Just another my IDEA
คนเราสื่อสารกันด้วยคำพูดเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าหมดคำพูดที่จะพูดแล้วก็ควรหยุดที่จะพูด ยิ่งเจื้อยแจ้วพูดไป ความเกินพอดีจะมา ไม่วน ก็เริ่มไร้สาระ หรือพาออกทะเล ความพอดี มันก็มีอยู่ บางครั้งไม่ถึงคราว ก็อย่าพึ่งพูด อย่าแย่งพูด ไม่ต้องบอกว่าตัวเองรู้ ถ้าคนอื่นไม่ถาม ไม่งั้นคำพูดเราจะแสดงว่าไม่รู้มากกว่า พูด ไม่พูด แค่รู้เวลา กาละเทศะ ใช้ได้แล้ว RIZsaid
โลกโซเชียลมันน่ากลัว เพราะเรารู้มากไป รู้เรื่องคนอื่นมากไป รู้จนไม่รู้ว่าเรารู้เขาจริงหรือเปล่า เรารับรู้เพราะเราส่องเขา โดยที่เขาไม่รู้ว่าเรารู้ ไม่ได้มีปฎิสัมพันธ์อย่างมีวิสาสะกัน มันก็จะทำให้เราคิดไปเอง สังคมสมัยนี้ ไม่ได้คิดอวดก็เหมือนอวด บางทีเขาทำเพื่ออวดเราก็ไม่รู้ เห็นเขามี เราก็มีกิเลสอยากมีบ้าง เขาจริงมีจริงหรือเปล่า เราไม่รู้ เขาจะมีได้มาสบายๆ หรือลำบากได้มา ต้องกู้หนี้ยืมสินเพื่อให้มี แต่ที่แน่ๆ ถ้าเรามีความอยาก โดยไม่ดูตัวเอง เราก็จะเผาตัวเองด้วยกิเลส สิ่งที่เราค่อยๆมี เก็บหอมรอมริบ อาจจะมลายหายไปจนไม่เหลือ...
ผมว่า เราไม่ควรจะปล่อยให้ชีวิตของเราที่เราเลือกได้ไปอยู่ในมือใคร เพราะมันจะสบายกว่าแค่นั้นหริอ เราถึงหวังคนอื่นเขา ถ้าเราหวังถูกหวย แล้วเราไม่ถูก เราก็เสียเงิน แต่ถ้าเราหวังแล้วมุ่งมั่นในการทำงาน งานจะทำให้เราได้เงิน ถ้าเราหวังให้ลูกมาเลี้ยงเรา ถ้าเขาดีอาจจะ แต่ถ้าเขาแย่ อาจจะแย่กว่า เราต้องเลี้ยงเขาต่อ ถ้าเราหวังให้มีแฟนดีมาทำอะไรให้เรา แล้วเราไม่เคยทำอะไรให้คนอื่น หรือทำให้ตัวเอง ก็ไม่แปลกถ้าจะไม่ได้ อย่าปล่อยให้คนอื่นมาขีดโชคชะตาคุณเสียทั้งหมด จงเลือกทางที่มีอนาคตของคุณเอง แม้ว่าจะเหนื่อยสักหน่อย แต่มันดีกว่า นอนสบายๆแล้วสุดท้ายไม่ได้อะไร RIZhope
ธรรมชาติ คือสิ่งที่อยู่มาก่อนเรา และจะอยู่ต่อไปอีกหลังจากที่เราไปแล้ว การที่จะเกิดภัยพิบัติ มันก็กระทบกับคน สัตว์ สิ่งของ ที่อยู่ในธรรมชาติ เหตุที่เกิด เพราะเกิดควาไม่สมดุลย์ ทำให้ มันต้องรักษาความสมดุลย์นี้ไว้ สิ่งต่างๆ ย่อมมีที่มาและที่ไป อาจจะไม่ใช่เพื่อเรา แต่มันก็เพื่ออะไรสักอย่างหนึ่ง หรือมันเลือกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้แล้ว ทุกวันนี้ เรามัวแต่ชื่นชม และก็ทำลายธรรมชาติ ที่กล่าวมาเช่นนี้คือ เราชอบไปเที่ยว แต่เราก็ใช้ทรัพยากรจากธรรมชาติ อย่างไม่คิด เมื่อทรัพยากรมันลดน้อยถอยลงหรือหมดไป...
