Category: daily note

ต้องฟังเรื่องราวซ้ำๆ ยังไงก็น่าเบื่อ เพราะเราอคติว่ามันไม่มีอะไรใหม่ๆ แต่จริงๆ เพราะเราเข้าไม่ถึง แตกฉาน และต่อยอดมันได้ หากเราอ่านหนังสือรอบแรก จะทำให้เราจากไม่รู้เป็นรู้ หากเราอ่านรอบสอง ทำให้เรารู้มากกว่าเดิม เพราะยังมีส่วนที่เราไม่รู้อีก หากเราอ่านรอบต่อๆไป ทำให้สิ่งที่เราคิดว่ารู้ อาจจะแปรเปลี่ยนเป็นรู้ไปอีกอย่าง ทุกครั้งที่เราอ่านมันใหม่ ในช่วงเวลาต่างกัน ประสพการณ์ จะทำให้เรามองมันได้เปลี่ยนไป จากรู้เป็นไม่รู้ จากคิดว่ารู้เป็นรู้ว่าไม่ใช่ จากแน่นอนก็เปลี่ยนไปอีกอย่าง แก่นแท้ ไม่เหมือนกัน การตกผลึกนั้น...

เรื่องโง่ สำหรับผม ถ้าไม่เคยเจอมาก่อน ผมเรียกว่าข้อสอบ คือ ของพวกนี้ ไม่เคยเจอ ก็ไม่รํู้จะแก้ไขมันอย่างไร มันก็มีบ้างที่ความไม่รู้ แล้วคนอื่นมองว่าเราโง่ ไม่เป็นไรครับ มันก็โง่จริงๆ ในมุมมองของคนอื่น ซึ่งเมื่อเรารู้ว่าเราไม่รู้ ก็ต้องพยายามรู้ เมื่อรู้แล้ว เราก็ไม่ได้โง่อีกต่อไป อย่าปล่อยให้ความไม่รู้ อยู่กับเราไปเรื่อยๆ เพราะความที่เราไม่สนใจหรือพัฒนา สิ่งนี้จะทำให้เราเป็นคนที่อยู่ร่วมกับคนอื่นยาก เป็นตัวถ่วง เพราะโง่นาน แน่นอน จากไม่รู้...

เพราะประสบการณ์ชีวิตไม่มีคำว่าถูกหรือผิด อยากจะมีแต่ถูกและดีไม่มีหรอกครับ อยากจะมีประสพการณ์ที่สวยหรู เพรียบพร้อมไปด้วย สิ่งดีงาม และความถูกต้อง คิดได้ครับ แต่ผมไม่เห็นเป็นจริงได้เลย ปล่อยให้ประสพการณ์เป็นการเรียนรู้ อย่าไปบังคับให้มันถูกหรือผิด การได้รู้อะไรเพียงด้านเดียว มองมุมเดียว มันจะเอาไปจำแนกสิ่งต่างๆไม่ได้ เราก็คงอยู่ในความฝัน เรียนรู้มันดีกว่าครับ เพราะบางทีก็มีความสุขบ้าง ทุกข์บ้าง เราจะได้รู้ว่าคืออะไร RIZexp

การเอาชนะปัญหาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่นั่นแหละครับ มันเป็นความท้าทาย และทำให้ปัญหายากๆ เหล่านั้นมีความหมาย ไม่ใช่แค่ปัญหาที่มีมาแล้วผ่านไป และหากเรามีความสามารถ ก็จะผ่านมันไปได้ แต่แม้เราจะไม่สามารถแก้ปัญหานั้นได้ ก็ยังถือว่าเราทุ่มเททำอย่างเต็มที่ และสิ่งที่เราได้นั้น ไม่มากก็น้อยนั้น ก็ย่อมถือว่าเป็นประสพการณ์ และสามารถนำไปปรับใช้ในการดำรงชีวิตได้อย่างดี หากมีปัญหานี้เกิดขึ้น เราก็จะได้แก้ไข หรือไม่ก็พึงระวัง เลี่ยงปัญหานี้ไป RIZsolve

ไม่มีคนโชคดีที่ทำอะไรก็ถูกไปหมดหรอกครับ มันก็ต้องมีผิดกันบ้าง ผิดมาก ผิดน้อย ถ้าผิดแล้วยังมีโอกาสแก้ไข ก็สามารถไปต่อ หรือ เริ่มใหม่ได้ เพราะความสำเร็จไม่ได้มีแต่ความราบรื่น เริ่มลงมือถือเสร็จสิ้น ความล้มเหลวย่อมเป็นอุปสรรคที่ต้องฝ่าฟัน เมื่อเราผ่านพ้น เรียนรู้ และไม่ผิดซ้ำ หากเกิดเหตุการณ์คล้ายๆกัน มันก็จะพาให้เราไปสู่ความสำเร็จง่ายขึ้น RIZfail

