Category: daily note

บางที ผมก็ดูหนังจีน พวกหนังจอมยุทธ ยุทธจักรต่างๆ และในหนังก็จะมีเจ้ายุทธจักร ที่ฝีมือเก่งฉกาจอยู่ แต่จริงๆแล้ว ก็จะมีพวกจอมยุทธ หรืออดีตจอมยุทธที่ปลีกวิเวกออกนอกวงการ ส่วนใหญ่ก็จะเก่งกว่า เจ้ายุทธจักรอีก ความเก่งบวกด้วยประสพการณ์ ทำให้รู้ว่า บางที ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเด่นดังเสมอไป การเด่นดัง มันก็จำเป็นที่ต้องทำเพื่อส่วนรวม อาจจะได้ไม่คุ้มเสีย หรือต้องเป็นคนพร้อมที่เสียสละให้คนอื่นจริงๆ และก็ต้องทนคำก่นด่า เสียดสี ให้ได้ แต่จอมยุทธ ที่เร้นตัวอยู่ในสังคมหรือหมู่บ้าน พวกนี้กลับเป็นอิสระ...

อย่าหลงทางไปทำอย่างที่หลายคนอยากให้ทำ แต่เราไม่ได้อยากทำ มันจะเหนื่อย มันไม่ใช่เรา แต่ถ้าเป็นเรา เราก็ต้องยอมรับคำบ่น คำดูถูก จนกว่า จะทำได้ ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องรับสภาพไปแบบที่ไม่น่าจะยอมรับ เพราะมีแต่คนหวังดี มาแต่ปาก ไม่ได้ช่วยอะไรเราได้ขึ้นมา มันก็ไม่ผิดที่จะมีคนหวังดี มันก็ไม่ผิดที่เราจะไม่ทำตาม แต่มันแค่ทำให้คนอื่นเขาเสียความรู้สึก หรือว่าเราจะแบกความรู้สึกนั้นเอง เราอยู่กับตัวเรา ตลอดเวลา เขาอยู่กับเราไม่เยอะเท่าเราหรอก ทำที่ชอบเถอะ แล้วจะรู้ว่า ลึกๆแล้วถึงไม่มีกิน มันก็ชื่นใจกว่าเยอะ...

ผมยอมรับกับตัวผมเองว่า ผมเป็นคนที่ไม่ได้ทำอะไร ถูกไปเสียทุกอย่าง ถูกบ้างผิดบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆ ผิดมากกว่าถูกเสียอีก แต่ก่อน ผิดในระดับที่เสียหาย และมีผลกระทบมาก แต่พอโตขึ้น เราก็ทำผิดในระดับที่เสียหายไม่มาก ควบคุมได้ เพราะประสพการณ์สอนเรา เพราะผมมองว่าการตัดสินใจอะไรหลายๆอย่าง ก็ไม่ได้ถูกเสมอไป แต่เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะไม่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอทำอะไรสักอย่าง มันก็มีปัญหา ปัญหาก็มีไว้แก้ แก้ปัญหามันทุกวัน มันยังไม่ดีพร้อม ยังไม่สมบูรณ์ ยังหาเหลี่ยมหามุมแก้มันได้เรื่อยๆ เพื่อพัฒนา จากไม่ดี...

แรกเริ่มทุกคนทำอะไรก็หวังความสำเร็จ คนที่มีประสพการณ์สักหน่อยจะบอกว่าพวกนี้เล็งผลเลิศ มันไม่ได้ง่ายๆนะจ๊ะ บางคนกลัวที่จะทำผิด เลยไม่ได้ทำอะไรสำเร็จ เพราะไม่ก้าว มันก็ไม่ได้ไปต่อ เรื่องทำอะไร ผิดหวัง และล้มเหลวนั้นนะ เป็นเรื่องอันแสนธรรมดา เป็นปกติวิสัยของการทำอะไรก็ตาม ทำๆไปเถอะครับ จะล้มเหลวบ้าง เจ๊งบ้าง พังบ้าง อย่าเสียกำลังใจ ลุกให้เร็ว แล้วทำต่อ หรือไปทำอย่างอื่นต่อ พอทำๆไป มันจะมีสกิลเพิ่มกับตัวเอง แต่เรื่องของกำลังใจ อันนี้ มันก็ต้องผ่านความเข้าใจและประสพการณ์...

บางเวลาผมก็ฟังเพลง ผมฟังหลายแนวมาก ผมบอกไม่ได้ว่าผมชอบอะไรมากกว่ากัน แต่ผมบอกได้ว่า ตอนนี้ผมอยากฟังอะไร หรือบางทีบอกได้ว่า ไม่อยากฟัง จะ ป๊อป ร๊อก เมทัล แจ๊ส หรือคลาสสิค ถ้าฟังแล้ว มันก็มีแตกแขนงลงลึกไปได้อีก ในแต่ละสายหลัก ก็มีสายย่อยของมัน มีฟิวชั่น ข้ามสาย ผสมสาย ก็แล้วแต่ไอเดียของคนเล่น และการเข้าถึงของคนฟัง แต่บ่อยครั้ง ตามหน้าสื่อต่างๆ คนทะเลาะกันครับ...

