Category: daily note

จะเก็งอะไรก็แล้วแต่ ควรเก็งของที่คนคนส่วนใหญ่รู้จัก ยี่ห้อที่มีชื่อเสียง ที่เขาเล่นกันทั้งโลก อย่าสนของเทียบ อย่าเน้นราคา แล้วได้สินค้าเทียบที่บอกว่าใช้ได้เหมือนกัน เพราะถ้าเน้นราคา คุณกำลังหลงทาง แยกให้ออกระหว่างซื้อมาใช้ กับซื้อมาเพื่อขายต่อ เพราะว่าเวลาคุณซื้อของถูกที่มันไม่ใช่ ไม่มีคนเล่น เวลาคุณขาย คุณจะขายไม่ได้ เพราะไม่มีใครเล่นกับคุณด้วย หาของเป็นที่นิยมมันย่อมขายง่ายกว่า ของที่คนไม่รู้จัก มันไม่เกี่ยวว่าดีหรือไม่ดี มีคุณภาพหรือไม่ แยกประเด็นให้ออก RIZspeculate https://www.facebook.com/rizthink/

เมื่อโลกมันเชื่อมต่อได้ง่ายขึ้นจนแทบจะไม่มีอะไรมากีดกั้นแล้ว ความรู้ก็เช่นกัน ความรู้ที่สมัยก่อนหาไม่มีในห้องสมุด มันก็มีในอินเตอร์เน็ต มันก็มีเสียเงินและไม่ต้องเสียเงิน ถึงแม้ว่าเรียนรู้จริงๆไปนั่งเรียน มีคนสอน ถามมีคนตอบมันจะดีกว่า แต่ถ้าเรายังว่างๆ ไม่รู้ทำอะไรก็เรียนไปเถอะครับ ไอ้ที่มันฟรีๆ เพราะไม่ดี เราก็ไม่ต้องไปเรียนต่อ แต่ถ้าดีก็ได้รู้ เพิ่มพูน อย่าไปคิดมากครับ ว่างก็เรียน มีอะไรให้เรียนเยอะแยะ เพราะเราต้องเรียนรู้ตลอดชีวิต RIZstudy https://www.facebook.com/rizthink/

อย่าอยู่เฉยๆ เราต้องหมั่นฝึกฝนตัวเราอย่าหยุดนิ่ง หากเราหยุดนิ่ง เราจะโดนทิ้งไว้ข้างหลัง ถ้าเราเป็นนักเรียน เราต้องเรียน แม้ว่าเป็นวันหยุดเรียน เมื่อทุกคนไม่ป้อนมาให้เรา เราก็ต้องออกไปหาเอง นี่แหละครับ มันจะทำให้มีอะไรที่มากกว่าคนอื่น ถ้าเราเป็นตัวเลือก เราย่อมมีแต้มต่อมากกว่า ถ้าเราเป็นนักขาย แล้วหากบางช่วงเราไม่มีงานขาย เราก็ต้องพยายามหาอะไรมาขาย ขุดอะไรมาขาย ที่ขายนี้ไม่ได้ต้องการให้ได้กำไรจากการค้าขายเป็นหลัก แต่ต้องการสกิลการขายที่เพิ่มขึ้น ถ้าเราเข้าใจ กำไรมันก็มาเอง RIZpractise https://www.facebook.com/rizthink/

ผมรู้ครับ ว่าทำอะไรเองคนเดียว มันสบายกว่าเยอะ ไม่ต้องมีปัญหากับใคร เกิดอะไรก็รับผิดรับชอบคนเดียว แต่ทำคนเดียวมันจะสู้กับคนเป็นกลุ่มได้อย่างไร เราอย่าคุยในเงื่อนไขว่า กลุ่มที่ไม่ดี กลุ่มที่มีปัญหา เราต้องมองว่า หนึ่งแรง มันก็สู้สิบแรงไม่ได้หรอก แม้ว่าสิบแรงจะออกแค่ครึ่งแรง มันก็มากกว่าเราออกแรงอยู่ดี จะฝืนไปก็สู้ต่อกลุ่มต่อหมู่ไม่ได้ ที่ไม่อยากรวมกลุ่มเพราะมันมีปัญหาใช่ไหม ถ้าตอบว่าใช่ ปัญหาของเรา คือต้องฝึกอยู่ร่วมกันกับคนอื่นให้ได้ ไม่ใช่อยู่ที่เนื้องาน เมื่อมีสิ่งใดเพิ่ม ปัญหาก็เพิ่ม แต่ถ้าเราจัดการปัญหาได้ เรื่องมันก็จะตกไป ลุยต่อไปได้...