คงแต่มีการโฆษณา และการตลาดเท่านั้นแหละครับ ที่บอกคุณว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมาได้ง่ายๆ และดูเหมือนกว่าคนส่วนใหญ่ก็เชื่อแบบนั้นและทำตาม แต่ผมก็ไม่เห็นใครจะได้ หรือ ประสพความสำเร็จง่ายๆ เพราะในโลกของความจริง มันไม่ได้สวยหรู หรือหอมหวาน มันไม่มีกลีบกุหลาบอย่างที่เล่ากันมา มันมีแต่ดินลูกรังที่เดินลำบากและเจ็บเท้า แต่ทางนี้แหละครับ เดินไป มันจะได้ประสพการณ์ เจอปัญหา มันต้องหาทางแก้ปัญหา ไม่ใช่หนีปัญหา หรือหลบเข้าไปกับความคิดไปเอง ยอมเหนื่อยก่อน เดินทางหลัก เดินทางนี้ได้ประสพการณ์ ได้รับรส เพื่อก้าวต่อ...

ของถูกของแพง เราก็ตีค่า ตีราคามันด้วยความเคยชิน แต่ก่อนเราเห็นว่ามันแพง แต่ปัจุบันมันแพงขึ้นไปอีกมาก บางอย่างเคยแพง ปัจุบันถูกลงกว่าเดิม สวนเงินเฟ้อ เพราะเรายึดติดและตีค่ามันด้วยความทรงจำ ไม่ได้พัฒนาตามสมัย ระวังนะครับ โดนทิ้งไว้ เพราะเราพลาด คลาดจากปัจุบัน RIZuseto

เราชอบพูดว่าออกจาก comfort zone หรือออกจาก ความเคยชิน ไม่ว่าดีหรือไม่ดีก็ตามที โดยมาก มันดีแหละครับ เราถึงไม่เดือดร้อนที่จะอยู่ เมื่อเปรียบเทียบกับการที่ต้องเราต้องไปเริ่มอะไรใหม่ๆ แต่เมื่อความจำเป็นมา ว่าเราต้องออกจากจุดเดิม จะเพราะว่าจำเป็นหรือโดนบังคับโดยสถานการณ์ก็ตาม เราจะเข้าสู่ fear zone มันเป็นอะไรที่ใหม่ไปหมด เราไม่รู้จะต้องทำอย่างไร หาหลักเริ่มยังไม่ถึง และถ้าเราผ่านจุดนี้ได้เราจะไปสู่ learning zone เราเริ่มตั้งตัวได้ เรียนรู้สิ่งต่างๆที่เขาทำ เราเข้าใจแล้ว...

หลายคนทำงานหนัก ประหนึ่งว่างานไม่เสร็จก็ไม่เลิกรา ทำเช้ายันมืด เหนื่อยแต่ก็สู้ ซึ่งหากมีเวลาแล้วก็ควรจะพักบ้าง พอพูดถึงพัก ผมหมายถึงพักจริงๆ จะสั้นยาว ก็แล้วแต่โอกาสอำนวย แต่บางคนบอกว่าพัก แต่ก็ทำตัวไม่ได้พักจริง ยังคนเช็คเมล หรือคอยโทรตามระหว่างเวลาพักอยู่เลย ความรับผิดชอบยังคงอยู่นะครับ แต่เราก็ไม่ได้ refresh ตัวเองจริงๆ ยังไงก็ลอง ตัดตัวเองจากโลกของงานภายนอกบ้าง โทรศัพท์ไม่ต้องไปรับ อีเมลไม่ต้องอ่าน แชตๆไลน์ๆ งดอดไว้ เอาเวลาลองฟื้นฟูจิตใจดู มานั่งดูตัวเองชัดๆหน่อย...

หลายครั้งที่เวลาพูดถึงความสมถะนั้น เราจะคิดออกถึงเรื่อง ประหยัด หรือ จน แต่จริงๆ มันคือความมักน้อย แต่ให้เรามีเยอะ แต่มันก็อยู่ด้วยความมักน้อย มักน้อยก็ไม่ใช่หาน้อยนะครับ อยุ่างน้อยมันก็ต้องเหมาะสมกับวิทยฐานะ ถ้าคนรวย มันก็ไม่จำเป็นต้องไปทำตัวจนซอมซ่อ เอาแค่ทำอะไรให้เหมาะสมตามความจำเป็น ซึ่งหากจำเป็นต้องมีรถเบนซ์ ใส่เพชรใส่ทอง มีได้ก็มีไปครับ ไม่ได้แปลกอะไร มันเป็นสมถะของเขา เราอาจจะเอามาตราฐานที่เรามีไม่มีไปตัดสินเขา ไม่ใช่ครับ เพราะเขาเรียนรู้ ที่เขามี เขาอาจจะประหยัดมักน้อยกว่าเราก็ได้ และคนที่จนๆ...