Category: daily note

คนที่เรียนในหลักสูตรเยอะๆ ก็ย่อมภูมิใจในวิชาความรู้ แต่เอาแต่ความรู้ แต่ทำไมเอาตัวไม่รอด เพราะจะอ้างถึงความรู้ที่เคยร่ำเรียนมา แต่ถ้าทำอะไรไม่ได้ มันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยิ่งเรียนแล้วยิ่งอีโก้ จองหอง ก็ถือว่าไม่ได้เรียนรู้ เอาไปใช้ก็ไม่ได้ หรือเอาไปใช้แล้วคนไม่ยอมให้ใช้ด้วย เรียนรู้ เพราะต่อให้เรียนในห้องเรียน เราก็ได้ประสพการณ์ นอกห้องเรียนถึงไม่ได้ใบก็ได้ประสพการณ์ RIZlearn

จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย เป็นสิ่งที่ฝังหัวมาช้านาน มันก็เลยทำให้บ้านเมืองไม่ได้เจริญขึ้น เพราะทำดีก็ต้องระวังตลอด จะดี จะเด่น ก็ไม่กล้า กลัวไปหมด แล้วจะดีขึ้นได้อย่างไร ถ้าเราไม่เปลี่ยน มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จงคิดว่า ทำดี ทำให้เด่น ให้คนเห็น ให้คนเขาทำตาม ให้แข่งกันดี แข่งกันทำเก่ง เดี๋ยวคนก็แข่งกันทำดีเอง RIZgoal

คนเราต้องแยกความเก่ง กับการเอาชนะ ถ้าเราแข่ง เราก็อยากชนะ แต่การจะเอาชนะง่ายๆ เราก็แข่งกับคนที่ด้อยกว่า เพราะชนะเห็นๆ แต่มันทำให้เราไม่ได้พัฒนาตัว พัฒนาความสามารถให้เก่งขึ้น แต่ถ้าเราอยากเก่งขึ้น เราก็ต้องแข่งกับคนที่เก่งกว่า แล้วมันจะเป็นเรื่องปกติเลย ถ้าเราจะแพ้ แต่แพ้เพราะเรายังเก่งไม่เท่า มันยังมีเรื่องปรับปรุงตัว พยายามเข้า พยายามเข้า พยายามเข้า เราจะเก่งขึ้นเอง RIZwannagood

คนไทยมีน้ำใจนะครับ แต่ก็มีความคิดที่ผ่านความรู้สึกมากกว่าตรรกะ มันก็เลยช่วยออกมาแล้วก็มักมีปัญหา จริงๆ คงเพราะคนไทยอยากช่วย แล้วใช้ความรู้สึกอยากช่วยนี้ช่วย โดยไม่ได้คิดว่าช่วยได้ หรือมีประโยชน์อันใด คนที่ต้องการรับความช่วยเหลือ เขาก็ต้องการในสิ่งที่เขาอยากได้ เพราะมันช่วยได้ แต่พอเจอคนอยากช่วย เอาอะไรไม่รู้ไปช่วย หรือคิดพยายามช่วยในรูปแบบที่คิดไปเองนั้น นั่นและความวินาศเริ่มต้น เพราะคนที่อยากรับความช่วยเหลือก็ไม่ได้ต้องการ แต่โดนยัดเยียดน้ำใจ มาพร้อมสิ่งที่ไม่ใช่ แล้วมันจะช่วยได้อย่างไร ถ้าปล่อยไป คนที่อยากช่วยก็สมใจได้ช่วย แต่คนที่ได้รับดีไม่ดีแย่กว่าเดิมเป็นภาระเพิ่ม ทางที่ดี คิดก่อนช่วยดีกว่าครับ ว่าช่วยได้ค่อยช่วย...

คนเราทำผิดแล้วนั้น ก็ควรแก้ไขใช่ไหมครับ แต่ความจริงคือ มีคนที่ทำผิดแต่ไม่รู้ตัวว่าทำผิด อันนี้มีคนเตือน คนบอก แล้วถ้าเขาตรองสักนิด คิดสักหน่อย ก็รู้ตัวก็จักแก้ไข แต่บางคนทำผิด รู้ตัวแล้วก็ ยังไม่ยอมรับ แถไป ทำให้มันแย่ไปกว่าเดิม มันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีขึ้นนะครับ เพราะเหมือนหลอกตัวเองว่ามันไม่ผิด หรือแก้โดยทางผิดๆ มันก็จะแย่กว่าเดิม จากแย่คนเดียว จนกลายเป็นรอบๆข้างแย่ไปด้วย มันไม่มีหรอกครับ จะแก้แล้วทุกอย่างจะดีเหมือนเดิม เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ย่อมมีร่องรอยของบาดแผลเสมอ จะมากน้อย...

