Just another my IDEA
สงสัยไหมครับ คนบางคนพูดชุ่ยๆ มั่วๆ ยังมีคนฟังที่เชื่อ และทำตาม แต่อีกคน พูดถูกเหมือนสรุปออกมาจากตำรา แต่ก็ไม่มีคนฟังและสนใจ เหมือน วอเรน บัฟเฟต พูด สมัยก่อน ตอนที่ยังไม่ดัง ไม่รวย พูดอะไรใครก็ไม่ฟังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ ดังแล้ว รวยแล้ว พูดผิดๆถูกๆ คนยังเอาไปตีความหมาย ไปทำตายเลย ทั้งหลายทั้งปวง มันก็มาจากความน่าเชื่อถือ เครดิตของผู้พูด...
ความสำเร็จนั้น มันคือปลายทางที่ทุกคนอยากได้ แต่การที่จะได้มันมานั้น มันไม่ง่ายๆเลยนะครับ แต่ก็ มันมีลักษณะเฉพาะตัวบางอย่าง ที่จะทำให้ได้มันมา อย่างแรก คือเราต้องเห็นมันก่อน เพราะถ้าเราเห็นโอกาสก่อน ช่องว่างก่อน เราก็มีทิศทางที่เราจะไป จะลงทุน จะให้บริการ หรือสร้างสินค้าที่ ตอบโจทย์ ที่แก้ปัญหาคนได้ คุณก็จะได้ผลแห่งความสำเร็จไป และอย่างที่สอง คือได้ทำมันก่อน จะคิดอย่างเดียวแค่ไหน ก็ไม่มีคนรู้ได้ มันก็จ้องทำมา เพราะเห็นแล้วรู้เป้าแล้ว เราก็ต้องมุ่งไป...
เป็นปกติมากๆเลยครับ ในการทำงาน มันก็ย่อมเกิดปัญหา ไม่มีงานไหน ที่ง่ายๆ สบายๆ แล้วประสพความสำเร็จ ได้เงินเยอะๆ แต่มันก็เป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่หวังว่าจะมีงานแบบนี้ ถ้าคุณเป็นนักขาย แล้วทีมงานของคุณบอกว่า สิ่งที่คุณขายนั้น -แพงกว่าคู่แข่ง -สู้คู่แข่งไม่ได้ -การแข่งขันสูง -สภาพเศรษฐกิจไม่ดี ผมว่า มันก็เกิดแบบนี้ตลอดเวลาแหละครับ แต่จริงๆ ที่เขาปักใจเชื่อว่าขายไม่ได้ไปก่อนนั้น มันเป็นเพราะ เขาไม่รู้จริง เพราะถ้าเข้ารู้จักในสิ่งที่เขาขายจริงๆแล้ว เขาก็ต้องหาเจอว่า สิ่งที่เขาขายนั้นเหมาะกับใคร...
เป็นคำถามง่ายๆ ที่เริ่มต้น หากเราจะได้อะไรสักอย่าง เรียกกันว่าก่อนกาลเลยทีเดียว เพราะ เราจะเริ่มต้นทำอะไรนั้น มันก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อเริ่มมัน แต่หลายๆครั้ง เรามีข้อแก้ตัว บ่ายเบี่ยงที่จะไม่ทำ หากเราฟังข้ออ้างหลายๆข้อแล้วนั้น มันก็จริง แต่ก็จะไม่ทำให้เราพัฒนาด้วย เช่นนี้ เราก็ควรเอาข้อแก้ตัว หรือเรื่องที่เราบ่ายเบี่ยงทั้งหลาย เขียนลงมาแล้วแก้ทีละข้อ เช่น เพราะไม่รู้ ก็ไปหาทางรู้ เพราะไม่มีเวลา ก็พยายามจัดสันเวลา เป็นต้น และ...