เมื่อเราเริ่มต้นขายของจากตัวเล็กๆ มาเปรียบเทียบต้นทุนของเรา เราสู้เจ้าใหญ่ๆไม่ได้ ถ้าเราแข่งราคากับขาใหญ่ กำไรเราก็น้อยกว่า ช่องทางก็น้อยกว่า โอกาสเจอเจ้าใหญ่บี้เราให้ตายคาที่ก็มากกว่า อย่าไปอาจหาญกล้าไปรบกับขาใหญ่ในสนามของเขา เราต้องมองตัวเราว่าเรามีอะไรสู้ได้ อะไรที่ดีกว่า อะไรที่คนซื้อจะซื้อเรา ที่ไม่ใช่ราคา ความสดวกสบาย ความเป็นกันเอง การถึงลูกถึงคน การเอาใจใส่ ความพิเศษต่างๆ เราเลือกใช้ได้ แล้วก็ขายด้วยมุมมองที่แตกต่างออกไป เราสู้ในมุมที่สู้ได้ ถ้ามุมที่เสียเปรียบ โอกาสรอดมันก็ยาก RIZwherewefight https://www.facebook.com/rizthink/

เราไม่ต้องหาอะไรใกลหรอกครับ โดยเฉพาะคำตอบ คนเราชอบมองข้ามอะไรบางอย่างไป และสิ่งนั้นสำคัญด้วย คนเรามักไม่ชอบดูตัวเอง คิดเหมือนว่าทุกอย่างอยู่ข้างนอก หรืออยู่กับคนอื่น แล้วเราก็พร่ำหา คอยถามคนอื่นหาคำตอบอยู่นี่แหละ แน่นอนคนอื่นก็มีคำตอบของเขา เขาตอบมาถ้าเราคิดดีๆมันก็ไม่ใช่ของเรา มามุ่งหาคำตอบในตัวเองดีกว่า เริ่มที่สิ่งใด มันก็จบที่สิ่งนั้น และมันอยู่ในสิ่งนั้น RIZansishere https://www.facebook.com/rizthink/  

คนเก่งเขาผ่านอะไรมาบ้างถึงเก่ง เขาไม่ได้เกิดมาเก่ง เขาไม่ได้เกิดมาพร้อมกับการมีทุกอย่าง เขาทำสิ่งที่คนอื่นไม่ทำ เขาทำในสิ่งที่คนอื่นไม่ชอบ เขาลำบากกว่าคนอื่นในช่วงที่เขาพยายาม กว่าที่เขาจะทำได้ จนเป็นที่ประจักษ์ต่อคนอื่น เขามีความอดทน ทนแบบที่คนอื่นทนไม่ได้ หรือไม่ทน เขาจึงเป็นในสิ่งที่คนอื่นเป็นไม่ได้ ที่คนอื่นบอกว่าเขาเก่ง เพราะเขาอดทน RIZshadow https://www.facebook.com/rizthink/

สังคมที่ก้าวไปอย่างปกติ มีการพึ่งพากันและกัน ใครเก่งอะไรก็มาแบ่ง ใครดีอะไรก็มาปันกัน แต่หากในสังคมเกิดปัญหาขึ้นมา ความช่วยเหลือกันเองในไม่ได้เป็นอย่างเช่นเคย เราก็ต้องพึ่งพาตนเองครับ บางครั้งต่อให้มีเงินก็ซื้อของไม่ได้ ในบางวิกฤติ สิ่งที่เราไม่คิดมันก็โผล่มา ไม่จำเป็นต้องวิกฤติระดับชาติหรอกครับ เอาแค่วิกฤติส่วนตัวก็แย่แล้ว ถ้าไม่มีใครช่วยเรา เราจะยอมตายไหม ถ้าไม่ยอมตายก็ต้องพึ่งตัวเอง ทำอะไรเองให้ได้ ไม่จำเป็นต้องทำได้หมด แต่ต้องทำให้ได้ถึงระดับที่เอาตัวเองรอด ต้องไม่น้อยกว่านี้ RIZsurvive https://www.facebook.com/rizthink/

ผมคิดถึงตอนอดีตที่ผมมีสิ่งที่ผมไม่ชอบทำ ยกตัวอย่าง “การเรียน” แต่ผมตอนนี้ ผมอ่านหนังสือ บทความ และไม่เคยหยุดที่เรียนรู้เลย มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน มันทำให้ผมย้อนว่า แต่ก่อนที่ผมบอกว่าไม่ชอบเรียน เพราะมันเรียนไม่สนุก คนสอนไม่รู้เรื่อง จึงหมายความว่า จริงๆ ไม่ใช่ผมชอบหรือไม่ชอบการเรียนหรอก แต่ผมไม่ชอบเพราะผมเรียนไม่รู้เรื่อง และถ้าผมเรียนรู้เรื่อง ผมคงสนุกกับมัน และคงทำได้ดีกว่านี้ ในอดีต มาคิดถึงตอนนี้ ถ้าผมไม่ชอบมันอยู่ และผมหนีมันไปเรื่อยๆ ผมก็คงโง่ และมีความเขลาอยู่...

วิธีที่จะขจัดทุกข์คือมันก็ต้องหาอะไรทำ อย่าพึ่งไปหาความถูกผิดกับบางเรื่องที่คิดว่าจะช่วยทำให้เราสบายใจ จากประสพการณ์ของผม มันไม่ได้อะไร และเมื่อรู้แล้วแย่ลงไปอีก คำว่าก้าวต่อไป เป็นสิ่งที่ควรทำมากกว่า แต่ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ผมแนะนำว่า ออกกำลังกายครับ การออกกำลังกาย เพื่อรักษาสภาพทางร่างกาย และเมื่อเหงื่อออกจิตใจมันก็ดีขึ้นด้วย ได้พัฒนาตัวเอง ดีกว่านั่งอยู่มุมมืดแล้วก็พร่ำบ่นว่า เพราะอะไร RIZexercise https://www.facebook.com/rizthink/