Just another my IDEA
คุณรู้ไหม คนส่วนมาก ไม่รู้ตัวเอง แต่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นเหมือนอย่างคนอื่นเขา ใช่ครับ ใครๆก็มี ไอดอล ที่เป็นแม่แบบ ที่ทำให้เราพยายามอยากเป็น เป็นสิ่งที่ทำให้เราอยากระตือรือร้น ถึงบางที กระเสือกกระสน ทำมัน แต่ส่วนใหญ่มันก็พลาด พลาดทั้งๆที่ คนอื่นเห็นว่าพลาดมันตั้งแต่แรกแล้ว ผมคิดว่า การลอกคนอื่นแบบไม่คิดนั้น เป็นอันตราย เพราะผมว่า เราไม้รู้จักตัวเอง ไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไร ทำอะไรได้แค่ไหน ในปัจุบัน ใช่ครับ...
ความคาดหวังว่าทีมจะเก่งได้โดยไม่ต้องสอน เป็นเรื่องที่ไร้สาระอันดับต้นๆ แน่นอน ทุกคนชอบความสำเร็จรู้ ชอบความเป็นมืออาชีพ แต่มันไม่ใช่ ความเป็นเฉพาะทาง ไม่ว่าจะเริ่มอะไรใหม่ๆ มันก็ย่อมต้องเรียนรู้ แต่เราไม่สามารถให้ทุกคน เรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง และทำถูกใจเราได้ หากเราไม่ได้แนะนำ ทุกอย่างไม่มีทางลัด มีแต่ทางเร็ว คนอื่นจะคิดว่าเป็นทางลัดก็ได้ เพราะเราเห็นว่าเราไปได้เร็ว ไม่งั้นเราก็หา ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆจนมีแต่ปริมาณ ซึ่งเอาเข้ามาพร้อมความคาดหวัง และก็ไม่เป็นท่า ค่าใช้จ่ายก็บานปลาย ไม่ถูกใจสักที คิดแบบนี้...
เวลาจะคิดอ่านทำอะไรสักอย่าง แต่ก่อนตอนผมยังเยาว์วัย ผมก็คิดว่าทำสำเร็จ มีแค่ทางเดียว ต้องเดินตามเสต็ป ตามที่ผู้ใหญ่ผู้ที่ผ่านมาก่อน แต่เวลาทำตามเดินตามจริงๆ บ้างก็ได้ แต่ก็ได้ไม่ดี แต่บ่อยที ที่ไม่ได้เหมือนกับที่ผู้ใหญ่บอกเลย ไอ้เราก็สงสัย ทำไมเลียนแบบ ก๊อปปี้เกรดเอ ขนาดนี้ยังไม่ใช่ไม่ได้ พอผ่านมา ก็ถึงบางอ้อว่า มันต่างกรรม ต่างวาระ ต่างสถานะ ต่างสภาพแวดล้อม คนก็ต่าง ดวงก็ต่าง แล้วจะให้เหมือนกันได้อย่างไร ความสำเร็จนั้น...
การที่มีคนวิจารณ์เรานั้น เป็นเรื่องดีนะครับ ถ้าใครพูดอะไร ก็รับฟังไว้ แต่อย่างพึ่งทำตามนะครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง การที่ เราทำอะไรแล้วมีคนสนใจ นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะ การที่เราทำอะไรแล้ว ไม่อยากให้มีคนสนใจ อาจเพราะเราไม่มั่นใจในสิ่งที่เราจะทำ เลยไม่อยากให้ใครรู็ และคาดหวังให้เกิดความสำเร็จเสียก่อน จึงเป่าประกาศออกไป แต่จริงๆแล้ว เราอาจจะทำไม่เสร็จ และอาจจะเสร็จแบบไม่ได้ดั่งใจ หากไม่มีใคร สักคน หรือ หลายๆคน คอยชี้แนะ วิจารณ์...
ก็เป็นปกติเวลาเจอคน คุยกันๆกัน ก็บอกว่า อยากรวย ไม่รู้ทำอะไรดี พอบอกว่าทำอะไรดี เขาก็บอกว่าใหญ่ไป เหนื่อยไป ทำไม่ไหว … โอ้ยครับ แล้วจะได้ไหมเนี่ย มันมีขนาดที่เหมาะสม ทำเล็ก ได้เล็ก เสี่ยงเล็กๆ ทำใหญ่ ได้ใหญ่ เสี่ยงใหญ่ๆ แต่จริงๆแล้วอยู่ที่มุมมองและความคมด้วย คนที่ทำใหญ่ๆมาแล้ว เขาจะมองใหญ่เป็นเรื่องธรรมดา ปัญหาก็คล้ายกัน แต่มันคุ้มค่าในการทำมากกว่า ในระหว่างคนเล็ก...