คนเราชอบหาประโยชน์เข้าตัว ก็ถูกต้องครับ แต่ไม่ใช่ ใช้ประโยชน์จากคนอื่นเพียงอย่างเดียว เราต้องฝึกตัวให้มีประโยชน์ด้วยเช่นกัน มันจะไปทางลำบากสักหน่อย แต่ก็ฝึกไม่ใช่เป็นคนเอาแต่ได้อย่างเดียว เพราะขนาดเราชอบคนอื่น เพราะเขามีประโยชน์ ในมุมกลับกัน คนอื่นจะชอบเราก็เพราะเราต้องมีประโยชน์ด้วยเช่นกัน ถ้าไม่หา หรือทำตัวให้เป็นประโยชน์แล้วนั้น ใครจะมาชอบเรา แลดูเหมือนเราจะเป็นภาระไปเปล่าๆ RIZuseful
อันนี้จะเป็นเรื่องการตลาดหน่อยนะครับ คือจริงๆ คนส่วนใหญ่ที่โดนนักการตลาดหลอกว่า คุ้มค่า คือการได้มา มากกว่าปกติที่เคยได้ เช่น ซื้อของในราคา 100 บาท ต่อมามีการจัดรายการซื้อ 2ชิ้นได้ในราคา 150บาท เราโดนสอนให้คิดว่าคุ้มค่า ทั้งๆที่เรายังไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ไหม เรามองคุณค่าเป็นเชิงปริมาณ เพราะมันคิดได้ง่าย แต่เราไม่ได้คิดเงินคุณภาพ ใช้เท่าที่จำเป็น ซึ่งจริงๆ ถ้าเอาความจำเป็นมากาง และวางแผนดีๆแล้ว โปรโมชั่น มันจะช่วยได้มาก พอมาถึง...
เวลาทำอะไร เราก็อยากได้ความสดวกทั้งนั้นแหละ แต่พอสดวกจนเคยชินจนลืมดูว่าเราอยู่ในฐานะอะไร หรือยึดติดแต่ความสบาย ทำให้ตรรกะของเราผิดพลาด เมื่อเราซื้อของ เราต้องการความสดวกสบาย คนที่ให้บริการเราก็บริการเราอย่างเต็มที่ แต่เมื่อเราเป็นคนขายของ เราก็ต้องทำเช่นนั้นเหมือนกัน ไม่ใช่ ตอนซื้อ เราก็เอาสบาย ตอนขาย เราก็เอาสบายอีก ใครจะมาซื้อเรา เพราะถ้าลำบากเขา และเขาก็มีตัวเลือกมากมาย เล่นตามบท อย่าสับสน ตอนที่เราอยู่ในฐานะอะไร RIZroleplay
คนชื่นชมคนเก่ง แต่สุดท้ายคนเก่งจริงๆ จะอยู่รอด ความเก่งมันไม่ได้มาชั่วข้ามคืน มันเกิดจากการฝึกฝน ฝึกฝนไปเรื่อยๆ จนเกิดความชำนาญ จนเชี่ยวชาญ จนรู้แจ้งในสิ่งที่ตัวเองทำ มันก็ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านช่วงเวลาที่ดี และแย่ ผ่านจากคนเคยชื่นชม จนเลิกชื่นชม และเขาจะกลับมาชื่นชมเราใหม่ ถ้าเราอยู่ได้นานพอ หลายคน ไม่ได้เก่งจริงๆ แค่ยกระดับตัวเอง ด้วยการเสริมเติมแต่ง แต่คนเก่งจริงๆ เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย มันเรียบง่าย จนไม่น่าเชื่อ ถ้าคุณรู้จัก...
กว่าจะเข้าใจความหมายของคำว่า อยู่ที่ใจ มันก็ใช้เวลาล่วงเลยมาค่อยชีวิต หลายๆคำ เป็นคำที่เราพูดบ่อยๆ แต่เรารู้จักมันจริงๆ หรือใช้มันเป็นหรือเปล่า ซึ่ง หลายคนก็ปล่อยมันผ่านไป แต่ผมเก็บมีคิด พินิจ อยู่เป็นระยะๆ หลายครั้ง เราต้องแยก ความเข้าใจ กับสิ่งที่คนทำ เพราะสิ่งที่คนทำ เขาอาจจะทำในสิ่งที่เชื่อสืบต่อกันมา มันคงดี เคยดี แต่วันนี้บางเรื่องก็เหลือเพียงแค่ ธรรมเนียมที่กระทำ จนบางคนลืมไปแล้ว ว่าทำอะไรอยู่ หรือทำไปเพื่ออะไร...
เวลาเราพูดอะไรไป ถ้าไม่คิด มันก็จะผ่านๆไป แต่คำพูดย่อมเป็นนายเราเสมอ เมื่อพูดออกไปแล้ว มันก็ต้องทำให้ได้ หรือต้องทำให้ดี มันก็เป็นเหมือนโซ่คล้องคอเรา ถ้าเราทำได้ ทำดี มันก็จะเป็นป่วงที่หลุดออก จะมีคนชื่นชม หรอืเฉยๆหลังจากนั้นก็ว่าไป แต่ถ้าเราพูดไปเรื่อย แรกๆ คงมีคนเชื่อ คนฟัง แต่ถ้าไม่ทำอย่างที่พูด เราก็คนที่ดีแต่พูด ซึ่งมันไม่ได้อะไรเลย คนเก่งๆ ที่เราเห็นทำตัวตามสบาย แต่จริงๆ เขามีวินัยมากนะครับ และหลักๆ...