Category: daily note

การทำงาน มันต้องจริงจัง และทำตัวเป็นมืออาชีพ มันไม่ใช่ ทำรายงานส่งครู และรวมกลุ่มกับเพื่อนทำงาน งานจะสำเร็จ เมื่อแบ่งงานกันทำกันตามหน้าที่ตามสมควร แบ่งด้วยความสามารถและความถนัด ไม่ได้แบ่งให้ทุกคนทำเท่าๆกัน เราต้องอาศัยความชำนาญของแต่ละคนมาร่วมกัน ไม่ใช่เอาคนที่ทำได้เหมือนกันมาอยู่ด้วยกัน และก็แย่งงานกันในสิ่งที่ทำได้ ส่วนที่ทำไม่ได้ก็เกี่ยงกัน ปัญหาส่วนหนึ่งคือ เขาเล่าว่าดี เขาเล่าว่าใช่ และคนพูดก็ไม่รู้จริง แก้ไขไม่ได้ ถ้าแบบนี้เงียบไปเสียดีกว่า เพราะ พูดไปแล้วไม่ได้มีอะไรดีขึ้น ก็จงอย่าพูด RIZwhosay

ตอนทำงาน เราก็โดนสอนให้ฝึก focus จริงๆก็ถูกนะครับ สำหรับคนที่ไม่รู้จะต้องทำอะไร ก็มุ่งมั่นมันเข้าไป กับสิ่งที่เราทำอย่างเดียว แต่ถ้าทำไปแล้วมันเครียด มันก็ไม่อยากทำ มันทำให้เรามืดแปดด้าน เห็นแต่ปัญหา ไม่เห็นทางออก มีแต่ความยก มีแต่ความกดดัน มันไม่สนุกแล้ว ถ้าถึงจุดที่เครียด ก็ต้องหาทางผ่อนคลาย ไม่งั้นมันก็ไปต่อไม่ได้อยู่ดี ถ้าฝืนไปมากๆก็จะสติแตก ทางผ่อนคลายง่ายๆคือหาอะไรที่ทำแล้วเป็นความสุข เมื่อเรามีความสุข เราก็จะเปิดรับได้มากขึ้น จิตใจเบิกบานขึ้น เราก็มองเห็นอะไรหลายๆอย่างได้มากขึ้น อาจจะช่วยให้เราทำงานให้สำเร็จได้ง่ายขึ้นด้วย...

ถ้าจะฝึกฝนอะไรก็ตาม แล้วเรารีบ คือให้เร็วกว่าปกติ วิธีง่ายๆ คือ เราก็ต้องมีคนแนะนำที่ดี ทำให้เราไม่หลงทาง และเราต้องใช้เวลา ฝึกมันตลอดเวลา ถ้าเราร้องเพลง เราต้องมุ่งมั่นร้องมันเข้าไป ว่างเป็นต้องร้อง คิดไม่ออกก็ต้องร้อง ต่อให้ร้องในใจ หรือหลับไปฝันก็ให้ร้อง เมื่อเราพยายามมากกว่าคนอื่นแล้ว มีครูดีแล้ว แน่นอน ผมว่า เราก็ชนะคนส่วนใหญได้แล้ว ชนะพวกที่ไม่พยายามได้สบายๆ เพราะพวกนี้ เขาไม่ได้ทำเยอะ หรือทำงานหนักเท่าเรา และเคล็ดลับย่อมมาจากประสพการณ์...

ความโชคดีของแต่ละคนมันไม่เท่ากันอยู่แล้ว บางคนเกิดมามีพร้อม คาบช้อนเงินช้อนทองออกมา บางคนเกิดมาลำบาก ไม่มีกิน ทำงานแล้วก็ยังไม่พอกิน มันแตกต่างกันมากครับ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะอ้างว่า ที่เราไม่ดีไม่เก่งจน เพราะ เราเกิดมาแบบนี้ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องชื่นชม ว่า ที่เขาดีได้ เพราะเกิดมารวย พวกนี้ข้ออ้างทั้งนั้น ใช่ครับ คนมี อาจจะมีต้นทุนที่ดีกว่า แต่ถ้าเขาไม่ทำอะไรกับมันเลย คนไม่มีที่พยายามอยู่อาจจะแซงก็เป็นได้ จุดเริ่มที่ไม่เท่ากัน ไม่ได้บ่งบอกถึงจุดหมายปลายทางได้ในการดำเนินชีวิต มันอยู่ที่ วิถี...

คนเราสื่อสารกันด้วยคำพูดเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าหมดคำพูดที่จะพูดแล้วก็ควรหยุดที่จะพูด ยิ่งเจื้อยแจ้วพูดไป ความเกินพอดีจะมา ไม่วน ก็เริ่มไร้สาระ หรือพาออกทะเล ความพอดี มันก็มีอยู่ บางครั้งไม่ถึงคราว ก็อย่าพึ่งพูด อย่าแย่งพูด ไม่ต้องบอกว่าตัวเองรู้ ถ้าคนอื่นไม่ถาม ไม่งั้นคำพูดเราจะแสดงว่าไม่รู้มากกว่า พูด ไม่พูด แค่รู้เวลา กาละเทศะ ใช้ได้แล้ว RIZsaid