มีคนถามผมชอบทำอะไรหลากหลาย บางทีก็บอกตัวเองไม่ถูกว่าชอบอะไร ก็ต้องบอกว่า ผมชอบลองอะไรที่หลากหลาย จริงๆ ผมก็มีสิ่งที่ชอบนะครับ เพียงแต่สนใจแต่สิ่งที่ชอบอย่างเดียว มันไม่ได้พัฒนาตัวเอง แรกๆ มันจะรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย เพราะมันขัดแย้งกับความรู้สึก แต่เชื่อผมสิ มันเปิดโลกทัศน์ และฝึกนิสัยเราให้เปิดกว้างได้ดี การเรียนรู้นอกเหนือจากสิ่งที่เราชอบ มันอาจจะมีการขัดแย้งในจิตใจ แต่เมื่อทำไปเรื่อยๆ เราจะเรียนรู้ และถ้าเราเคยชิน จิตใจจะเปิดกว้าง รู้ถึงคนอื่น ถึงแม้ว่าเราจะไม่ชอบมันต่อ ฝึกทำในสิ่งที่ไม่ชอบบ้าง เราจะได้รู้ว่ามันแตกต่างจากที่เราชอบเป็นอย่างไรนะ RIZunlike

ผมชอบเจอปัญหาอยู่เป็นประจำ บางเรื่องก็จุกจิก บางเรื่องก็เล็กบางเรื่องก็ใหญ่ จริงๆปัญหามีมา เราก็ต้องแก้ปัญหา แต่สำหรับผมแล้ว ที่เจอปัญหาบ่อยๆ จนชินชา เลยไม่รู้สึกตื่นตระหนกเท่าไร แค่รู้ว่า มีปัญหาก็ต้องหาทางแก้ ถ้ามีหลายปัญหา ก็จะแก้อะไรที่แก้ได้ หรือที่สำคัญก่อน แก้ได้ไม่ได้ไม่รู้ ก็ขอให้ได้แก้ไว้ก่อน แต่เวลาบางที ผมดูรุ่นน้องผมแก้ปัญหา อาจจะเพราะอ่อนประสพการณ์ จึงเวลาเจอปัญหา จะเลือกวิธีที่ง่ายที่สุดในการแก้ คือหนีปัญหา แต่ผมว่ามันเป็นวิธีหนึ่งที่ควรคิดให้ดีก่อนใช้ หรือไม่ก็กลัวปัญหา มองไม่ออกจนเบลอ...

เวลาเราทำอะไรมา ยิ่งประสพความสำเร็จ ก็ย่อมจะมีคนลอกเลียนแบบ สมัยนี้ จะมาบังความรู้ เหมือนสมัยก่อน มันทำยาก เพราะ อะไรดีๆ ก็โดนลอก อะไรดังๆก็โดนก๊อบ จะมาบ่นโวยวายว่า สิ่งที่เราคิดมันโดนก๊อบ ก็บ่นได้ แต่ทุกอย่างก็ไม่เปลี่ยนแปลงหรอก ก็โดนก๊อบอยู่ดี ถ้าเราคิดได้ คนอื่นคิดไม่ได้ ก็ลอกเรา มันก็ถูกของเขา แต่ยังไง เขาก็ตามเราอยู่ดี ถ้าเรามีสมอง เราคิดเอง เราก็ต้องคิดใหม่เรื่อยๆ...

ในโลกธุรกิจ การมีเพื่อนมาก ย่อมดีกว่าไม่มีเพื่อน หลายคนอาจจะรีบขัดแย้งขึ้นมาว่า ถ้ามีเพื่อนมากแล้วไม่ดี สู้ไม่มีเพื่อนดีกว่า มันก็จริงครับ แต่นี่มันโลกธุรกิจ ที่เรามุ่งหวังผลประโยชน์ แน่นอนมันก็ต้องมีจรรยาบรรณ เพื่อจะอยู่ร่วมกันในสังคมอยู่บ้าง แต่ถ้าคิดเป็นหลักธรรม วนไปวนมา เดี๋ยวอดตายพอดี การที่เราจะขยายตลาด มันไม่ใช่แค่ภูมิใจในสินค้าตัวเอง หรือคิดว่า เราทำได้ดีแล้วจะมีคนมาสนใจ ไม่เลยครับสมัยนี้ เราทำได้ดี ก็ย่อมมีใครคนอื่นทำได้ดีกว่า และหากค้นหาไป ก็จะมีดีกว่าเรื่อยๆ แต่ถ้าเรามีเพื่อน มีพันธมิตร...

ผมว่าทุกคนก็รู้ว่า งานเกิดขึ้นจากการกระทำ มันไม่ได้มาจากคำพูดลอยๆ งานจะเสร็จได้ ต้องลงมือทำ มัวแต่พูดว่าจะทำ ยังไงก็ไม่ได้ทำ จะเรื่องงานหรือเรื่องไหนๆ ถ้าพูดไปแล้ว มันก็ได้แต่ความเข้าใจและสบายใจ แต่เนื้องานมันไม่ได้ไปไหน ถ้าเราพูดแล้วมีคนทำก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าพูดแล้วไม่มีใครทำแล้วเราก็ไม่ทำ แล้วจะมาพูดอย่างนั้นอย่างนี้ต่อ มันเสียเวลา จริงๆ เราก็ดูคนง่ายๆง่าย คือดูที่มีผลงานหรือเปล่า ถ้ามีแต่คำพูด แล้วเราต้องทำงาน ก็อย่าเสียเวลาไปฟัง มุ่งทำงานของเราดีกว่า ถ้าพูดไป ทำไป บ่นไป...