ตอนนี้ คิดจะเรียน หนังสือ เรียนเอาปริญญา จะ ตรี โท เอก เราก็ต้องเลือกสายวิชา เพื่อเรียนเน้นเจาะลึกในความชำนาญ แต่พอเรียนจบแล้ว สิ่งที่ร่ำเรียนมานั้น ใช้ไม่ได้หมดเลย ตอนนั้นผมเรียน สื่อสารมวลชน ต้องถ่ายรูป กล้องฟิล์ม เข้าห้องอัดรูป กว่าจะได้แต่ละภาพดีๆ แต่ละภาพ ต้องตั้งใจ จินตนาการ คิดภาพในหัว แล้วก็ลุ้นตอนอัดรูป แต่ดูตอนนี้สิ...
งานที่เราเคยทำซ้ำๆ กันเป็นร้อยครั้งพันครั้ง มันน่าเบื่อไหมครับ มองมุมนึง มันโคตรจะน่าเบื่อเลย ที่เราต้องตื่นไปทำอะไร ซ้ำๆทุกวัน จนทำให้เรารู้สึกว่า มันขาดความสร้างสรรค์ แต่งานที่น่าเบื่อแบบนี้ พวกนี้ มันทำให้เราเกิดความชำนาญ และมันจะไปไกลกว่านี้ หากเรามีมุมมองที่อยากจะพัฒนามัน ด้วยเหตุผลที่ อยากให้ เยอะขึ้น ดีขึ้น ประหยัดมากขึ้น เร็วขึ้น มันจะทำให้เรา สนุกกับมัน อยากทำอะไร ที่คนอื่นมองว่าซ้ำๆ แต่เราก็พัฒนามันได้เรื่อยๆ...
ช่วงเดือนนี้ผมซื้อของเยอะกว่าปกติ เลยมานั่งวิเคราะห์ดูว่า ผมซื้ออะไรมา และซื้อมาทำไม ส่วนนึง เพราะต้องใช้ อันนี้เข้าใจได้ ส่วนนึง ซื้อเพราะ ทำให้สิ่งที่ทำ ทำได้ดีขึ้น อันนี้ก็พอรับได้ แต่ส่วนนึง ซื้อเพราะมันอยากได้ อันนี้ความรู้สึกเพียวๆ ถึงแม้จะถูก ความคุ้มค่ามันก็ไม่มี.. จริงๆแล้ว ของที่ซื้อหามานั้น บางอย่างมันก็มีหลายรุ่น ฟังชั่นเพียบ และบ้างก็เพียบไปด้วยฟังชั่นที่ไม่ได้ใช้ ยกตัวอย่างที่เห็นเด่นชัดคือ โทรศัพท์มือถือ ในตลาดมีเต็มไปหมด...
เราทำมาค้าขาย เราขายก็ต้องมีคนซื้อ เราถึงจะได้ค่าตอบแทน ถ้าเราขายของ มีคนซื้อของเรา เราก็ได้เงินตอบแทน แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเงินทองทุกครั้งไป มันก็ใช่ ที่แทบทุกอย่าง จะตีมูลค่าด้วยเงินได้ แต่มันก็มีบางอย่างที่ เราอาจจะต้องยอมเสียเงิน หรือเสียเปรียบเพื่อได้มันมา มิตรภาพ มันไม่ได้มาจากการเอาเปรียบได้เปรียบแน่นอน ถึงเล่ห์เหลี่ยมการซื้อขาย มันก็ย่อมจะมีเป็นเรื่องธรรมดาของธุรกิจ แต่ถ้าเพื่อนรักต้องหักเหลี่ยมโหด ผมรับรองว่า คงไม่ได้เผาผีกัน หากไม่เหนือบ่ากว่าแรง หรือจำเป็นจริงๆแล้วนั้น ยอมๆไปบ้าง มันก็ดีเหมือนกัน เพราะการยอม...
เป็นเรื่องเคล็ดดลับของนักการขายที่ดี ที่พูดแล้วเหมือนจะย้อนตรงข้ามกับสิ่งน่าจะทำ เราอาจคิดว่า คนขายของที่ดี ต้องพูดเก่ง พูดให้คนหลงเชื่อ แต่ผมว่า คนตามเขา เพราะเกรงใจ หรือพลั้งเผลอ มากกว่า ตั้งใจซื้อจริงๆ ถ้าเราสิ่งที่นักขายที่ดีคือ ฟังมากกว่าพูด เมื่อฟังแล้ว เราทำให้คนซื้อรู้สึกว่าเราสนใจ ไม่ใช่แค่นักขายที่พูดมาก เมื่อฟังแล้วเราได้ข้อมูล ก็อย่าแค่ฟังผ่านๆ ใครคนซื้อรู้สึกดีใจ ว่าเราสนใจ เราก็ตั้งใจฟังเขาและทำความเข้าใจ ว่าเขามีอยากได้อะไร มีปัญหาอะไร และหาความเชื่อมโยงใส่ที่เราช่วยเขาได้...