ควรหาที่พึ่งทางใจ จะได้ไม่หลงทาง
เวลาเรามุ่งมั่นอะไรไปสักอย่างแล้ว มีปัญหา ถึงแม้ว่าเรารู้ว่าเราจะแก้อย่างไร แต่มันก็ทำให้เรารวนเราเป๋ได้เหมือนกัน บางคนที่คิดว่า ทำแม่นๆแล้ว พลาดพลั้งไป แม้เพียงนิดหน่อย กลับมาสู่ทางเดินได้ช้า ก็เพราะว่า เขาหลุดแล้ว หาที่ยึดเหนี่ยวไม่ได้ อาจจะผิดนิดเดียวแต่เจอกระหน่ำใส่กันยกใหญ่ หรือยกเล็กก็ตาม ถ้าภูมิมีน้อย ประสพการณ์น้อย ก็หลุดรั่วกันตามสภาพ หากเราหลุดแล้ว เราก็ต้องมีที่พึ่งพักพิงทางใจ ไว้ยึดจับเกาะให้มั่น จากที่ล้มให้ลุกได้ จะเป็นพ่อแม่ครอบครัว แฟน หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ หรือจะต้นไม้ใบไม้อะไรก็ได้...