วฟุ้งซ่านมากอยากจะเลิกอยากจะหนี แต่ที่ทำได้คือทำต่อมันฝืนตัวเอง ฝืนความรู้สึกอยู่มาก แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ จิตใจที่ว้าวุ่นนั้นเพราะถึงจุดหนึ่ง เราไม่มีที่ยึดเหนี่ยวมันทำให้เราหลุดง่ายๆ น๊อตหลุด ประสาทเสีย เพี้ยนไปเลยลองหาที่ยึดเหนื่ยวดูครับ จะเป็นศาสนา คนใกล้ตัวหรือเป็น ไอดอลก็สักอย่างที่ทำให้เราไม่เพ้อ ไม่เตลิด มีความมุ่งมั่น มีที่ให้จับ ให้ใจนิ่งๆ แล้วเราจะได้ไปต่ออย่างคงสภาพ RIZfaith