โลกโซเชียลมันน่ากลัว เพราะเรารู้มากไป รู้เรื่องคนอื่นมากไป รู้จนไม่รู้ว่าเรารู้เขาจริงหรือเปล่า เรารับรู้เพราะเราส่องเขา โดยที่เขาไม่รู้ว่าเรารู้ ไม่ได้มีปฎิสัมพันธ์อย่างมีวิสาสะกัน มันก็จะทำให้เราคิดไปเอง สังคมสมัยนี้ ไม่ได้คิดอวดก็เหมือนอวด บางทีเขาทำเพื่ออวดเราก็ไม่รู้ เห็นเขามี เราก็มีกิเลสอยากมีบ้าง เขาจริงมีจริงหรือเปล่า เราไม่รู้ เขาจะมีได้มาสบายๆ หรือลำบากได้มา ต้องกู้หนี้ยืมสินเพื่อให้มี แต่ที่แน่ๆ ถ้าเรามีความอยาก โดยไม่ดูตัวเอง เราก็จะเผาตัวเองด้วยกิเลส สิ่งที่เราค่อยๆมี เก็บหอมรอมริบ อาจจะมลายหายไปจนไม่เหลือ...

ผมว่า เราไม่ควรจะปล่อยให้ชีวิตของเราที่เราเลือกได้ไปอยู่ในมือใคร เพราะมันจะสบายกว่าแค่นั้นหริอ เราถึงหวังคนอื่นเขา ถ้าเราหวังถูกหวย แล้วเราไม่ถูก เราก็เสียเงิน แต่ถ้าเราหวังแล้วมุ่งมั่นในการทำงาน งานจะทำให้เราได้เงิน ถ้าเราหวังให้ลูกมาเลี้ยงเรา ถ้าเขาดีอาจจะ แต่ถ้าเขาแย่ อาจจะแย่กว่า เราต้องเลี้ยงเขาต่อ ถ้าเราหวังให้มีแฟนดีมาทำอะไรให้เรา แล้วเราไม่เคยทำอะไรให้คนอื่น หรือทำให้ตัวเอง ก็ไม่แปลกถ้าจะไม่ได้ อย่าปล่อยให้คนอื่นมาขีดโชคชะตาคุณเสียทั้งหมด จงเลือกทางที่มีอนาคตของคุณเอง แม้ว่าจะเหนื่อยสักหน่อย แต่มันดีกว่า นอนสบายๆแล้วสุดท้ายไม่ได้อะไร RIZhope

ธรรมชาติ คือสิ่งที่อยู่มาก่อนเรา และจะอยู่ต่อไปอีกหลังจากที่เราไปแล้ว การที่จะเกิดภัยพิบัติ มันก็กระทบกับคน สัตว์ สิ่งของ ที่อยู่ในธรรมชาติ เหตุที่เกิด เพราะเกิดควาไม่สมดุลย์ ทำให้ มันต้องรักษาความสมดุลย์นี้ไว้ สิ่งต่างๆ ย่อมมีที่มาและที่ไป อาจจะไม่ใช่เพื่อเรา แต่มันก็เพื่ออะไรสักอย่างหนึ่ง หรือมันเลือกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้แล้ว ทุกวันนี้ เรามัวแต่ชื่นชม และก็ทำลายธรรมชาติ ที่กล่าวมาเช่นนี้คือ เราชอบไปเที่ยว แต่เราก็ใช้ทรัพยากรจากธรรมชาติ อย่างไม่คิด เมื่อทรัพยากรมันลดน้อยถอยลงหรือหมดไป...

คนเราชอบหาประโยชน์เข้าตัว ก็ถูกต้องครับ แต่ไม่ใช่ ใช้ประโยชน์จากคนอื่นเพียงอย่างเดียว เราต้องฝึกตัวให้มีประโยชน์ด้วยเช่นกัน มันจะไปทางลำบากสักหน่อย แต่ก็ฝึกไม่ใช่เป็นคนเอาแต่ได้อย่างเดียว เพราะขนาดเราชอบคนอื่น เพราะเขามีประโยชน์ ในมุมกลับกัน คนอื่นจะชอบเราก็เพราะเราต้องมีประโยชน์ด้วยเช่นกัน ถ้าไม่หา หรือทำตัวให้เป็นประโยชน์แล้วนั้น ใครจะมาชอบเรา แลดูเหมือนเราจะเป็นภาระไปเปล่าๆ RIZuseful

อันนี้จะเป็นเรื่องการตลาดหน่อยนะครับ คือจริงๆ คนส่วนใหญ่ที่โดนนักการตลาดหลอกว่า คุ้มค่า คือการได้มา มากกว่าปกติที่เคยได้ เช่น ซื้อของในราคา 100 บาท ต่อมามีการจัดรายการซื้อ 2ชิ้นได้ในราคา 150บาท เราโดนสอนให้คิดว่าคุ้มค่า ทั้งๆที่เรายังไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ไหม เรามองคุณค่าเป็นเชิงปริมาณ เพราะมันคิดได้ง่าย แต่เราไม่ได้คิดเงินคุณภาพ ใช้เท่าที่จำเป็น ซึ่งจริงๆ ถ้าเอาความจำเป็นมากาง และวางแผนดีๆแล้ว โปรโมชั่น มันจะช่วยได้มาก พอมาถึง...