Category: daily note

ความกลัวนี่ ถ้าเจอมันแล้ว เราจะกลัวไปตลอดชีวิต แต่ความกลัวมันเกี่ยวกับความไม่รู้ ถ้าเรารู้แล้วอาจจะไม่กลัวก็ได้ ภาพที่เราเห็น มันเป็นจริง แต่สิ่งที่เราคิดก็เป็นมายา แต่ถ้าเรากล้าเอาชนะความกลัวสักครั้งเมื่อไร สิ่งที่เรากลัวไปตลอดชีวิตมันจะหายไป เราจะไม่กลัวมันอีก ต่อไป RIZfear

โชคเป็นสิ่งที่เราไม่รู้ว่ามันมาเมื่อไร รู้ต่อเมื่อมันมาแล้ว หรือบางที มาแล้วเราก็ยังไม่รู้ แต่เอาว่าเรารู้ว่ามาแล้ว เราจะทำอย่างไร บางคนปล่อยมันผ่านไป บางคนใช้มันเต็มที่ บางคนก็ใช้มันอย่างมีค่า ยกตัวอย่างถ้าเราถูกหวย เราจะใช้เงินที่ได้มาอย่างไร บางคนก็ใช้ล้างผลาญ จ่ายทุกอย่างที่อยาก เพื่อความบันเทิงแล้วเรียกว่าความสุข มันก็หมดไปอย่างรวดเร็ว บางคนเจอคนอื่นมาขอไปใช้ จะให้ก็ไม่ได้ หน้าบาง เกรงใจ ก็หมดไปอย่างไม่ได้ทำอะไรกับมัน บางคนก็คิดว่ามันไม่มี ได้เหมือนไม่ได้ ก็เก็บไว้เฉยๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่บางคน...

จังหวะ วัฎจักรชีวิตของคนเรา มันก็ต้องมีดีมีร้าย แล้วแต่ช่วง และสถานการณ์ จะบอกว่าเราไม่รู้อยนาคตหรอก แต่เราก็พยายามจะทำให้ดีเผื่อจะได้ส่งผลถึงอนาคต ไม่แปลกนะครับ ถ้าเราจะทำอะไรดีๆทุกอย่างแล้วมันก็ยังไม่ดี เพราะมันมีคราวของมัน และบางที ทำอะไรชุ่ยๆมันก็ดีได้ ฟลุ๊กอะไรเบอร์นั้น แต่มันก็ไม่ใช่ ตลอดไปที่จะเป็นแบบนี้ ถ้าเราอยู่นานพอมันจะเห็นเป็นแพทเทิร์น คนที่เก่ง พอผ่านไป ก็เริ่มมีอีโก้ เริ่มอืด แล้วคนเก่งคนต่อไปก็มาทดแทน แล้วก็วนแบบนี้ไปเรื่อยๆ คนที่คุมตัวเองได้ก็อยู่ได้ยาวอีกหน่อย คนที่เปลี่ยนตัวเองได้ตามทันยุคก็จะอยู่รอดได้ ส่วนคนที่เปลี่ยนไม่ได้...

บางที ที่เราต้องจ่ายๆออกไปนั้น ทำเราหน้าแห้งเหมือนกันนะเนี่ย หามาได้ ก็ต้องจ่ายไป มันก็เป็นเช่นนี้ แต่การจ่ายออกไป ให้อะไรเราบ้าง มันไม่ใช่แค่การชำระหนี้ หรือการตอบแทนการแลกเปลี่ยนเท่านั้น เรายังหาคุณค่าของการจ่ายไป จ่ายไปเพื่อที่จะได้ บางครั้ง การประหยัดการจ่ายเกินไป ทำให้เราเสียรายได้ หรือจ่ายแล้วได้ของมาแล้ว ก็ต้องคิดว่าของเหล่านั้นมาสร้างรายได้ ได้อย่างไร มันเป็นมุมมองของทางธุรกิจ ถ้ามองเป็นทางธุรกิจ มันก็จะคิดง่าย เพราะ ซื้อมาขายไป หรือทำกำไร มันก็หลักการเดียวกัน...

ปัญหาหลายอย่างหลายเรื่องต้องยอมรับความจริงว่า มันแก้ไม่ได้ ไม่มีอะไรที่ควบคุมให้เป็นดั่งใจเราได้ทั้งหมด แม้ว่าใจอยากก็ตาม จะไปเสียเวลาอยู่ทำไม เข้าใจมันเป็นพอ ไม่ต้องสร้างดราม่าให้ตัวเอง หลายคนผิดหวังจนซึมเศร้าเพราะเบรกตัวเองไม่ได้ เกินความจริงไปไกล แต่ก็มันเป็นเรื่องปกติที่มันจะเตลิดไปไกล มันก็ต้องระวังหน่อย และมีสภาพแวดล้อมที่ให้กำลังใจที่ดีก็น่าจะผ่านได้ครับ RIZwatchout