การที่เราจะห้ามความคิด การกระทำของตัวเองนั้น เอาจริงๆ มันก็ไม่ได้ยาก แต่การที่จะไปห้ามคนอื่น มันยากเสมอ มันก็ไม่เกี่ยวหรอกว่า จะใครมองเราถูกหรือเปล่า รู้จริงหรือเปล่า เวลาคนอื่นคิดถึงเรา มันคนละเรื่องเลยกับ เราคิดถึงคนอื่น เราจะเป็นห่วง หวังดียังไง ก็เรื่องของเรานะครับ เขาไม่รู้หรอก ผมก็เลยเป็นผู้ร้าย เป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นเสมอ แต่ผมก็ไม่ได้สนมากหรอก เพราะผมคิดว่าดี ผมก็ทำไป ใครจะว่าอะไรก็ว่าไป เดี๋ยวก็รู้เองว่าดีไม่ดี แล้วค่อยว่ากันอีกที RIZbadguy

ไม่มีอะไรลอยมา เราต้องมีความเชื่อในความเป็นเหตุเป็นผล แต่บางคน หรือจะเป็นคนส่วนใหญ่ เห็นว่ามันลอยมา หรือมาง่ายๆ ซึ่งมันไม่ใช่นะครับ อย่าไปเพ้อฝันว่า ตื่นมาแล้วสำเร็จเลย ตื่นแล้วรวยเลย ตื่นแล้วได้เลย ต้องระวังนะครับ ทัศนคติคิดง่ายๆ จนเรียกว่ามักง่ายเนี่ย มันจะเป็นอุปสรรคของความก้าวหน้า และประสพความสำเร็จในชีวิต มันก็ต้องทำกันก่อนครับ ทำไปผิดไปแก้ไข ค่อยๆเรื่อยๆ มันเลยเป็นเหตุเป็นผลด้วยประการฉนี้ RIZreason

โลกนี้มีอะไรใหม่ๆ ขึ้นทุกวัน บางอย่างที่คุ้นเคยก็ยังเอามาปรับเปลี่ยนให้น่าสนใจได้ เรื่องไม่ดี พูดกันจนมันเป็นเรื่องปกติ จนมันกลายเป็นเรื่องดีก็มี เช่นเดียวกับเรื่องดี ที่พูดกันจากดีๆ จนมันไม่ดี และโลกนี้กลายเป็น personal customize คือ ทุกอย่างที่ mass สามารถทำให้เป็นเรื่องส่วนตัวก็ย่อมได้ แต่มันกลับกลายเป็นการสร้าง โลกส่วนตัว ที่เราจะถูกเสมอ จนตอนที่เราออกมาเจอความจริงของสังคม ก็งงไปอีก หากยึดตามตรรกะ มันจะได้เป็นมาตราฐาน แต่เอาตามอำเภอใจแล้ว ยังไงก็ถูก...

เป็นปกตินะครับที่เราจะเจอเรื่องน่าเบื่อ คนน่าเบื่อ งานน่าเบื่อ แต่ถ้ามันต้องทำแล้ว ไม่ใช่ปล่อยให้มันเป็นไปตามสิ่งที่มันเป็น งานน่าเบื่อแล้ว เราก็ทำมันอย่างน่าเบื่อ เลยตามเลย แบบนี้ก็ยิ่งแย่ไปอีกนะครับ เราเลยควรทำให้มันสนุก เราต้องหามุมหาจุด ที่จะทำให้มันสนุกได้ ถึงแม้จะเจอผู้ร่วมงานหรืออะไรที่น่าเบื่อทั้งหลาย แต่เราทำให้มันดีได้ ดีขึ้นได้ อย่าไปทนกับสิ่งไม่ดีสิ่งแย่ๆ แต่เราต้องไม่หนีมัน มันไม่ใช่ทางออก ทำไปครับ ทำให้มันดี โดยทำให้มันสนุก เมื่อมันสนุกก็ทำให้เราอยากทำ และถ้าเราแบ่งปันความสนุกได้ ทุกคนก็คงอยากทำมันกับเรา เพราะมันสนุก...

เสี่ยงอย่างไร ไม่ให้เสี่ยง อันนี้ผมตอบได้ง่ายๆเลยว่า ไม่ต้องเสี่ยงครับ เพราะจริงๆ ความเสี่ยงนั้น แต่ละคนยอมรับไม่ได้เท่ากัน มันต้องรู้จักตัวเองครับว่ารับได้แค่ไหน บางคน ยอมเสียได้นิดหน่อย แต่อยากได้มากๆ มันก็ยากแล้วครับ เพราะโลกนี้ไม่ออกแบบมาให้คนประสพความสำเร็จง่ายๆ แต่บางคนที่ยอมรับความจริง ว่า เสี่ยงได้มาก หากได้ก็มากอยู่ แต่ถ้าเสียก็มากเช่นกัน ถ้าได้ไม่ได้อย่างไร คนพวกนี้เข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจจริงๆว่าทำอะไร อย่าเสี่ยงเลยครับ แววจะเสียมากกว่าฟลุ๊กได้ RIZrisk