หากมีอะไรที่เราพอจะช่วยเหลือคนอื่นได้ หรือทำได้ เราก็ควรจะทำมันนะ ถึงแม้ว่าบางที เราอาจจะลังเล หรือคิดเรื่องผลประโยชน์ ในรูปแบบเห็นแก่ตัว เพราะถ้าเรารู้ว่าช่วยได้ แล้วไม่ช่วย ทำได้แล้วไม่ทำ เผื่อวันหน้าเราจะเสียใจ ในสิ่งที่เราทำได้ ช่วยได้ ที่ไม่ได้ช่วย การทำ มันเป็นสิ่งที่ดี ทำๆไปเหอะ ดีอยู่แล้ว RIZdo
เวลาที่ทรมานเวลาหนึ่งคือ คือเวลาต้องนอนแล้วแต่ดันนอนไม่หลับ ช่วงเวลาที่นอนไม่หลับนี่แหละ เป็นช่วงเวลาแห่งความฟุ้งซ่าน ฟุ้งไปเรื่อยเปื่อย และฟุ้งไปมากๆ มันไม่มีประโยชน์ ใจนึงก็อยากนอน พลิกไปพลิกมา แต่พลิกไปมาจนหลังร้อนก็ยิ่งนอนไม่หลับ อย่าถึงกระนั้นเลย ถ้ามันไม่หลับ ก็ยอมรับมันเถอะ แล้วลุกหรือเปิดไฟ หากิจกรรมทำ ทำสิ่งที่ค้าง หรืออยากทำ ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับตัวเอง ทำๆไป ไหนๆก็นอนไม่หลับแล้ว ก็อย่าปล่อยให้เวลามันเสียไป RIZinsomnia
เวลาจะทำงานสักอย่าง อ่านหนังสือมาก็มาก หรือดูคนสอน แนะนำเราไปเรื่อยๆ บางทีมันไม่เข้าใจเลย เพราะเราไม่สามารถเชื่อมโยงเนื้อหา กับสิ่งที่จะทำให้เราเข้าใจ เพื่อให้เข้าใจง่าย เราต้องยกภาพในหัว ในจินตนาการนี่แหละ สร้างเป็นภาพ แล้วก็เชื่อมโยนเรื่องราวเข้าไป มันจะทำให้เข้าใจง่ายขึ้นเยอะ ถ้าจำนวน หรือตรรกะ ก็ตาม ก็แทนค่าเป็นรูปธรรมในจินตนาการ มันก็จะง่าย ในการปรับมาใช้ ลองคิดแบบนี้ดู ดีกว่าอ่าหนังสือท่องจำ จำได้เป็นตัวอักษรแต่เอามาประยุกค์ไม่ได้ RIZimagination
เวลาเราจะกำหนดงานอะไรสักอย่าง เป้าหมายและความสำเร็จ ส่วนเราก็ต้องกำหนดด้วยเงื่อนไขของเวลา ไม่มีหรอก ทำไปเรื่อยๆ เพราะเรื่อยๆมันกำหนดเป็นเวลาไม่ได้ เพราะมันไม่มีสิ้นสุด และมันอาจจะช้าไปไม่ทันกับสภาพที่เหมาะสม เช่นนั้นเราจึงต้องย่อยเป้าหมายออกเป็นช่วงเวลา และย่อยหน้าที่ให้เป็นช่วงเวลาที่สั้นและกระชับ เมื่อมาต่อกัน มันจะเป็นเป้าหมายที่ใหญ่ได้ และเมื่องานจบ หรือเวลาที่ตั้งไว้สิ้นสุดลง เวลามันก็จะดำเนินต่อไป ไปเรื่อยๆอยู่เหนือสิ่งใดๆ เราจะใช้ประโยชน์เมื่อเอางานไปเกี่ยว และใส่กรอบให้มัน RIZtiming
มีคำสองคำที่คนชอบใช้คำหนึ่งแต่กระดากที่จะใช้อีกคำหนึ่ง เมื่อเรามีเงินเหลือระดับหนึ่ง เราก็อยากให้เงินไปต่อเงิน ไปหาเงินมาให้เรา ที่เราไม่ต้องเหนื่อยหามันมาเอง มันก็คือ เราคงต้องเอาเงินไปลงทุนอะไรสักอย่าง แต่การลงทุน มันคือสิ่งที่ต้องใช้เวลาระยะยาว หากเรา รีบร้อน และต้องการให้เพิ่มพูนเร็ว เราเรียกมันว่าเก็งกำไร ความเสี่ยง มันแตกต่างกัน ความรู้สึกก็แตกต่างกัน แต่ความเข้าใจสองคำนี้สับสนกัร เก็งกำไรคือ การซื้อ และรีบขายเมื่อมีกำไร ตามที่คาดหวังไว้ ในเวลาอันไม่นาน แต่การลงทุน คือก็ซื้อ และถือ...
ผมก็เป็นคนสะสมหนังสือคนหนึ่ง สะสมความรู้ด้วย ก็มีหนังสือเยอะแยะมากมาย เจอแล้วชอบก็ซื้อมาไว้ก่อน บางเล่มก็หนา บางเล่มก็สวย แต่สาระสำคัญอยู่ที่คุณอ่านมันหรือเปล่า ถ้าคุณแค่มี มันก็เหมือนเป็นภาระอย่างหนึ่งที่คุณอวดคนอื่นได้ แต่ถ้าคุณอ่านมัน มันจะเพิ่มพูนสิ่งที่ผู้เขียนอยากเล่าอยากบอก มีคนส่งบทความไปมาผ่านทางช่องทางต่างๆเยอะแยะไปหมด มันก็มีประโยชน์นะ ถ้าได้อ่าน ถ้ามันเยอะไปก็เลือกอ่าน แต่ถ้ากดรับรู้ แล้วไม่ได้อ่าน มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร มันแสดงถึงความรับรู้ แต่ไม่ได้สนใจ หนังสือดี มีไว้อ่าน ไม่ได้มีไว้ประดับ บทความก็เช่นกัน ถ้าได้อ่านถึงรู้...