ลูกค้าผู้มาใช้บริการ ก็หวังว่าจะได้บริการ เป็นประสพการณ์ที่ดี ผู้ให้บริการ ต้องบริการอย่างน้อยต้องมีมาตราฐานอันเป็นที่ยอมรับของทางสังคม แต่ผู้ให้บริการส่วนมาก ไม่มีความรู้ความเข้าใจ บริการแบบตีหัวเข้าบ้าน เพราะลูกค้าไม่มีทางเลือก ใช่ครับ เพราะไม่มีทางเลือก ลูกค้าเลยต้องจำใจซื้อบริการ แต่วันนี้ถ้าลูกค้ามีทางเลือก เขาก็ไม่มาใช้บริการที่เขาว่าไม่ได้มาตราฐานหรอกครับ ยกตัวอย่าง มอเตอร์ไซรับจ้าง vs grabbike หากบริการดี ราคาดี มันไม่มีช่องว่างให้คู่แข่งเข้ามาหรอกครับ แต่บ้านเราก็แก้ปัญหาแบบมาเฟีย คือไม่ดีไม่ปรับปรุง แต่ไล่คนที่ทำได้ดีกว่าออกไป แบบนี้จะหาความเจริญได้อย่างไร...

เผอิญมีคนถามผมว่า จะหาลูกน้องดีๆได้ที่ไหน มันทำให้ผมคิดย้อนไปว่า ไอ้คำว่าดี มีองค์ประกอบอะไรบ้าง แล้วถึงจะมาแบ่งคัดแยกว่าดีไม่ดี แต่อันนี้ก็จำๆปรับๆเขามาเหมือนกัน ผมแบ่งเกรดที่ดีๆเป็นแบบนี้ครับ 1 ตามสั่ง พวกนี้ สั่งอะไรก็มีความรับผิดชอบในหน้าที่ของงาน ทำอย่างเต็มที่เท่าที่เรามอบหมายให้ไป 2 ดีกว่าสั่ง สั่งไปแล้ว มีต่อยอดเพิ่มเติม เก็บรายละเอียดให้ด้วย 3 ไม่ต้องสั่ง พวกนี้ สุดๆครับ มองตาก็รู้ใจ พูดครึ่งประโยค ที่เหลือ...

คนทุกคน ก็เป็นคนดี คนเลว คละเคล้ากันไป มันถึงเรียกว่าเป็นคนได้ แต่ในเบื้องลึกของคนทุกคนนั้น ได้รับการสั่งสอนมาว่าอยากเป็นคนดี แม้จะเป็นคนที่ดีที่คนอื่นยอมรับอยู่แล้ว หรือว่าเป็นโจรชื่อดัง ทุกคนก็อยากทำความดี เราจะเห็นได้บ่อยๆ แม้ว่าจะเป็น ขุนโจร เจ้าพ่อ หรือมาเฟีย พอมีกิจกรรมที่เขาได้ทำความดีให้ต่อสังคมอย่างเปิดเผย ตามความถนัด อย่างโรบินฮู๊ด ปล้นคนรวยช่วยคนจน หน้ากากโซโล ก็ปล้นคนรวย ช่วยคนจนเหมือนกัน มาเฟีย อย่างอัลคาโปน ก็ค้าเหล้าเถื่อน...

มาดูเด็กบ้านเรา เก่งแต่ในตำรา เพราะมีแต่สนามแข่งแต่ในตำรา วิชาการแ เก่งแบบนี้ ใช้ชีวิตจริงๆอยู่รอดไหม ทุกวันนี้ เรียนเก่ง แต่หาข้าวกินไม่ได้ ทำไม่เป็น ทอดไข่ ต้มมาม่าไม่เป็น มันไม่รอดครับ ออกไปนอกบ้าน ข้ามถนนไม่ได้ เดี๋ยวรถชนตาย โอ้ยมากเรื่อง ดูเด็กเมืองนอก จะรวยจะจน ข้ามถนนเอง ไม่ต้องมีคนจูงมือ เฮ้ย มันฝึกกันมีวินัย ฝึกรับผิดชอบตั้งแต่เด็กๆ จะรวยจน...

เราเกลียดอะไร เจอแล้วมักก็ต้องหนีไปไกลๆ แต่ก็ไม่มีใครหรอกที่หนีได้ จะสุดขอบฟ้ายังไง มันก็ยังมีอันต้องวนกลับมา จะปีหรือสิบปี มันก็จะกลับมาอยู่ดี แต่พอเลิกเกลียดมันเท่านั้นแหละ ไม่ได้เจอเลย ของพวกนี้มันเป็นวิบากกรรม กรรมนี้เราหนีไม่ได้ แต่พอมันไม่ใช่กรรมเมื่อไร มันไม่มาเลย เจออะไรไม่ชอบ ก็ไปหามันอยู่กับมันให้ได้ มองผ่านข้ามให้ได้ พอมันรู้ว่าเราไม่ได้กลัว ไม่ได้เกลียด ไม่ได้คิดอะไร เท่านั้นแหละ กรรมนี้ก็จะหายไปสิ้น ตั้งสติ แล้วรับกรรมซะ จะได้จบๆ RIZtosee